دولت جو بایدن در آستانه تکرار یکی از بزرگترین اشتباهات دوران ریاست‌جمهوری باراک اوباما قرار گرفته است. سیاستمداران به منظور جلب حمایت دیگران باید کاملا روشن کنند که برنامه‌هایشان چقدر به حال شهروندان عادی آمریکا مفید خواهد بود.

رییس جمهوری، گویی به جای آغاز برنامه‌های ضروری برای از بین بردن همه‌گیری، با پرداخت میلیاردها دلار کمک‌هزینه‌ کووید-۱۹  الفبای اولیه سیاست عمومی کشور را نادیده می‌گیرد.

به تاریخ نگاه کنید. نمی‌توانید برنامه «نیو دیل» (معامله جدید) فرانکلین روزولت را که با هدف بهبود سطح معیشت آمریکایی‌ها طرح ریزی شده بود انکار کنید. چه متحد دولت او بودید و چه دشمن رویکردش برای نجات کاپیتالیسم از چنگال خودش، راهبردی قابل درک و غیرقابل اشتباه در مورد این برنامه وجود داشت.

با نگاهی سریع به گذشته و عکس‌العمل دولت اوباما به بحران مالی سال ۲۰۰۸، برنامه‌های تهی از ابتکار مثل «ترغیب اقتصادی» و طرح‌های ناخوشایند «کمک مالی» به سیستم‌های مالی در آستانه سقوط را به یاد خواهید آورد. همه آن‌ها این سؤال را مطرح می‌کنند: از کِی در طرح سیاست‌های عمومی تا این حد بدون ابتکار شده‌ایم؟ 

بایدن برخی از فرمان‌های زهرآگین ریاست‌جمهوری ترامپ را نقض کرده است، اما این اقدام به راحتی پاسخگوی مردم در مقابل همه‌گیری کرونا و عدم تساوی در میان آمریکایی‌ها نیست. حال به‌سوی یک بسته ۱/۹ تریلیون دلاری یا «طرح نجات آمریکا» گام برداشته‌ایم. این برنامه جانشین «احیای آمریکا و سرمایه‌گذاری مجدد»، طرح دوران اوباما می‌شود که با وجود فقدان درک عمومی، خوب کار کرد. در حال حاضر آن طرح که تاییدش مستلزم اکثریت قاطع ۶۰ رای کنگره است، کاربردی ندارد.  

اما اکنون دموکرات‌ها، با توجه به اکثر کرسی‌های کنگره را در اختیار دارند، می‌توانند تنها با یک اکثریت ساده برنامه‌های کمک به مقابله با پیامدهای همه‌گیری کرونا و دیگر لوایح را در بودجه فدرال تصویب و اعمال کنند. اینجا است که شفافیت کامل و اولویت دادن به برنامه‌ها بسیار مهم می‌شود.

اگر جو رابینِت بایدن بخواهد نامش را در کنار روسای‌جمهوری چون لیندون بی جانسون و فرنکلین دلانو روزولت قرار دهد، باید دست به اقداماتی بزند که نوید دهنده طلیعه‌ای نوین در امنیت اقتصادی و بهداشتی آمریکا باشد. 

در ابتدای امر ما به‌شدت به یک برنامه اجرایی در زمینه پیشرفت‌های مرتبط به واکسینه کردن همگان نیازمندیم تا میلیون‌ها نفر واکسینه شودند. جو بایدن می‌تواند با توسل به لایحه تولیدات دفاعی، به شرکت‌های تولید دارو اختیار دهد که تا زمانی که همه ما مصونیت پیدا نکرده‌ایم، به تولید واکسن ادامه دهند. ما در هر شهر و شهرستان آمریکا، به محل‌‌های بازی برای واکسیناسیون نیازمندیم. این اماکن نه تنها باید به واکسن، بلکه به ماسک‌های پزشکی و موارد ضدعفونی کننده مجهز باشند.

سپس باید نهادهایی موسوم به «اداره روستاهای آمریکا» و «اداره شهرهای آمریکا» با تعهداتی بی‌سابقه در قبال ساختارها و زیربناهای مناطق تحت کنترل آنها ایجاد کرد تا در هر ناحیه و محله در این کشور ویروس‌زده بیمارستان بسازند و بلندپروازانه ترین طرح‌های سرمایه‌گذاری روی «هواپیما، خطوط راه‌آهن و جاده» را در تاریخ ایالات‌متحده بر عهده گیرند. در این صورت، زمانی که همه‌گیری پایان یابد، بامداد نوینی در آمریکا آغاز خواهد شد.

بعد از آن باید به لایحه امنیت اقتصادی آمریکا پرداخت و به وعده حمایت از تمامی آمریکایی‌های سخت‌کوش – نه تنها سالمندان ـ عمل کرد؛ لایحه‌ای که پرداخت حقوق به بیکاران و افرادی را تامین می‌کند که از هنگام بروز همه‌گیری یا پیش از آن «آواره مالی» شده‌اند.

ما نیازمند تعهداتی بلندمدت برای مشاغل با دستمزدهای مناسب هستیم تا ایالات‌متحده را برای دهه آینده بسازیم؛ طرحی برای ریشه‌کن کردن کووید-۱۹ و آمادگی برای کلیه چالش‌های بهداشتی در آینده. همان گونه که گرِگ گُنسالوِز، متخصص بیماری‌های واگیردار در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه یِیل، در مورد یکی از پیشنهاد‌های بایدن گفت، «سازمان مدیریت بحران فدرال» محدود به افراد ۱۸ تا ۲۶ ساله و دستمزد کارکنان آن اندک است.

این فهرست ادامه دارد: ما نیازمند یک نیروی محافظت از شرایط اقلیمی هستیم که خاک آمریکا را از خشکسالی، سیل و آتش حفظ کند و گاز دی‌اکسید کربن را از هوای آن بزداید. سرانجام ما به یک اداره امور دموکراسی نیازمندیم که به نقش «سیتیزنز یونایتد» (اتحاد شهروند) در جابه‌جا کردن مرزهای سیاسی و تسلط شرکت‌ها بر سیاست ما خاتمه دهد. این نهاد محافظه‌کار و غیرانتفاعی در آمریکا که از سال ۲۰۰۳ به حکم دادگاه به موسسات بزرگ اختیارمی‌دهد هر مقدار که می‌خواهند به کارزارهای انتخاباتی کمک کنند و به این ترتیب در شکست یا پیروزی یک نامزد، نقشی مستقیم بازی کنند.

پس زنجیره منطقی کارهایی که باید انجام دهیم چنین چنین است: واکسینه کردن همگانی، اصلاح ساختار  برای محافظت در برابر تغییرات اقلیمی و اصلاحات در دموکراسی.

کاخ سفید به تازگی تاکید کرده است که «ما در حال حاضر با چهار بحران همگرا روبه‌رو هستیم: کووید-۱۹، بحران اقتصادی منتج از آن، تغییرات آب‌وهوایی و نابرابری نژادی. آقای بایدن (در نخستین هفته کارش) اقدامات سریعی برای مبارزه با این چالش‌ها برنامه‌ریزی کرده است.»

سناتور چاک شومِر در نخستین مصاحبه ملی‌ خود به‌عنوان رهبر اکثریت مجلس سنا، با دقت بیشتری این مسائل را توضیح داد. نابرابری گسترده اقتصادی و نژادی در آمریکا پیامد همه‌گیری نیست. برنامه‌های جدید نباید تنها به کشور ثبات دهد بلکه باید آن را به‌گونه‌ای پایدار تقویت کند.

جو بایدن می‌تواند تنها جو باید باشد یا اینکه نام خود را در کنار روسای جمهوری چون جانسون و روزلوت قار دهد. اکنون، زمان تصمیم‌گیری است.

الکساندر هِفنِر، مجری برنامه «اوُپِن مایند» (ذهن باز) در بنگاه سخن‌پراکنی ملی (پی بی اس) آمریکا است.