هم‌زمان با سی‌ویکمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در اعتراض به صدور و اجرای احکام اعدام در جمهوری اسلامی ایران، ۶۸ سازمان حقوق بشری با امضای بیانیه‌ای مشترک از این کار۷زار حمایت کردند و ضمن اعلام «همبستگی» با زندانیانی که به کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام پیوسته‌اند، خواستار توقف صدور و اجرای تمام احکام اعدام در ایران شدند و از جامعه بین‌الملل خواستند که از «جنبش روبه‌رشد لغو اعدام در ایران» حمایت کنند.

علاوه بر سازمان حقوق بشری ایران، شماری از نهادهای حقوق بشری از جمله ائتلاف جهانی علیه مجازات اعدام، کانون مدافعان حقوق‌ بشر، سازمان بین‌المللی کاهش آسیب، سازمان جهانی مبارزه با شکنجه، فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر، ﺷﺒﮑﻪ ﺿﺪ ﻣﺠﺎزات اﻋﺪام ﺁﺳﻴﺎ، شبکه حقوق بشر کردستان، سازمان حقوق‌ بشری کردپا، کمپین فعالان بلوچ، مدافعان حقوق بشر ایالات متحده آمریکا، پروژه عدالت پاکستان و انجمن قلم آمریکا نیز پای این بیانیه را امضا کرده‌اند.

سازمان حقوق بشر ایران در بیانیه‌ای جداگانه هم توجه کنشگران حقوق بشر را به «لزوم حمایت از ابتکار عمل زندانیان سیاسی در ایرانی که با گرایش‌های مختلف علیه اعدام یک‌صدا شده‌اند»، جلب کرد. محمود امیری‌مقدم، مدیر این سازمان، گفت: «استقامت و پایداری زندانیان ایرانی که ۳۱ هفته در اعتراض به اعدام اعتصاب کرده‌اند، جنبش جهانی علیه مجازات اعدام را تحت تاثیر قرار داد و الهام‌بخش مبارزه آنان بود.»

او در ادامه افزود: «پیام ما به این افراد شجاع این است که ما صدای شما را شنیدیم و تا لغو این مجازات غیرانسانی کنارتان خواهیم ایستاد.»

کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام از روز دهم بهمن ۱۴۰۲ آغاز شد. در این روز جعفر ابراهیمی، زرتشت احمدی ‌راغب، سپهر امام‌جمعه، لقمان امین‌پور، احمدرضا حائری، میثم دهبان‌زاده، رضا سلمان‌زاده، حمزه سواری، سعید ماسوری و رضا محمدحسینی، ۱۰ تن از زندانیان محبوس در زندان قزل‌حصار، در اعتراض به موج اعدام‌های هفتگی در این زندان، اعتصاب غذا کردند.

روز سه‌شنبه نیز از این جهت انتخاب شد که محکومان به مرگ در زندان قزل‌حصار معمولا در این روز برای اعدام به سلول انفرادی منتقل می‌شوند.  

اعتصاب غذای زندانیان سیاسی که با الهام از اعتصاب غذای زندانیان محکوم به اعدام آغاز شد، طی هفته‌های بعد نیز ادامه یافت و به‌تدریج شمار اعتصاب‌کنندگان نیز بیشتر شد. داده‌های سازمان‌های حقوق بشری نشان می‌دهد که تاکنون زندانیان ۱۷ زندان در ایران به کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام پیوسته‌اند.

روز سه‌شنبه ششم شهریور، هم‌زمان با سی‌ویکمین هفته سه‌شنبه‌های نه به اعدام، گروهی از زندانیان سیاسی عضو این کارزار در بیانیه‌ای خبر دادند که شماری از زندانیان سیاسی در زندان بزرگ تهران و دو نماینده پارلمان ایتالیا هم به کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام پیوسته‌اند.

امضاکنندگان این بیانیه ضمن انتقاد از پست گرفتن افرادی با سوابق امنیتی در دولت مسعود پزشکیان و اعدام دست‌کم ۱۲۶ زندانی در مردادماه، اعلام کردند که به «مقاومت و ایستادگی» ادامه می‌دهند.

بر مبنای گزارش‌ سازمان‌های حقوق بشری، از ابتدای سال میلادی جاری تاکنون، دست‌کم ۳۹۵ نفر در زندان‌های مختلف ایران اعدام شدند.

گزارش سازمان حقوق بشر ایران نیز حاکی از آن است که در بازه زمانی دهم تا سی‌ام مرداد، هر شش ساعت یک نفر در زندان‌های ایران اعدام شده است. این گزارش می‌افزاید که آمار اعدام‌ها از سال ۲۰۲۱ هر سال افزایش یافته تا جایی که در سال ۲۰۲۳، دست‌کم ۸۳۴ تن به دار آویخته شدند.

جمهوری اسلامی در تاریخ ۱۷ مرداد، تنها در یک روز، ۳۳ زندانی را اعدام کرد که ۲۲ تن از آنان در ندامتگاه کرج و زندان قزل‌حصار محبوس بودند. این اقدام واکنش‌های زیادی در پی داشت و الیزابت تروسل، سخنگوی ولکر ترک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، درباره شمار بالای اجرای احکام اعدام در ایران هشدار داد.

اعدام‌های مرتبط با اتهام‌های مواد مخدر در میان دیگر جرائم انتسابی همچنان بیشترین آمار را دارند. گروه‌های به‌حاشیه‌رانده‌شده و اقلیت‌های قومی، به‌ویژه کردها و بلوچ‌ها، نسبت به جمعیتشان، درصد بالایی از اعدام‌شدگان را تشکیل می‌دهند. 

سازمان‌ها و مدافعان حقوق بشر همواره تاکید دارند که جمهوری اسلامی از مجازات مرگ به عنوان ابزار سرکوب سیاسی استفاده می‌کند و احکام اعدام در دادگاه‌هایی بدون رعایت حداقل‌های استاندارد دادرسی و روند قضایی، صادر می‌شوند.