وقتی با چالش جایگزین کردن لوازم زیبایی‌ام با مواد پایدار رو به رو شدم، تغییر نوع خمیردندان اولین چیزی نبود که به ذهنم رسید. روی لوازم آرایش و تمیز کننده‌های پوست تمرکز کردم که به تازگی سخت توجه دنیای لوازم زیبایی پایدار را به خود جلب کرده بود. اما از زمانی که اپیدمی جهانی کرونا مرا خانه نشین کرده بندرت از لوازم آرایش استفاده کرده‌ام و در نتیجه به مواد پاک کننده هم نیازی نداشته‌ام. نگران نباشید، صورتم را شسته‌ام.

کووید۱۹ مرا بیش از پیش به امکان پایدار بودن مواد مورد استفاده‌ام آگاه کرد. اپیدمی کرونا همچنین وقت بیشتری در اختیار من گذاشت که در عوض دویدن به فروشگاه‌ها و خریدن آنچه آن‌ها به عنوان اقلام مناسب با محیط زیست عرضه کرده بودند، با دقت تمام گزینه‌هایم را در اینترنت بررسی کنم. 

اجناس بسیاری «سبزشویی» شده‌اند – این عبارتی است که برای اجناسی بکار می‌رود که آرم «ارگانیک» روی خودشان دارند اما در واقع بسیار کمتر از آنچه ادعا می‌کنند دوست محیط زیست هستند. در اینترنت آسان‌تر می‌توان مواد بکار رفته در آن‌ها و طرز ساخت و ارزش های حرفه‌ای شرکت سازنده آن را بررسی کرد. 

یکی از تولیداتی که می‌دانستم پایدار نبوده و من آن را نادیده گرفته بودم، خمیر دندان بود. همواره به خمیردندان کلگیت وفادار بودم و برای عوض کردن آن به خودم زحمت نداده بودم. شاید گاهی از مارک تجاری «اورال بی» یا «سنسودین» استفاده کرده بودم. تا پیش از امسال هم هرگز در مورد خمیردندان‌های پایدار یا حتی سازگار با محیط زیست نشنیده بودم. در اغلب مواد بهداشت و زیبایی شخصی سه عامل می‌تواند به محیط زیست لطمه بزند: مواد بکار رفته در آن، نوع بسته بندی و نحوه استفاده.

خمیر دندان نیز از این قاعده مستثنی نیست. مواد بکار رفته در آن حاوی مواد شیمیایی سمی مثل فلوراید و «اس ال اس» است که با استفاده از آن ذخاير آب را آلوده می‌کنیم. علاوه بر این بازیافت محفظه‌ پلاستیکی خمیردندان‌ها به خاطر ترکیب موادی که در ساخت آن بکار رفته دشوار است و در نتیجه به مخزن زباله‌های غیرقابل بازیافت روانه‌اش می‌کند. تمام مسائلی که ناشی از خمیردندان است را به توان میلیاردها نفری در سراسر جهان برسانید که دستکم یک یا دوبار در روز دندانهایشان را مسواک می‌زنند. ممکن است دندان‌ها تمیز باشند اما محیط زیست تمیز نیست.

اما چه گزینه‌هایی برای خمیردندان‌های پایدار وجود دارد؟

در درجه نخست، می‌توانید خمیردندان خودتان را ازترکیب جوش شیرین و روغن نارگیل درست کنید. اما این چندان نظر مرا جلب نکرد و اطمینان دارم ممکن است زحمت ساختن چیزی در مقابل راحتی و آسان بودن خریدن آن خیلی‌ها را منصرف کند. 

در میان گزینه‌های دیگر خمیردندان جامد است. مارک تجاری «لاش» خمیردندان‌های ژله‌ای و قطعه‌ای عرضه می‌کند که برای مسافرت بسیار مفید است. آرم‌هایی از جمله «اورگانیکس» و «تروث پِیست» نیز خمیردندان‌های پایداری تولید کرده‌اند که از مواد طبیعی ساخته شده و در ظرف‌های شیشه‌ای عرضه می‌شود که کاملا قابل استفاده مجدد و قابل بازیافت است. اما بهای هر شیشه این خمیردندان‌ها بالغ بر ۱۰ پوند است که متاسفانه بودجه یک دانشجو اجازه چنین ولخرجی‌هایی را روی خمیر دندان نمی‌دهد. البته اگر امکانات مالیتان اجازه می‌دهد، این خمیردندان ها گزینه‌هایی عالی با طمع‌های متفاوت بوده و دارای مواد معدنی یا خاصیت سفیدکنندگی نیز هستند.  

یافتن تعادل میان پایدار بودن خمیر دندان و مقرون به صرفه بودن آن آسان نیست. هرچه خمیردندان های پایدار ارزانتر باشند، بسته بندیشان کمتر پایدار است. مارک‌های تجاری «آلوئه دنت» و «اکو دنت» از این نوع خمیردندان‌ها هستند که مواد ترکیبیشان طبیعی اما بازیافت محفظه‌های پلاستیکی آن‌ها بسیار دشوار است.

نکته دیگری که باید به آن توجه می‌کردم، خود مسواک بود. مسواک‌های بسیاری در بازار هستند که از خیزران (بامبو) ساخته شده‌اند. حتی کمپانی کلگیت هم ساختن این نوع مسواک‌ها را شروع کرده است. این مسواک‌ها غایت رویای اقلام پایدار است: صد در صد قابل تجزیه زیستی و ارزان. من هم مثل بسیاری دیگر از مسواک برقی استفاده می‌کنم اما خوشبختانه در اینترنت راه حلی برای آن پیدا کردم: سر مسواک با الیاف ساخته شده از زغال که می‌توانید آن را پس از استفاده برای بازیافت به شرکت سازنده پس بفرستید. مسواک‌های برقی دوام زیادی دارد و قابل شارژ است. قصد دارم تا حد امکان پس از تمام شدن اجناس پایداری که هم اکنون خریده‌ام بجای دور انداختن ظرف‌هایشان  از آن‌ها برای ساختن ابزار دیگری استفاده کنم.