خبر آمده که دانشمندان از خبر واکسن کرونای فایزر «گوش تا گوش لبخند» بر چهره‌شان نشسته است. اگر این انسان‌های معمولا محتاط حاضر شدند کمی به خود استراحت داده و تفریح کنند، پس لابد این خبر برای ما یعنی می‌توانیم بیرون بزنیم و به میمنت آن یک نوشیدنی گوارا بنوشیم (البته با رعایت فاصله اجتماعی). اختلاف بین سیاستمداران زیاد قول بده ولی کم عمل کن ما به سختی می‌تواند از این آشکارتر یا آموزنده‌تر باشد.

که ما را به موضوع سیاست واکسن می‌رساند. مثلا آیا این خبر می‌توانست دونالد ترامپ را از این وضعیت فعلیش نجات دهد. «به نظر می‌رسد کاملا ممکن بود». آغاز امسال، نرخ محبوبیت افول‌کرده رئیس جمهور داشت بهبودی می‌یافت، و خوش‌بینی‌هایی، البته بی‌جا، در افق اقتصادی دیده می‌شد.

مدیریت اسفناک رئیس جمهور در بحران کرونا به قیمت جان هزاران نفر و شغل خیلی‌ها تمام شد. ولی دست کم اگر اعلام می‌کردند که واکسن واقعا به این زودی‌ها آماده می‌شود، همان چیزی که خودش می‌گفت، شاید می‌توانست تعداد بیشتری از هوادارانش را (که از کسی که مایع گندزدایی را برای درمان کرونا توصیه می‌کرد حسابی ناامید بودند) در کنار خود نگه می‌داشت.

با مطالعه نقشه الکترال و کووید-۱۹ در آمریکا، به نظر می‌رسد «پایگاه هواداران» مشکلی با آمار مرگ و میر نداشته و در هر صورت به او رأی می‌دادند، آن هم به صورت حضوری و بدون ماسک. ولی رأی‌دهندگان مردد ممکن بود تصمیم خود را به نفع ترامپ قطعی می‌کردند. یک محاسبه سردستی نشان می‌دهد که اگر قرار بود کووید-۱۹ واقعا از بین برود، در این صورت هر افتضاحی که ترامپ به بار آورده بود موضوعی می‌شد که به تاریخ پیوسته، و اگر تصور می‌کردند که اقتصاد دارد به دوره پیش از کرونا بر می‌گردد، آن وقت ممکن بود دوباره به ترامپ روی می‌آوردند.

بوریس جانسون احتمالا امیدوار است چنین افکاری خیلی زود به فکر نمایندگان محلی و محافظه‌کار خطور کند که مأیوس از شکست مطلق بریتانیا، می‌خواهند آن طور که تابستان گذشته قول دادند، کنترل ویروس کرونا را به دست گرفته و «آن را روانه جهنم کنند». برخی مردم، به ویژه کسانی که مستقیم تحت تأثیر این بحران بودند هرگز او و دولتش را نخواهند بخشید. و کمتر کسی در کشور پیدا می‌شود که زندگی‌اش به نوعی با این بیماری گره نخورده باشد.

با این حال، همان طور که واکسن امکان رسیدن به ایمنی گله‌ای را فراهم ساخته و زندگی را به وضعیت عادی برمی‌گرداند، و اندوه رفتگان و کابوس روزهای قرنطینه را پایان می‌بخشد، اهمیت کووید به عنوان یک مسأله سیاسی نیز فروکش می‌کند. هر چه باشد، انتخابات ۲۰۲۴ به نوعی راه گریز است.

به نظر می‌رسد به لحاظ زمان‌بندی انتخابات بریتانیا و بحران کووید، جانسون از ترامپ خوش‌شانس‌تر است. البته مگر آن که نژاد جدید ویروس که به طرز عجیبی در «شرکت‌های» تولید شیر دانمارک رشد کرده در مقابل واکسن جدید از خود مقاومت نشان دهد. در این صورت دانشمندان فایزر مجبور خواهند شد همه چیز را دوباره از سر بگیرند و بریتانیا دوباره به خانه اول برمی‌گردد - یک بیماری عالم‌گیر و دولتی که اصلا نمی‌داند چه کار باید بکند.