تحقیقات نشان داده است که هر یک ساعتی که کودکان و نوجوانان پای صفحهنمایشها میگذرانند، احتمال ابتلا به نزدیکبینی را در آنها افزایش میدهد. کارشناسان هشدار دادهاند که زمان استفاده از دستگاهها برای کودکان باید محدود باشد و وقت بیشتری در فضای باز سپری کنند.
گاردین مینویسد، نزدیکبینی به معنی کشیده شدن بیش از حد کره چشم است؛ تحقیقات نشان میدهد که تا سال ۲۰۵۰، حدود ۴۰ درصد کودکان و نوجوانان در جهان ممکن است به این مشکل دچار شوند.
بهگزارش گاردین، اگرچه ژنتیک در ابتلا به نزدیکبینی نقشی اساسی دارد، عوامل دیگری مانند نگذراندن وقت کافی در فضای باز و تمرکز بر اشیای نزدیک به مدت طولانی هم میتواند خطر ابتلا به این مشکل را افزایش دهد. آنچه توضیح دهد که چرا زمان زیادی که مقابل صفحهنمایشها صرف میشود، با افزایش خطر و شدت نزدیکبینی ارتباط دارد.
محققان در کره جنوبی اخیرا اعلام کردهاند که با تجزیه و تحلیل ۴۵ مطالعه روی ۳۳۵ هزار و ۵۲۴ شرکتکننده، رابطه بین استفاده از دستگاههای دیجیتال مانند گوشی، بازیهای کامپیوتری و تلویزیون را با نزدیکبینی بررسی کردهاند. نتایج این مطالعه نشان میدهد که هر یک ساعت اضافی استفاده از صفحهنمایش در روز بهطور متوسط با ۲۱ درصد افزایش احتمال ابتلا به نزدیکبینی در ارتباط است. این ارتباط عمدتا در کودکان، نوجوانان و جوانان مشاهده شد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
تیم تحقیقاتی کرهای افزودند برای کسانی که از قبل نزدیکبین بودند، هر یک ساعت اضافی استفاده از صفحهنمایش روزانه با ۵۴ درصد افزایش احتمال شدیدتر شدن نزدیکبینی مرتبط بود.
همچنین زمانی که محققان بهطور دقیقتر به بررسی پرداختند، دریافتند خطر نزدیکبینی با افزایش زمان استفاده از صفحهنمایش بهشدت افزایش مییابد، به طوری که احتمال ابتلا به نزدیکبینی برای یک ساعت استفاده در روز، ۵ درصد بیشتر و برای چهار ساعت استفاده در روز، ۹۷ درصد بیشتر است.
با این حال، برای مدت زمان بیشتر از چهار ساعت، احتمال ابتلا به نزدیکبینی بهطور کندتری افزایش مییابد و بین استفاده از صفحهنمایش کمتر از یک ساعت در روز و نزدیکبینی هم هیچ ارتباط واضحی وجود نداشت، که ممکن است نشاندهنده یک «آستانه امن» باشد.
البته این تحقیق محدودیتهایی دارد و نمیتواند ثابت کند که استفاده از صفحهنمایش بهطور مستقیم باعث نزدیکبینی میشود. از جمله اینکه در برخی مطالعات به گزارشهای خود افراد در مورد نزدیکبینی اتکا شده و مبتنی بر معاینات پزشکی نبوده است. تیم تحقیقاتی به این موضوع هم که آیا شرکتکنندگان فعالیتهای دیگری که باعث نزدیکبینی میشوند (مثل مطالعه، نوشتن یا کار با وسایل کوچک) هم داشتهاند یا خیر توجه نکردهاند. از طرفی اندازهگیری دقیق زمان استفاده از صفحهنمایش دشوار است و برای تایید «آستانه امن» هم به شواهد بیشتری نیاز است.
با این حال به گفته پروفسور کریس هموند از کالج کینگ لندن، این فراتحلیل همراه با مطالعاتی که قبلا هنگام قرنطینههای کووید انجام شدند، بهطور قوی نشان میدهد که ترکیب ماندن کودکان خردسال در خانه و صرف زمانی قابلتوجه مقابل صفحهنمایش برای چشمان آنها خوب نیست و این ترکیب باعث نزدیکبینی میشود.
پروفسور روپرت بورن، جراح چشم از دانشگاه انگلیا راسکین، هم از این مطالعه استقبال و به یکی از نگرانیهای اصلی اشاره کرد؛ اینکه بدتر شدن نزدیکبینی میتواند خطر ابتلا به مشکلاتی را که تهدیدی برای بیناییاند، مانند دژنراسیون ماکولا (فرسایش لکه زرد) یا گلوکوم (آب سیاه) افزایش دهد. او همچنین اضافه کرد که یافتههای این مطالعه میتوانند بهعنوان راهنمایی برای تدوین راهبردهای آموزشی و سیاستهای بهداشت عمومی استفاده شوند تا به مبارزه با همهگیر شدن نزدیکبینی کمک کنند.