سرپرست وزارت کشور افغانستان حمله به دانشگاه کابل و دیگر نهادهای آموزشی را در این کشور محکوم کرد و گفت که چنین حملاتی به نهادهای تعلیمی و آموزشی جنایت جنگی است و باید متوقف شود.

محمد مسعود اندرابی، سرپرست و نامزد وزارت کشور افغانستان، در دیدار با فرماندهی واحدهای ویژه کشور ضمن تقدیر از فعالیت‌های آنان برای نجات ‌دادن دانشجویان دانشگاه کابل در جریان حمله مهاجمان انتحاری ۱۲ آبان، گفت: «هدف قراردادن نهادهای تعلیمی و تحصیلی هیچ توجیهی ندارد، بلکه جنایت جنگی است چون در این گونه حملات همواره مردم غیرنظامی کشته می‌شوند.»

وزیر کشور افغانستان گروه طالبان را مقصر اصلی این ‌گونه حملات در این کشور خواند افزود: «تروریست‌های طالب همواره نهادهای تعلیمی، آموزشی، مساجد، تکایا، و پروژهای عام‌المنفعه را آماج قرار می‌دهند که این عمل‌شان نشان‌دهنده اوج جهالت در برابر علم و پیشرفت است و جنایت جنگی به شمار می‌رود.» 

پیش از آن نیز محمد اشرف غنی، رئیس جمهوری افغانستان، ضمن محکوم کردن حملات علیه نهادهای آموزشی این کشور، به ویژه دانشگاه کابل، گفته بود: «حمله بر هموطنان ما، مساجد، تکایا و مراکز علمی، فرهنگی، آکادمیک و تاسیسات عام‌المنفعه، حمله بر انسانیت و جنایتی ضدبشری است.»

آقای غنی در آن سخنان افزود: «این گونه‌ حملات، حمله بر عزت، پیشرفت، و آینده روشن افغانستان است.»

نوراغا صالح، از آگاهان نظامی، نیز این گونه حملات را به ویژه علیه نهادهای آموزشی و تحصیلی و افراد غیرنظامی، جنایت ضد بشری، انسانی و اسلامی می‌خواند و می‌گوید: «هیچ شک نیست که حمله به نهادهای آموزشی و تحصیلی جنایت جنگی و ضدانسانی و اسلامی است و باید جلو این حملات هرچه زودتر گرفته شود و کسانی که با علم، دانش و ترقی دشمنی اعلام کرده‌اند، شناسایی شوند و به جزای اعمال‌شان برسند. من به دولتمردان کشور می‌گویم نیازی نیست که شما محکوم یا تقبیح کنید. مردم امنیت و آرامش می‌خواهند. باید دست به کار شوید و خلاء‌ها را پُر کنید تا دشمن بار دیگر از سرمایه‌ها‌یمان قربانی نگیرد.»

صبور کاکر، از ساکنان کابل، می‌گوید: «دشمنان افغانستان واقعا کسانی هستند که هیچ گونه رحمی در دل‌شان وجود ندارد. آن‌ها با حمله به دانشگاه کابل و تیرباران کردن دانشجویان این دانشگاه، ظلم، وحشت، نادانی و بی‌خردی خویش را نسبت به گذشته بیشتر ثابت ساختند. حملات آنان به نهادهای تحصیلی و آموزشی به ویژه دانشگاه کابل، یک جنایت نابخشودنی است. ما از حکومت و به ویژه نهادهای امنیتی کشور، می‌خواهیم که به حفظ امنیت نهادهای آموزشی، تعلیمی، مساجد و تکایا بیشتر توجه کند تا بار دیگر شاهد رویدادهای خونین و ناامید کننده نباشیم.»

فیاض، دانشجو و ساکن کابل، می‌گوید:«همه می‌داند که این حملات جنایات جنگی، ضدبشری، انسانی و ضد اسلامی است. مسئولان نهادهای امنیتی ما اکنون باید بکوشند تا راه حلی برای برون‌رفت از این وضعیت بیابند. اگر تامین امنیت درست صورت نگیرد و هر بار پس از حمله گفته شود که جنایت است و محکوم می‌کنیم، شناسایی خواهیم کرد، هیچ دردی درمان نمی‌شود. ما خواستار امنیت نهادهای آموزشی و تعلیمی هستیم و نباید بار دیگر فاجعه‌ای انسانی رخ دهد، وگرنه  یگانه راه‌حل استعفای همه مسئولان نظام است و بس.»

دولتمردان افغانستان و شهروندان آن در حالی حمله بر نهادهای تعلیمی و آموزشی را در این کشور جنایت جنگی و ضد بشری می‌خوانند که در این اواخر حملات انتحاری، انفجاری و حمله بر نهادهای آموزشی و تحصیلی بیشتر شده است و نمونه‌وار، هفته گذشته دو مهاجم انتحاری بر دانشگاه کابل حمله کردند که در نتیجه ۲۲ دانشجو کشته و بیش از ۴۰ تن دیگر از آنان زخمی شدند و تاکنون هیچ فرد یا گروهی در پیوند با آن حمله دستگیر  یا شناسایی نشده است.