می‌بینم که در رسانه‌ها، درباره همکاری یا حتی ادغام هوندا و نیسان، دو خودروساز کوچک‌تر ژاپنی، شایعات زیادی وجود دارد. این ایده تا حدی منطقی به نظر می‌رسد، اما از جهاتی هم غیرمنطقی است. این دو شرکت در جهانی که پر از ادغام‌های سریع و گروه‌های عظیم مارک‌های خودروسازی است، مانند رشد ولنگ‌وباز استلانتیس (واکسول، جیپ، کرایسلر، لانچیا، آلفا رومئو، اوپل، سیتروئن، پژو و دیگران)، کمی منزوی به نظر می‌رسند. جایی که حتی بزرگ‌ترین بازیگران نیز برای همگام شدن با پیشتازی چین در خودروهای برقی مجبور به همکاری و به اشتراک‌گذاری فناوری‌اند‌ــ مانند همکاری فولکس‌واگن و فورد.
تویوتا به نظر می‌رسد که تمام یا بخشی از شرکت‌های کوچک‌تر اما نوآور مانند سوزوکی و سوبارو را تصاحب کرده است. بسیاری از خودروسازان نیز با مارک‌ها یا مالکان چینی به‌عنوان شریک همکاری دارند‌ــ مانند همکاری گریت وال موتور (Great Wall Motor) و ب‌ام‌و، یا ولوو و جیلی. همان‌طور که در دهه‌های گذشته نیز مشاهده شد، اما این بار، به دلیل هزینه‌های سنگین بازطراحی برای گذار به خودروهای برقی، هر شرکت خودروسازی به دوستان و متحدانی نیاز دارد.
در واقع، نیسان یک اتحاد طولانی‌مدت اما نه چندان هماهنگ با رنو داشت که به طور ابتکاری و خلاقانه، «اتحاد» (Alliance) نامیده شد. هر دو شرکت، اگرچه عمدتا مستقل عمل می‌کردند، در زمینه خودروهای برقی گام‌های بزرگی برداشتند، اما در حالی که رنو با سرعت به پیش می‌رود، به نظر می‌رسد که نیسان از یک پیشتاز بازار در زمان تولید نیسان لیف، به شرکتی تا حدی عقب‌مانده تبدیل شده است. تولید لیف در حال حاضر متوقف شده و فقط خودرو لوکس اما کمتر دیده‌شده آریا امکان نیروی محرکه «کاملا» برقی را به مشتریان نیسان ارائه می‌دهد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
سپس هوندا را داریم که به‌شدت مستقل است و به مدت دهه‌ها در بازارهای دشواری مانند ایالات متحده بسیار موفق بوده است. تنها شراکت خارجی قابل‌توجه آن با گروه روور (Rover Group) بود که به‌تدریج به یک قرارداد اعطای مجوز تبدیل شد و با فروش روور به ب‌ام‌و، عاقبت خوشی نداشت. هوندا به مدتی بسیار کوتاه و عطش‌افزا، یک چیز معرکه کوچک برقی به نام «ئی» (e) به مشتریان بریتانیایی عرضه کرد، اما اکنون این خودرو ناپدید شده است‌ــ اساسا به دلیل قیمت بالا و طراحی بیش از حد خاص آن که برای سلیقه بریتانیایی‌ها مناسب نبود (و به‌سرعت جایگاه یک [خودرو] کلاسیک آینده را به دست آورد).
اکنون هوندا همانند نیسان تنها یک خودرو بدون آلایندگی را در مجموعه خود دارد: خودرویی با نام عجیب «ئی:انوای۱» (e:Ny1) که نسخه تمام‌برقی اچآرــ وی است. با توجه به جریمه‌های سنگینی که دولت از شرکت‌هایی که سهمیه مشخصی از خودروهای برقی نمی‌فروشند، دریافت می‌کند، به نظر می‌رسد هر دو شرکت هوندا و نیسان از منابع دیگری درآمدزایی می‌کنند.
ویژگی‌ها
هوند اچآرــ وی ادونسد استایل پلاس (HR-V Advance Style Plus)
قیمت: ۴۷ هزار و ۱۴۶ دلار (برای مدل آزمایش‌شده؛ از ۳۷ هزار دلار شروع می‌شود)
ظرفیت موتور: ۱.۵ لیتر بنزینی، چهار سیلندر، تک‌دنده خودکار + دو موتور برقی
قدرت: ۱۰۷ + ۹۶ اسب بخار هیبریدی برقی
حداکثر سرعت: ۱۶۹ کیلومتر بر ساعت
شتاب ۰ تا ۱۰۰: ۱۰.۷ ثانیه
مصرف سوخت: ۵.۳۹ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر
انتشار دی‌اکسیدکربن: ۱۲۲ گرم بر کیلومتر (g/km)
بامزه است که چند هفته گذشته را در کنار «جایگزین‌های» هوندا و نیسان برای یک خودرو برقی معمولی گذراندم. هر دو این خودروها را قبلا بررسی کرده‌ام و اخیرا تغییرات جزئی در آن‌ها ایجاد شده است، بنابراین نیازی نیست دوباره به جزئیات آن بپردازم. کافی است بگویم که در حال حاضر، نیسان قشقایی «ئیــپاور» (e-power) شگفت‌انگیزترین ترکیب موتور احتراق داخلی و فناوری خودرو برقی است.
این مدل از قشقایی، مانند مدلی بلندپروازانه‌تر از یک خودرو برقی با «افزایش‌دهنده برد» بر پایه بنزین، از موتور احتراق داخلی بنزینی برای تولید نیروی برقی استفاده می‌کند و نیروی تولیدشده از طریق یک گیربکس خودکار به چرخ‌ها منتقل می‌شود. این خودرو تجربه‌ای واقعی از یک خودرو برقی به راننده ارائه می‌دهد‌ــ قدرت فراوان، عملکرد روان و بی‌صدا‌ــ و نگرانی تمام شدن شارژ باتری را از بین می‌برد، چرا که با سوخت فسیلی کار می‌کند.
در غیر این صورت، قشقایی همان بسته بسیار کارآمد و محبوبی را ارائه می‌دهد که در خودروهای خانوادگی بریتانیا مانند فورد کورتینا در گذشته، به‌شدت رایج و شناخته‌شده است. نقطه ضعف این خودرو فرایند ذاتا عجیب‌وغریب افزودن یک مرحله واسطه برای تبدیل بنزین به نیروی محرکه است. با این حال، به نظر من بسیاری از مشتریان نه از این موضوع آگاه‌اند و نه به آن اهمیتی می‌دهند.
این موضوع مرا به خودرو «معمولی‌تر» هوندا اچآرــ وی می‌رساند؛ یک خودرو هیبریدی متعارف اما بسیار هوشمند که با این نوع خودروها کاملا آشنا شده‌ایم. اچآرــ وی نیز مانند قشقایی، اگرچه بسیار کمتر در جاده‌ها دیده می‌شود، یک زیر مارک باسابقه است که قدمت آن به دهه ۱۹۹۰ بازمی‌گردد. حتی یک مدل پلاگین (plug-in) از این خودرو وجود ندارد، اما نسخه تمام‌برقی آن‌‌ــ مدل پیش‌تر اشاره‌شده «ئی: انوای۱» (e:Ny1)ــ عرضه شده است. بنابراین، دست‌کم گزینه‌ای برای انتخاب وجود دارد و هر دو مدل از طراحی فوق‌العاده کاربردی بهره می‌برند، درست مانند هوندا جز (Jazz) که این خودروها از آن مشتق شده‌اند.
من به‌ویژه از صندلی عقب معلق این خودرو خوشم آمد که با یک حرکت روان تا می‌شود و یک فضای بار کاملا مسطح ایجاد می‌کند. از میان این دو خودرو، اچآرــ وی هیبریدی قدیمی‌تر به نظر می‌رسد، زیرا حتی با وجود نرم‌افزارهای بسیار پیشرفته، در شتاب‌گیری شدید قبل از حرکت سروصدای زیادی ایجاد می‌کند. این مسئله کاملا آزاردهنده است و سبک رانندگی آن در مقایسه با قشقایی ئیــپاور (e-power) بسیار کمتر رضایت‌بخش است.
هوندا اچ‌آر‌ــ‌وی تغییرات بسیار جزئی در طراحی داخلی و خارجی و یک تریم [تجهیزات یا نسخه خاصی از یک مدل خودرو] لوکس جدید با نام «ادونسد استایل» (Advanced Style) داشته، اما در غیر این صورت، مانند قشقایی، همان محصول شگفت‌انگیزی که بود، باقی مانده است.
آینده اما چالش‌برانگیزتر است. اگر هر دو مارک بتوانند همکاری کنند، نقاط قوت قابل‌توجهشان را به اشتراک بگذارند و رقابت‌های سنتی را کنار بگذارند، می‌توانند همچنان در اکوسیستم خودروسازی چیزی متفاوت ارائه دهند. نیسان قطعا در فناوری خودروهای برقی تخصص دارد، در حالی که هوندا به دلیل نوآوری و کیفیت شهرت بیشتری دارد.
این دو شرکت به‌عنوان شرکت‌های مستقل آینده چندانی ندارند و غول‌های چینی دیر یا زود آن‌ها را به‌راحتی شکست خواهند داد و کنترل خواهند کرد‌ــ و شاید این کار را در هر صورت انجام دهند. هوندا و نیسان برای داشتن این فرصت که سرنوشت خود را شکل دهند، باید آنچه را هر دو در آن بهترین‌اند، به اشتراک بگذارند، پلتفرم‌ها و فناوری‌هایشان را یکی کنند و خطوط محصول متمایز و شخصیت مدل‌هایشان را حفظ کنند.
قشقایی ئیــپاور و اچآرــ وی هیبرید تفکر منحصربه‌فرد خود را مفتخرانه به نمایش می‌گذارند‌ــ و این ویژگی عالی است. این دو می‌توانند بهترین خودروهای برقی در جهان را بسازند و دنیای خودروسازی بدون نیسان و هوندا، جای بسیار بی‌کیفیت‌تری می‌بود. برای آن‌ها آرزوی موفقیت می‌کنم.
© The Independent
