ثبت شهر باستانی بابِل در عراق به عنوان میراث جهانی

پس از چند دهه کوشش عراق، بابل به عنوان یک میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.

شهر افسانه‌ای، که نخستین بار بیش از ۴ هزار سال پیش روی یک لوحه سفالی به آن اشاره شد، این عنوان را در پی رأی شرکت‌کنندگان در جلسه کمیته میراث جهانی یونسکو، در باکو پایتخت جمهوری آذربایجان، دریافت کرد.

این گزینش، شهر بین‌النهرین (بابل) در کرانه رود فرات را به ششمین  میراث جهانی، در داخل مرزهای کشوری که گهواره تمدن شناخته می‌شود، تبدیل کرد.

برهام صالح رئیس جمهوری عراق گفت شهر، که اینک یک ویرانه باستان شناسی است، پس از سال‌ها سهل‌انگاری رهبران سابق به «جایگاه برحق» خود در تاریخ بازگشت.

نخست وزیر عادل عبدالمهدی نیز از این خبر استقبال کرد.

او گفت: «بین النهرین به راستی ستون حافظه بشریت و گهواره تمدن در تاریخ مدون است».

دولت عراق گفته است بودجه‌ای را برای ادامه و تقویت کوشش‌های حفظ آثار باستانی اختصاص خواهد داد.

بابل، در حدود ۸۸ کیلومتری جنوب بغداد، زمانی مرکز یک امپراتوری گسترده بود، که به خاطر برج‌ها و معبدهای خشت و گلی شهرت داشت. باغ‌های معلق آن یکی از عجایب هفتگانه جهان بود که نبوشادنزار دوم، پادشاه بابل، فرمان ساختن آنرا صادر کرد.

گردشگران می‌توانند در میان باقیمانده بناهای آجری و سفالی که ناحیه‌ای به مساحت ۱۰ کیلومتر مربع را می‌پوشاند گشت بزنند، و مجسمه معروف شیر بابل، و نیز بخش‌های بزرگی از دروازه ایشتار را ببینند.

در حالی که خورشید بر ویرانه‌های فروریخته می‌نشست، کنشگران و ساکنان در کنار دروازه بازسازی شده ایشتار جمع شدند تا آنچه را یک لحظه تاریخی نامیدند جشن بگیرند.

مارینا الخفجی، ساکن محل گفت «این بسیار مهم است، زیرا بابل اینک یک مکان حفاظت شده خواهد بود». او امیدوار است تصمیم یونسکو توریسم و اقتصاد محلی را تقویت کند.

مکی محمد فرهود، ۵۳ ساله که بیش از ۲۵ سال به عنوان راهنمای جهانگردی کارکرده است، گفت این گزینش اجازه خواهد داد اکتشاف‌ها و پژوهش‌های بیشتری صورت گیرد، و یادآور شد که فقط ۱۸ درصد آن از زیر خاک بیرون آورده شده است و افزود «بابل خونی است که در رگ‌های من جریان دارد و آنرا بیشتر از فرزندانم دوست دارم».

خاکبرداری و حفاری آنچه زمانی بزرگترین شهر جهان بود، در اوائل قرن ۱۹توسط باستان‌شناسان اروپائی، که آثار هنری بسیاری یافتند، آغاز شد.

در دهه ۱۹۷۰، بر اساس پروژه احیای بناهای قدیمی، صدام حسین رئیس جمهوری، دیوارها و طاق‌های جنوبی قصر شتابزده و با ناشیگری بر روی ویرانه‌های موجود بازسازی شد و خسارت‌های گسترده‌ای ببار آورد. این وضع در جریان حمله به عراق در ۲۰۰۳، وقتی که سربازان آمریکائی و لهستانی پایگاه نظامی خود را در نزدیکی آن روی ویرانه‌های بابل ساختند، به وخامت بیشتری گرایید.

بسیاری از دست نوشته‌های سربازان هنوز روی آجرهای باستانی دیده می‌شود.

آقای فرهود گفت :«این محل نیاز شدیدی به حفاظت دارد».

برخلاف سه میراث جهانی دیگر در عراق، یونسکو پس از اعتراض‌های هیأت عراقی، بابل را به عنوان «یک مکان در خطر» اعلام نکرد.

عراق آکنده از هزاران محل باستانی است که داعش در جریان حکومت سه ساله خود، که سال ۲۰۱۷ تمام شد، خسارات سنگینی به آنها وارد آورد یا آنها راغارت کرد.

پنج مکان میراث جهانی دیگر عبارتند از باتلاق‌های جنوبی، الحصر، سامره، آشور و قلعه‌ای در اربیل، پایتخت منطقه کردستان عراق.