در پی حمله‌ای پیچیده و از راه دور در روز سه‌شنبه ۱۷ سپتامبر، دستگاه‌های پیجر مورداستفاده صدها عضو حزب‌الله لبنان همزمان در لبنان و سوریه منفجر شد و دست‌کم ۱۲ کشته و حدود ۲۷۵۰ مجروح به جا گذاشت.

حالا، یک مقام آمریکایی به آسوشیتدپرس گفته است که اسرائیل پس از پایان این عملیات، که مقادیر کمی مواد منفجره جاسازشده در دستگاه‌های پیجر نیروهای حزب‌الله منفجر شد، ایالات متحده آمریکا را در جریان این عملیات قرار داده است.

یک مقام حزب‌الله لبنان نیز به آسوشیتدپرس گفت که دستگاه‌های منفجرشده دارای یک نام تجاری جدید بودند که این گروه قبلا از آن‌ها استفاده نکرده بود. همچنین، شرکت تایوانی «گلد آپولو» روز چهارشنبه اعلام کرد که اجازه استفاده از نام تجاری‌اش برای پیجر مدل ای‌آر-۹۲۴ (AR-924) را داده بود، اما یک شرکت مستقر در بوداپست مجارستان به نام بک کانسالتینگ (BAC Consulting) این دستگاه‌های بی‌سیم را تولید کرده است که در نهایت به دست نیروهای حزب‌الله برسد.

در همین رابطه نیکلاس ریس، مدرس مرکز امور جهانی در دانشکده مطالعات حرفه‌ای دانشگاه نیویورک، می‌گوید تلفن‌های هوشمند در مقایسه با فناوری ساده‌تر مانند دستگاه‌های پیجر، خطر بیشتری برای ردیابی ارتباطات دارند. ریس که پیش‌تر به‌عنوان افسر اطلاعاتی کار می‌کرد، افزود این نوع حملات حزب‌الله را مجبور خواهد کرد تا راهبردهای ارتباطی‌اش را تغییر دهد؛ به این معنا که بازماندگان انفجارهای روز سه‌شنبه ناچار می‌شوند تا احتمالا نه‌ تنها دستگاه‌های بی‌سیم و پیجرها، بلکه تلفن‌های همراه، تبلت‌ یا هر دستگاه الکترونیک دیگر را کنار بگذارند.

حتی با وجود تایید یک مقام آمریکایی مبنی بر اینکه این حادثه عملیات برنامه‌ریزی‌شده اسرائیل بود، همچنان نظریه‌های متعددی در مورد نحوه انجام این حمله مطرح شده است. با این حال، چندین کارشناس که با خبرگزاری آسوشیتدپرس صحبت کرده‌اند، توضیح دادند که این انفجارها احتمالا نتیجه دخالت در زنجیره تامین پیجرها بوده است. آن‌ها می‌گویند ممکن است دستگاه‌های انفجاری بسیار کوچک قبل از تحویل پیجرها به حزب‌الله در دستگاه‌ها تعبیه شده باشند و سپس، همگی همزمان و از راه دور، احتمالا با استفاده از یک سیگنال رادیویی، فعال شده‌اند.

کارلوس پرز، مدیر اطلاعات امنیتی در تراستد سک (TrustedSec) گفت: «زمان حمله احتمالا نیمی از باتری از مواد انفجاری تشکیل شده بود و نیم دیگر آن باتری واقعی بود.»

اما الایجا جی ماگنیه، کهنه‌سرباز مستقر در بروکسل و تحلیلگر ارشد ریسک سیاسی با بیش از ۳۷ سال سابقه حضور در خاورمیانه، گفت پس از آنکه با اعضای حزب‌الله و بازماندگان حمله‌ روز سه‌شنبه گفت‌‌و‌گو کرد، متوجه شد که این پیجرها را مقام‌های حزب‌الله بیش از شش ماه پیش تهیه کرده بودند.

ماگنیه افزود: «این دستگاه‌های بی‌سیم به‌مدت شش ماه عملکرد کاملا خوبی داشتند و آنچه باعث انفجار شد به نظر می‌رسد یک پیام هشدار بود که پیش از انفجار به همه دستگاه‌ها ارسال شد. اعضای حزب‌الله می‌گویند بسیاری از دستگاه‌های بی‌سیم حتی پس از انفجار خاموش نشدند و بررسی حزب‌الله روی آنان نشان داد که بین ۳ تا ۵ گرم ماده انفجاری با درجه بالا در مدار پنهان پیجر تعبیه شده بود.»

یک افسر سابق خنثی‌سازی بمب در ارتش بریتانیا هم توضیح داد که یک دستگاه انفجاری پنج جزء اصلی دارد که محفظه، باتری، دستگاه فعال‌سازی، چاشنی و بار انفجاری را شامل می‌شود و دستگاه بی‌سیم سه مورد از این اجزا را دارد؛ «در نتیجه شما فقط به اضافه کردن چاشنی و بار انفجاری نیاز دارید».

پس از آنکه یکی از فیلم‌های دوربین‌های امنیتی در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد و نحوه انفجار یکی از دستگاه‌های پیجر روی کمر یکی از اعضای حزب‌الله در یک بازار محلی را نشان داد، دو کارشناس مهمات نظری مشابه با مقام آمریکایی داشتند که به آسوشیتدپرس گفته بود این انفجارها نتیجه نصب یک دستگاه انفجاری کوچک داخل پیجرها بوده است.

شان مورهاوس، افسر سابق ارتش بریتانیا و کارشناس خنثی‌سازی مواد منفجره، می‌گوید: «با نگاهی به ویدیو می‌بینیم که اندازه انفجار شبیه انفجاری است که فقط با یک چاشنی برقی یا یک بار انفجاری بسیار کوچک و پرقدرت ایجاد می‌شود.»

مورهاوس افزود که این شواهد نشانه دخالت یک بازیگر دولتی در حمله به اعضای حزب‌الله است. او افزود که موساد، سازمان اطلاعات خارجی اسرائیل، محتمل‌ترین مظنون است که منابع لازم برای چنین حمله‌ای را در اختیار دارد.

ان.آر. جنزن جونز، کارشناس سلاح‌های نظامی و مدیر خدمات تحقیقاتی تسلیحات در دولت استرالیا، نیز توضیح داد که اسرائیل در گذشته هم متهم به انجام عملیات مشابه عملیات سه‌شنبه بوده است. سال گذشته، آسوشیتدپرس گزارش داد که ایران اسرائیل را متهم کرده است که با استفاده از قطعات خارجی معیوب و انفجاری، تلاش کرده بود برنامه موشکی جمهوری اسلامی را مختل کند و موشک‌های بالیستیک را نابود یا خراب کند.

برنامه‌ریزی برای انجام حمله‌ای در این مقیاس به زمان زیادی نیاز دارد. اگرچه جزئیات دقیق این نوع حملات معمولا اعلام نمی‌شوند، کارشناسانی که با آسوشیتدپرس صحبت کردند گفتند مدت زمان برنامه‌ریزی چنین حملاتی بین چند ماه تا دو سال متغیر است.

نیکلاس ریس گفت: «پیچیدگی این حمله نشان می‌دهد که متهم مدتی طولانی مشغول جمع‌آوری اطلاعات بوده است. یک حمله در این سطح نیازمند ایجاد روابط لازم برای دسترسی فیزیکی به دستگاه‌های پیجر پیش از فروش آن‌ها به دشمن است تا هم مواد منفجره جاساز شوند و هم امکان ردیابی برای اطمینان از رسیدن دستگاه به دست نیروهای حزب‌الله داشته باشند.»