هفته آینده تعطیلات طولانی و بسیار دلنشین تابستان برای میلیون‌ها کودک در سرتاسر بریتانیا شروع می‌شود. برای بسیاری این آغاز شش هفته سرگرمی، توانمندسازی فرهنگی و تعطیلات خانوادگی است، اما برای حدود سه میلیون کودک، تعطیلات تابستان به معنای دوره‌ای از استرس، ناامنی غذایی، گرسنگی و سوء تغذیه است.
برای بسیاری از دانش‌آموزان، مدرسه فراتر از محل یادگیری و تعامل اجتماعی است - و اساسا - جایی برای خوردن يک نهار حسابى است. بسیاری از پزشکان عمومی همکار من در مناطق محروم کشور قصد دارند که تابستان امسال از نزدیک به بررسی این موضوع بپردازند که چرا لازم است کلوب‌های جوانان و کمپ‌های تابستانی بیشتری در فقیرترین اجتماعات بریتانیا ساخته شوند. اما از آنجا که برگزیت همچنان در رأس برنامه کار سیاسی است، کودکان محروم در نقطه کور سیاست‌های این دولت قرار می‌گیرند، و هیچ نشانه‌ای از تغییر و تحول دیده نمی‌شود.
بلاتکلیفی در مورد عضویت بریتانیا در اتحادیه اروپا ما را با خطر بزرگترین رکود اقتصادی از زمان بحران مالی تا کنون روبرو کرده است. اگر این اتفاق بیفتد، فقر و وابستگی به بانک غذا به شدت افزایش خواهد یافت. برخی از خانوادهها در تمام روزهای سال به بانک غذا وابسته‌اند، و در طول تابستان که حمایت‌های مدرسه وجود ندارد، این وابستگی بیشتر می‌شود.
این مشکلی است که سازمان‌هایی مانند «هو ایز حسین» که من عضو هيئت امنای آن هستم، تلاش می‌کنند از طریق تأمین مواد غذایی اساسی و شنیدن حرف خانواده‌هایی که به زحمت امرار معاش می‌کنند، راه چاره‌ای برای آن پیدا کنند. حرف من صرفا درباره کسانی نیست که برای مدتی طولانی بیکارند - این مشكل شامل بسیاری از کودکان طبقه کارگر نیز می‌شود.
در بریتانیا، مدرسه برای کودکان صرفا جای یادگیری یا بازی کردن نیست، بلکه جایی است که هر روز دو وعده غذا به آنها داده می‌شود و حداقل یک وعده آن گرم است. در یک روز کاری مدرسه، دانش‌آموزان می‌توانند مطمئن باشند که حداقل دو چیز برای آنها فراهم می‌شود: حمایت شخصی و غذا.
ممکن است ما در نگاه اول این مسئله مهم را نبینیم، اما در واقع مدارس نقشی خیلی مهمی در تأمین زندگی بسیار از کودکان دارند. حدود ۳ میلیون کودک در بریتانیا با خطر «گرسنگی در ایام تعطیلات» روبرو هستند. اگر این برای شما شوکه‌کننده است (و باید چنین باشد) به فشاری مالی اضافی‌ای که این وضعیت به خانوادهها تحمیل می‌کند فکر کنید: خانواده‌ای را تصور کنید که سه کودک مدرسه‌ای دارد و این سه کودک هر روز دو وعده غذا از مدرسه دریافت می‌کنند - یکی صبحانه و دیگری نهار. ناگهان این خانواده مجبور می‌شود که هر هفته ۳۰ وعده غذای اضافی برای بچه‌هایش تأمین کند. در طول تعطیلات شش هفته‌ای تابستان، این خانواده باید ۱۸۰ وعده غذای بیشتر تهیه کند.
پدر و مادرها به طور متوسط در ایام تعطیلات برای هر نوجوان ۱۲۶۰ پوند هزینه می‌کنند - بنابراین هزینه تـأمین نیازهای این سه کودک حدود ۴۰۰۰ پوند خواهد بود. چند خانواده پول کافی برای تأمین این هزینه اضافی را دارند؟ علاوه بر این، در فصل تابستان به دلیل کاهش سرعت فعالیت‌های تجاری، ساعت کاری بسیاری از کارگران نه چندان ماهر یا آنهایی که در قرارداد کارشان مینیمم ساعت کار تعیین نشده کاهش می‌یابد، و این یعنی درست زمانی که مخارج آنها بیشتر از هر وقت دیگری است، درآمدشان به کمترین حد می‌رسد.
ممکن است شما در خیابان‌ها میلیون‌ها کودک را ندیده باشید که آشکارا پیداست سوء تغذیه دارند - این به خاطر گرسنگی پنهان است. کودکانی که از خانواده‌های فقیر می‌آیند و غذای ناسالم و غیرمغذی می‌خورند، ممکن است در عین چاقی سوءتغذیه داشتن باشند. افزایش شدید فروشگاه‌های فست‌فود ناسالم و ارزان در فقیرترین مناطق بریتانیا به این معنی است که ممکن است کودکی به ظاهر خوش‌خوراک - یا حتی دارای تغذیه اضافی- به نظر برسد، در حالی که بدن او به شدت نیازمند مواد مغذی اساسی است.
در طول تعطیلات مدرسه، کلوب‌های مخصوص تعطیلات می‌توانند حمایت - و وعده‌های غذایی - لازم را برای کودکان فراهم کنند، اما از هر چهار اداره محلی، سه مورد مرکز مراقبت از کودکان یا کلوب کافی ندارند. و در این میان باید جامعه مدنی تلاش کند خلاء ایجاد شده در نتیجه فقدان تأمین دولتی را پر کند. سازمان‌های خیریه مانند سرویس ملی شهروند تلاش می‌کنند که خلاء تأمین بودجه را پر کنند. تا زمانی که دولت و سازمان‌های خیریه و جوامع محلی دست به دست هم ندهند و این مشکل را حل نکنند، خلاء ایجاد شده بزرگتر و بزرگتر خواهد شد.
پایان دادن به این سیکل فقر نیازمند عدالت اقتصادی است، به گونه‌ای که حق انسانی و اساسی دسترسی به خوراک و تغذیه کافی برای تک تک کودکان، صرف نظر از موقعیت‌شان در آغاز زندگی، تضمین شود.
در حالی که رقابت‌ها بر سر رهبری حزب محافظه‌کار و برگزیت به شدت بریتانیایی‌ها را خسته کرده است، ما نباید از فقیرترین و آسیب‌پذیرترین افراد جامعه غافل شویم، یعنی کسانی که مهم‌ترین دغدغه آنها نه توافق خروج از اتحادیه اروپا و دیوارهای مرزی بلکه این است که وعده غذایی بعدی فرزندانشان را از کجا تأمین کنند.
*دکتر محمد عباس خاکی معاون ارشد انجمن پزشکان عمومی و عضو هیئت امنای خیریه بریتانیایی «هو ایز حسین» است که در ۹۲ شهر در شش قاره فعالیت می‌کند.
© The Independent
