اصوات مرموزی که از اعماق اقیانوس‌های جنوبی شنیده می‌شود، همچنان دانشمندان را شگفت‌زده می‌کنند. جدیدترین تحقیقات نشان می‌دهند که این صداهای عجیب ممکن است نوعی «مکالمه» میان موجودات ناشناخته باشند.

این صداها که دانشمندان نیوزیلندی اوایل دهه ۱۹۸۰ آن‌ها را ضبط کردند، چهار تُن کوتاه و عجیب‌‌اند. دانشمندان ۱۰ سال پیش گفتند شواهدی یافته‌اند که نشان می‌دهد این صداها را نهنگ‌های بزرگ‌باله کوچک [مینکی] جنوبگان تولید کرده‌اند.

اکنون انجمن آکوستیک آمریکا یافته‌های این پژوهشگران را زیر سوال برده است. اما اگر این صداها از نهنگ‌های بزرگ‌باله کوچک نیست، پس از چه چیزی است و آن‌ها درباره چه چیزی صحبت می‌کنند؟

راس چپمن، پژوهشگر دانشگاه ویکتوریا در بریتیش کلمبیا، روز پنجشنبه گفت: «شاید درباره شام صحبت می‌کردند، شاید والدینی با فرزندانشان حرف می‌زدند، یا شاید صرفا درباره آن کشتی دیوانه‌ای که مدام می‌رفت و می‌آمد و یک ریسمان بلند را پشت سرش می‌کشید، اظهارنظر می‌کردند.»

این صداهای پی‌درپی به [صدای] «کوآک‌کوآک» [اردک] شباهت دارد و به همین دلیل صدای ضبط‌شده «بیو‌ــ‌داک» لقب گرفت. گمانه‌زنی‌ها درباره منبع این صداها متفاوت بود؛ می‌توانست یک زیردریایی زیرآب باشد یا یک ماهی.

پژوهش اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA)، دانشگاه دوک و دیگر گروه‌های [تحقیقاتی] که به صورت اتصال میکروفون و تگ‌های چسبانک به نهنگ‌های مینکی بود، توانست صداهای «بیو‌ــ‌داک» را که متمایز بودند، شناسایی کند. نهنگ‌های مینکی صداهای عجیبی مانند «صدای شبیه پرش یک فنر» و صداهای دیگری تولید می‌کنند که به آنچه در صدای ضبط‌شده «بیو‌ــداک» شنیده می‌شود، شباهت دارند.

پیش از انتشار این پژوهش، هیچ‌کس تصور نمی‌کرد این نهنگ‌ها در فصل زمستان در این منطقه حضور داشته باشند، زیرا آن‌ها به این شناخته شده بودند که به آب‌های گرم‌تر مهاجرت می‌کنند. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که نهنگ‌های مینکی از نظر اجتماعی انعطاف‌پذیرند و نهنگ‌های بزرگ‌تر و مسن‌تر بیشتر از نهنگ‌های کوچک‌تر و جوان‌تر تمایل به معاشرت دارند.

انجمن [آکوستیک آمریکا] روز پنجشنبه اعلام کرد: «با این حال، این صداها هرگز به طور قطعی شناسایی نشده‌اند. نظریه‌هایی وجود دارد که این صداها را نهنگ‌های مینکی جنوبگان تولید کرده‌اند، زیرا در سال‌های بعد نیز این صداها در آب‌های جنوبگان ضبط شدند. اما از مشاهده بصری نهنگ‌ها هنگام تولید این صداها در داده‌های نیوزیلند هیچ شواهد مستقلی وجود ندارد.»

درخواست ایندیپندنت از نویسنده اصلی یافته‌های سال ۲۰۱۴  برای اظهارنظر تاکنون بدون پاسخ بوده است.

چپمن اکنون می‌گوید شواهد بیشتری وجود دارد که نشان می‌دهد این صداها نوعی مکالمه میان چند جانور بوده‌اند. او یافته‌هایش را در نشست مجازی صدوهشتادوهفتم انجمن آکوستیک آمریکا ارائه کرد.

چپمن به تحلیل داده‌های ضبط‌شده در دهه ۱۹۸۰ کمک کرد و دریافت که این داده‌ها حاوی «گنجینه‌ای از اطلاعات» درباره انواع مختلف صداهای اقیانوس، از جمله صداهای پستانداران دریایی‌اند.

او گفت: «باید بدانید که در آن روزها، این نوع مطالعه روی صداهای اقیانوس در مراحل اولیه قرار داشت. در نهایت معلوم شد که هر روز که بیشتر به داده‌ها نگاه می‌کردیم، چیز جدیدی درباره صدا در اقیانوس می‌آموزیم‌ــ این واقعا زمان هیجان‌انگیزی برای ما بود.»

چپمن اضافه کرد که آن‌ها در ابتدا نمی‌توانستند باور کنند که صداهای «بیو‌ــ‌داک» مربوط به موجودات زنده‌اند.

او در اظهاراتی گفت: «این صداها به قدری تکرار‌پذیر بودند که ابتدا نمی‌توانستیم باور کنیم خاستگاه آن‌ها زیستی است. اما وقتی با همکارانی در استرالیا درباره داده‌ها صحبت کردیم، متوجه شدیم که در مناطق دیگر اطراف نیوزیلند و استرالیا نیز صدای مشابهی شنیده شده است.»

صرف‌نظر از نوع جانور، او به دلیل نحوه ضبط داده‌ها بر این باور است که این صدای ضبط‌شده ممکن است یک مکالمه باشند. دانشمندان از یک آنتن آکوستیک استفاده کردند: مجموعه‌ای از دستگاه‌های زیرآبی که به پشت کشتی متصل بودند و صداهای اقیانوس را از تمام جهات شناسایی و ضبط می‌کردند. این آنتن به آن‌ها امکان داد تا خاستگاه صداها را شناسایی کنند.»

چپمن گفت: «ما متوجه شدیم که معمولا چندین گوینده متفاوت در مکان‌های مختلف اقیانوس این صداها را تولید می‌کردند. شگفت‌انگیزترین چیز این بود که وقتی یک گوینده صحبت می‌کرد، دیگران ساکت بودند؛ گویی گوش می‌دادند. سپس گوینده اول صحبتش را متوقف می‌کرد و به پاسخ‌های دیگران گوش می‌داد.»