میشل اوباما با بیان حکایت‌هایی از زمان اجدادش مفهوم «جون‌تینت» یا ۱۹ ژوئن، روز رهایی بردگان، را از دیدگاه خود تبیین کرد.

بانوی اول سابق آمریکا در یادداشتی که روز جمعه، ۳۰ خردادماه، در توئیتر منتشر کرد نوشت: «بیشتر ما یاد گرفتیم که برده‌داری زمانی به پایان رسید که آبراهام لینکلن اعلامیه آزادی را در سال ۱۸۶۳ به امضا رساند. اما همان طور که همین الان هم چنین است، اجرای کامل فرمان برای بخش‌هایی از جامعه آفریقایی-آمریکایی در این کشور با تأخیر روبه‌رو شد و بردگان گال‌وِستون تگزاس تا نوزدهم ژوئن دو سال بعد رنگ آزادی را ندیدند.»

خانم اوباما گفت اما با وجود چنین سابقه تاریکی، آن چه جون‌تینت را لذت‌بخش می‌کند این است که «حتی با این همه انتظار طولانی، هنوز هم دلیلی برای جشن و سرور وجود دارد.»

وی ادامه داد: «اگرچه این داستان هیچ کجایش قشنگ نیست و جماعت سیاه‌پوست مجبور شدند برای ذره ذره آزادی ما بجنگند و جان فدا کنند، حکایت ما حکایت آزادی و پیشرفت است.»

به گفته میشل اوباما، این عید او را به فکر واداشت که خانواده‌اش چه راهی را پیموده و اجدادش، که هر دو نوه‌های خانواده بردگان بودند، با چه سختی‌ها و تبعیض‌هایی مواجه شدند.

او در یادداشت خود می‌نویسد: «آنها در جنوبِ زمان جیم کرو بزرگ شدند و بعدها برای زندگی بهتر به شمال رفتند. اما حتی آنجا هم به خاطر رنگ پوست‌شان هیچ کس به آنها کار نداد و به مدرسه راه نداد. اما آنها با شرافت و اراده به راه خود ادامه دادند، فرزندان خوبی تربیت کردند، به خدمت جامعه پرداختند و در همه انتخابات شرکت کردند.»

وی ادامه داد: «و با این که عمر آنها قد نداد شاهد ثمره تلاش خود باشند، من می‌توانم چهره خندان آنها را تجسم کنم که چگونه از دیدن نوه نتیجه‌های خود هنگام توپ بازی در اتاق‌های کاخ سفید خوشحال می‌شوند. کاخ سفیدی که به دست همین بردگان آمریکا ساخته شد.»

بانوی اول سابق آمریکا یادداشت خود را با این توضیح خاتمه داد که هنوز «ناگفته‌های زیادی از داستانش باقی مانده» و از مردم خواست «به خاطر فرزندان خودمان و آنان» با استفاده از زبان و رأی خود راه آنها را ادامه دهند.

باراک اوباما، رئیس جمهور سابق، نیز روز جمعه در توئیتی جون‌تینت را گرامی داشت و گفت این عید «هیچ گاه جشن پیروزی یا پذیرش وضعیت موجود نبود»، بلکه «جشن پیش‌روی» بوده است.

او نوشت: «این نشان می‌دهد علی‌رغم تاریک‌ترین نقاط در تاریخ این کشور، تغییر امکان‌پذیر است و هنوز راه درازی در پیش داریم.»