بوریس جانسون که هرگز با جو بایدن ملاقات نکرده است، باید در زمانه بسیار دشواری با رئیس‌جمهور منتخب آمریکا پل دوستی بسازد. نخست‌وزیر بریتانیا باید بتواند بایدن را قانع کند که بریتانیایی که به اتحادیه اروپا پشت کرده است، برای آمریکا مهم است.
وقتی بایدن، معاون رئیس‌جمهور باراک اوباما بود، بریتانیا در کاخ سفید نفوذ بیشتری داشت زیرا می‌توانست بر سیاست‌های اتحادیه اروپا اثر بگذارد. بایدن معتقد است که برگزیت یک اشتباه بد بود و بسیاری از متحدان دموکرات وی، جانسون را یک پوپولیست به سبک دونالد ترامپ می‌بینند.
پیروزی بایدن فشارها بر جانسون برای دستیابی به توافق تجاری با اتحادیه اروپا را افزایش می‌دهد؛ امری که احتمالا طی ۱۰ روز آینده به هر روی باید وضعیتش مشخص شود. عدم دستیابی به توافق در معامله با اروپا، در نظر بایدن اثر بدی خواهد گذاشت و ممکن است بدترین آغاز برای رابطه او با جانسون باشد.
در ماه سپتامبر تهدید جانسون به خروج از پروتکل ایرلند شمالی در توافق‌نامه خروج از اتحادیه اروپا، مایه وحشت بایدن شد که  به ریشه‌های ایرلندی خود افتخار می‌کند. عدم حصول توافق تجاری با اتحادیه اروپا می‌تواند آن تنش‌ها را احیا کند و در این روند، امیدها را برای دستیابی به توافق تجاری بین ایالات متحده و بریتانیا از بین ببرد.

متحدان نخست‌وزیر اصرار دارند  که وی حاضر نیست به هر قیمتی با اتحادیه اروپا معامله کند اما اگر هرصورت سازش هر دو طرف با یک معامله حداقلی، لندن نه تنها قادر خواهد بود روابط دوستانه با همسایگان اروپایی‌اش را حفظ کند، بلکه می‌تواند روابط بهتری با واشنگتن برقرار و به این طریق از انزوای بریتانیا جلوگیری کند.
بایدن از روابط دفاعی و اطلاعاتی نزدیک بین ایالات متحده و بریتانیا به خوبی آگاه است. اگرچه جانسون انتظار دارد که عدم حسن‌ظن تیم بایدن به او در آغاز، موجب تلاطمی در روابط او و بایدن شود، اما متحدان نخست‌وزیر دلایل خوبی برای خوش‌بینی دارند.
برگ برنده جانسون با بایدن می‌تواند بحران تغییرات اقلیمی باشد. سال آینده، انگلیس میزبان کنفرانس۲۶ COP در گلاسگو خواهد بود. با توجه به اینکه بایدن متعهد شده است که یک رهبر جهانی در این زمینه باشد و ایالات متحده را به توافق پاریس بازگرداند، جانسون می‌تواند یک متحد مفید برای بایدن باشد، به عنوان مثال درباره اخذ تعهدات از چین و هند.
این موضوع بسیار قابل توجه بود که جانسون در توییت تبریک خود به بایدن، موضوع تغییرات اقلیمی را در صدر لیست خود قرار داد و گفت: «ایالات متحده مهم‌ترین متحد ما است و من مشتاقانه منتظر همکاری نزدیک درمورد اولویت‌های مشترک‌مان هستم؛ از تغییر اقلیمی گرفته تا تجارت و امنیت.»
جانسون همچنین در سال آینده میزبان نشست جی۷ خواهد بود. این مساله به نخست‌وزیر فرصتی می‌دهد تا اثبات کند که او همچون بایدن به نهادهای چندجانبه متعهد است و اهل ملی‌گرایی تنگ‌نظرانه ترامپ نیست. همچنین جانسون و بایدن درباره چین، روسیه و توافق هسته‌ای با ایران هم‌نظر هستند. بسیاری از وزرای جانسون از شکست ترامپ ناراحت نخواهند بود و از ثباتی که ریاست بایدن به ارمغان خواهد آورد، استقبال می‌کنند.
در ماه‌های اخیر، با احساس این‌ که دوران ترامپ در حال اتمام است، مقامات بریتانیا با عجله در ایجاد ارتباط با دموکرات‌ها سعی داشته‌اند اما ظاهرا این تلاش‌ها نتایج قاطعی در بر نداشته است. در مقابل، حزب کارگر رابطه نزدیک خود را با دموکرات‌ها که در دوران رهبری جرمی کوربین پژمرده بود، احیا کرده است. «کی‌یر استارمر» در جلسات مجازی‌ای که در آن احزاب ترقی‌خواه هم‌فکری می‌کنند، با دموکرات‌های بانفوذ مراوده داشته است.
نقاط مشترک استارمر با بایدن بیش از اشتراکات بایدن و جانسون است و این فقط سیاسی‌بازی حزبی نیست. آن‌ها چهره‌های چپ میانه‌ای هستند که ثبات را به سیاست می‌آورند و با عوام‌گرایان، دشمنی مشترک دارند. 
طبق معمول، سیاستمداران بریتانیایی اخبار سیاسی در امریکا را با هیجان دنبال می‌کنند و علاقه زیادی  دارند که دلالت‌های تحولات سیاسی آن سوی اقیانوس اطلس را برای سیاست‌‌وزی خود درک کنند. چپ‌گرایان حزب کارگر آماده بودند تا در صورت عدم پیروزی بایدن، به استارمر در خصوص خطرات میانه‌گرایی هشدار دهند اما آن‌ها اکنون مهمات خود را از دست داده‌اند. در عوض‌، این متحدان استارمر هستند که می‌توانند با پیروزی بایدن احساس آرامش کنند.

اما پیروزی دموکرات‌ها آنقدر بزرگ نبود که حزب کارگر انتظار داشت. ترامپ ممکن است (سرانجام) زمام قدرت را از دست داده باشد، اما ترامپیسم زنده خواهد ماند. این امر باعث امیدواری جانسون خواهد بود، زیرا وی نیز مانند ترامپ  به رای‌دهندگان طبقه کارگری متکی است که از خانه سنتی‌شان در جناح چپ به او روی آورده‌اند.