یک سال پیش در چنین روزی، محمد علی کلی، بوکسور افسانه‌ای در سن ۷۴ سالگی پس از انتقال و بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی تنفسی، درگذشت. 

پس از مرگ او و هنگامی که کاربران رسانه‌های اجتماعی زندگی او را به عنوان «بهترین» تکریم می‌کردند، بسیاری از افراد ویدئویی از یک مصاحبه با علی را به اشتراک گذاشتند که در آن از او پرسیده شده بود، پس از بازنشستگی چه خواهد کرد.

علی در پاسخ، پس از آن که ادای خوابیدن درمی‌آورد، می‌گوید:‌ «فقط می‌خواهم بخوابم.»

او سپس درباره اهمیت این که افراد چقدر از طول حیاتشان را در واقع زندگی می‌کنند، صحبت می‌کند. 

کاربری به نام شان کینگ در توییتی نوشت:‌ یک کودک از محمد علی سوال کرد وقتی بازنشسته شد، چه کار خواهد کرد. پاسخ طولانی و زیبای او، جمعیت را به شعف آورد. 

علی گفت:‌ «وقتی که از بوکس بازنشسته شوم، واقعا نمی‌دانم، می‌خواهم چیزی بگویم که شاید همه شما را به فکر وادارد.

«زندگی کوتاه است، مثلا یک فرد معمولی ۳۰ ساله را فرض کنیم. اگر شما ۳۰ ساله هستید، در واقع هفت سالتان بیشتر نیست. به خواب هفت، هشت یا نه ساعته خود در شبانه‌روز برای ۳۰ سال را اضافه کنید، به این سی سال تمامی شب‌هایی را اضافه کنید که به بستر رفتید و صبح فردا هیچ چیز را به خاطر نمی‌آورید.

اگر سی سالتان باشد، برای تقریبا هشت سال در بیهوشی بوده‌اید. حدود هشت سال در خواب بوده‌اید.» 

 «در این سی سال چقدر در راه بوده‌اید؟‌ از ایستگاه تلویزیون به خانه، به یک کشور دیگر، یا شهر دیگر، یا مدرسه یا کلیسا. احتمالا دو سال از عمرتان را در مسیر رفت و برگشت بین مقاصدتان سپری کرده‌اید. پس می‌شود هشت سال خواب و دو سال بودن در راه، این سی سال از عمر ماست قبل از آن که دستاوردی داشته باشید.

در آمریکا شما چند سال را در مدرسه سپری می‌کنید؟ ما از کلاس اول تا کلاس ۱۲، روزی شش ساعت در مدرسه‌ایم. شش ساعت در روز برای ۱۲ سال، که برابر است با سه سال نشستن بی‌وقفه و مدام سر کلاس. 

بسیار خب. دو سال در راه، هشت سال خواب، سه سال در مدرسه. چند بار سینما رفته‌اید؟ چند بار مسابقات کشتی؟ چند بار سرگرمی و فیلم و تئاتر و نمایش، و مسابقه بیسبال، شاید دو سال هم سرگرمی و تفریح. 

تا وقتی که بچه داشته باشید، راه را برای فرزندانتان باز کرده باشید، تا وقتی که اقساط خانه‌تان را پرداخت کرده باشید، احتمالا شصت سالتان شده است.

پس زندگی حقیقتا کوتاه است. همه در راه بودن‌ها، خواب، مدرسه، تفریح و همه را حساب کنید. احتمالا نیمی از عمرتان را به بطالت گذرانده‌اید.

من ۳۵ ساله‌ام. ۳۰ سال دیگر ۶۵ ساله می‌شوم. در ۶۵ سالگی دیگر قدرت و نفوذی ندارم، کاری از من ساخته نیست، همسرتان این را به شما خواهد گفت. 

منظور این است که وقتی آدم ۶۵ سالش می‌شود، کار زیادی برای انجام دادن ندارد. می‌دانستید که ۳۰ سال دیگر ۶۵ ساله می‌شوم؟ در این ۳۰ سال، باید ۹ سال بخوابم، تمام این ۳۰ سال روشنایی روز نیست، باید به آمریکا سفر کنم، سفرهایم احتمالا چهار سال می‌شود، ۹ سال هم باید بخوابم و سه سال را صرف تفریح و سرگرمی‌کنم. 

باز در این ۳۰ سال، شاید ۱۶سال سازنده داشته باشم. یعنی به این شکل می‌توانیم زندگی‌مان را تقسیم‌بندی کنیم.»

او سپس گفت که بهترین کاری که در ۱۶ سال آینده می‌تواند انجام دهد «آماده شدن برای ملاقات با خدا» است، و سپس در ادامه سخنانش درباره ایمان به قضاوت الهی، بهشت و جهنم صحبت کرد. 

محمد علی گفت:‌ «او (خدا) می‌خواهد بداند که ما چطور با یکدیگر رفتار می‌کنیم، چطور به هم کمک می‌کنیم، و من  می‌خواهم زندگی‌ام را به استفاده از نام و محبوبیتم برای کمک به خیریه‌ها، کمک به مردم، و اتحاد مردم سپری کنم.»