به گفته محققان، انبوه دالان‌های گدازه‌ای زیر سطح ماه و مریخ آن قدر بزرگ هستند که می‌توانند پایگاه‌های فضانوردان را در دل خود جای دهند.

در تحقیق جدیدی دالان‌های مشابه در کره زمین را بررسی کرده‌اند و با استفاده از آن اندازه دالان‌های مشابه و بسیار بزرگ‌تر از آن‌ها را برآورد کرده‌اند که گمان می‌رود زیر سطح سایر سیارات وجود داشته باشد.

به لحاظ نظری زندگی در این گونه دالان‌های زیرسطحی می‌تواند تا حدی محافظ  فضانوردانی باشد که در سال‌های آینده راهی سایر بخش‌های منظومه شمسی می‌شوند.

پهنای چنین دالان‌هایی در کره زمین حدود ۳۰ متر است و گمان می‌رود در کره ماه هزار برابر بیشتر باشد که تا حد زیادی ناشی از کم‌تر بودن نیروی جاذبه در سایر سیارات است.

گمان می‌رود این دالان‌ها به رغم پهنای زیادشان آن قدر استوار باشند که بتوان در آن‌ها زندگی کرد. به گفته محققان، پایین بودن نیروی جاذبه در سایر سیارات همچنین به معنای آن است که در ماه یا مریخ این دالان‌ها مثل دالان‌های کره زمین فرونمی‌پاشند.

در بخشی از این پژوهش نیز محققان سازمان فضایی اروپا و همچنین دانشگاه‌های بولونیا و پادوآ در ایتالیا نمونه‌هایی از چنین غارهایی را در کره زمین بررسی کردند. چنین غارهایی در هاوایی، جزایر قناری، استرالیا و ایسلند وجود دارد.

این محققان همچنین اندازه دالان‌های فروپاشیده در ماه و مریخ را با استفاده از تصاویر و سایر داده‌های فضاکاوها اندازه‌گیری کردند و سپس داده‌های به دست آمده را با اطلاعات زنجیره دالان‌های فروپاشیده در کره زمین مقایسه کردند تا بتوانند رابطه بین دالان‌ها فروپاشیده و استوار مانده را بفهمند.

محققان متوجه شدند که در سایر سیارات دالان‌های استوار خیلی بزرگ‌تر می‌توانند باشد.

ریکاردو پوزوبون یکی از محققان نویسنده این مقاله و پژوهش‌گر دانشگاه پادوآ می‌گوید: طول چنین دالان‌های پهناوری می‌تواند به بیش از ۴۰ کیلومتر برسد و در نتیجه کره ماه می‌تواند هدفی عالی برای کاوش‌های زیرسطحی و سکونت در محیط پایدار و بسیار حفاظت شده دالان‌های گدازه‌ای باشد. این دالان‌ها به قدری بزرگند که کل مرکز شهر پادوآ در آن‌ها جا می‌گیرد.

در طرح‌های رفتن به ماه و مریخ که شرایط و سکونت در آنها خیلی خطرناک‌تر از کره ‌زمین است، ‌این دالان‌ها می‌توانند نقشی اصلی داشته باشند.

به گفته فرانچسکو سائورو، یکی از نویسندگان این مقاله جدید که در برنامه‌های سازمان فضایی همکاری دارد «سطح سیارات اغلب در معرض برخورد پرتوهای کیهانی و خورشیدی و شهاب‌سنگ‌های کوچک قرار دارند و دالان‌های گدازه‌ای سپرهای پایداری در برابر آن‌ها هستند.»

«در ضمن، قابلیت زیادی دارند که دما از روز تا شب در آن‌ها تغییری نکند. اکنون توجه سازمان‌های فضایی به غارها و دالان‌های گدازه‌ای سیارات جلب شده است، زیرا نخستین جای پا برای کاوش‌های آینده در سطح ماه (مثل طرح آرتمیس ناسا) و یافتن حیات (در گذشته یا حال) در سطح مریخ هستند.»

یافته‌های این تحقیق در مقاله‌ای تحت عنوان «بررسی اندازه و ریخت‌شناسی دالان‌های گدازه‌ای زمین، ماه و مریخ به روش سیاره‌شناسی تطبیقی» در مجله بررسی علوم زمین چاپ شده است.