جنگ میان ۱۰۰سگ با تصاویری دلخراش از آنها در گلوگاه مازندران واکنش بسیاری از شهروندان و دوستداران حیوانات در ایران را به همراه داشت. یک فعال و حامی حقوق سگها ولی به ایندیپندنت فارسی میگوید سگهای بسیاری در ایران مورد تجاوز جنسی قرار میگیرند ولی کسی سراغی از آنها نمیگیرد.
پایگاه خبری فرارو روز یکشنبه با اعلام خبر جنگ سگاها و انتشار تصاویری از محل برگزاری این مسابقه نوشت مسابقات جنگ سگها هر سال در شهر گلوگاه و با حضور شرکتکنندگانی از سراسر استان مازندران برگزار میشود.
پیش از شروع مسابقه صاحبان سگها، حیوانات را وزن کشی میکنند تا سگها در وزنهای متوازن با هم مسابقه بدهند. این جنگ با شرطبندی همراه است، ولی به دلیل خلاء قانونی این داستان هرساله در نقاط مختلف کشور تکرار میشود.
گروه غیردولتی حقوق حیوانات ایران با اشاره به جنگ سگهای مازندران در صفحه اینستاگرام خود نوشت: «جنگ خونین سگها جمعه برگزار شد! جنگ سگها هر ساله در شهر گلوگاه برگزار میشود و امسال بیش از ۱۰۰ سگ از کل مازندران در این مسابقهی زشت، دردناک، آزاردهنده و خونین شرکت کردند که همدیگر را بدرند و عدهای سرگرم شوند و عدهای هم با پول قمارش سرخوش!» این گروه غیردولتی در ادامه با اشاره به پیگیریهای انجام شده از فرماندار گلوگاه خاطرنشان کرد که فریدون کلبادی نژاد ، فرماندار این شهر گفته: «لیدرها چندین بار مکان مسابقه را تغییر دادند. روز جمعه غافلگیر شدیم. هنوز نمیدانیم آنها چگونه ساماندهی و از شهرهای دیگر افراد آوردند. پس از اتفاق چند لیدر دستگیر و اعمال قانون شدند.»
خبرگزاری مهر نیز روز سه شنبه با تایید این خبر از دستگیری سرکردههای برگزارکننده این مسابقات و افرادی که از سایر شهرستانها برای تماشای مسابقه آمده بودند خبر داد.
اول دی ماه امسال رئیس اداره حفاظت محیط زیست تالش اعلام کرد دو برگزارکننده شرطبندی و مسابقه نزاع سگها در بخش حویق این شهرستان، به دلیل نقض حقوق جانوران و تخطی از بهداشت عمومی دستگیر و به دادگاه معرفی شدهاند.
جنگ سگها در ایران سابقهای طولانی دارد، ولی به دلیل نبود قانون حمایت از حیوانات برخوردی با این افراد صورت نمیگیرد.
کامینه زینی، حامی حقوق حیوانات در ایران که بیش از ۱۱ سال است به صورت اختصاصی به کار زندهگیری و نجات سگهای آسیب دیده مشغول است به ایندیپندنت فارسی میگوید: «جنگ سگها موضوعی است علنی که رسانه ها میتوانند از آن گزارش تهیه کنند و مورد بحث و بررسی قرار دهند ولی فاجعهای دردناک تر در ایران اتفاق میافتد که آن تجاوز جنسی به سگها است. مواردی هست که شخصی برای ارضای جنسی خود سگ خریداری میخرد و به آن تجاوز میکند ولی قابل بررسی نیست. چون شخص سگ را خریداری کرده و به منزل شخصی خود می برد بدون اینکه هیچ نظارتی از نظر روحی و روانی و صلاحیت نگهداری و سرپرستی در مورد خریدار صورت بگیرد.»
خانم زینی با اشاره به این که این گونه از حیوانآزاری مورد بررسی قرار نمیگیرد اضافه میکند: «کمبودها و مشکلات جنسی موجود در جامعه ایران خیلی به تجاوز به حیوانات دامن زده است و می توانم به جرات بگویم که بسیاری از سگهایی که نجات میدهیم مورد تجاوز جنسی قرار گرفتهاند. به همین دلیل ما اصلا سگها را به مردها واگذار نمی کنیم. و این خیلی فاحش است.»
این نجاتدهنده سگها ادامه میدهد: «ما سگهایی را نجات دادهایم که از دست صاحبان خود فراری بودهاند و دست ما به هیچ جا بند نبوده که بتوانیم شکایتی طرح کنیم. حتی برگه تاییده دامپزشک هم مورد استناد مراجع قضایی و انتظامی قرار نمیگیرد چون تجاوز به سگها جرم محسوب نمی شود و حقوق حیوانات در ایران به رسمیت شناخته نمی شود.»
هرچند تعداد زیادی از سگها در ایران مورد تجاوز قرار گرفتهاند، ولی آماری در خصوص میزان سگآزاری و تجاوز به سگها در ایران در دست نیست. به گفته خانم زینی، این آمار باید توسط دامپزشک ها اعلام شود و اضافه می کند طی سالهای فعالیت خود سگهای زیادی را نجات داده که مورد تجاوز قرار گرفته بودند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
او همچنین میگوید: «از دست معتادان سگی نجات دادم که مورد تجاوز واقع شده بود و حتی معتادش کرده بودند. عدهای هم با دار زدن سگ تفریح میکنند. چندبار سگ را دار می زنند. یعنی سگ تا دم مرگ می رود و دوباره برمی گردد. برخی به سگها نوشیدنی الکلی می خورانند تا مست شوند. متاسفانه از این موارد بسیار زیاد است.»
لایحه منع حیوانآزاری که طی سالهای گذشته در کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس شورای اسلامی در حال بررسی است، همچنان در انتظار تصویب است. دیرکرد رسیدگی و تصویب این لایحه راه را برای حیوانآزاری در ایران باز گذاشته است. چون قانون برای سگآزاری در جرم انگاری نکرده، حامیان حقوق حیوانات و از جمله سگها از هیچ ابزار قانونی برای دفاع از این موجودات برخوردار نیستند.
این حامی حیوانات در ایران دامنه مشکلات مربوط به حیوانات و به خصوص سگها را بسیار وسیع عنوان میکند، از واکسیناسیون و عقیمسازی گرفته تا دفاع از سگهای آزار دیده. «وقتی شهرداری بابت لاشه هر سگ 20 هزار تومان پرداخت میکند برخی با هر وسیله ای اقدام به کشتار سگها می کنند تا در قبال آن پول دریافت کنند.»
به گفته کامینه زینی هیچ انجمنی برای دفاع از حقوق حیوانات در ایران فعال نیست چون ضمانت و حمایتی از آنها وجود ندارد. و میگوید: «ما حامیان حیوانات طی این چند سال در اعتراض به سگ کشی های گسترده در ایران مقابل سازمان محیط زیست و شهرداری تجمع اعتراضی برگزار کردیم که منجر به بازداشت و حبس ما شد. وعده های بسیاری داده شده است ولی هرگز اقدام عملی صورت نگرفته است. و باز هم به کشتار سگها ادامه دادند.»
آمار مستندی در خصوص حیوانآزاری در ایران در دست نیست و به گفته این فعال حقوق حیوانات همه چیز فقط در حد یک اسم است و چون قانون حمایت از حیوانات وجود ندارد هیچ کار قانونی از گروه حامیان نیز ساخته نیست.
کامینه زینی با بیان اینکه داشتن سگ در ایران جرم محسوب میشود همچنین ادامه میدهد: «بیشتر فعالیتها برای دفاع از حیوانات به صورت سلیقهای انجام می شود و مثلا مردم در دوره ای احساساتی عمل میکنند، ولی مرجعی برای اعلام حیوانآزاری در ایران وجود ندارد که بتوان به ضروت قانونی پیگیر مساله حقوق حیوانات بود، یا بتوان کسانی را که حیوانات را مورد آزار و اذیت قرار می دهند معرفی کرد و نیروی انتظامی وارد عمل شود. در واقع داشتن سگ در ایران خودش به تنهایی جرم است و اگر چنین چیزهایی را اعلام کنید خودتان مجرم به حساب می آیید.»
خانم زینی گروهی از دوستانش را طی بیش از یک دهه گذشته دور هم جمع کرده تا ازسگها حمایت حمایت کنند. میگوید: «تقریبا ۱۱ سال است که تحت عنوان حامی از سگها دفاع میکنیم، آنها را نجات داده درمان می کنیم و برای آنها صاحب پیدا می کنیم یا چنانچه ممکن باشد آنها را به آمریکا و کانادا یا اروپا منتقل میکنیم. ولی متاسفانه چون فرهنگ سگ ستیزی در ایران خیلی زیاد است حمایت چندانی در ایران نداریم. گروه های مذهبی دلایل خودشان را دارند و آدم های غیرمذهبی هم کلا از نظر عرفی همه کارهای غیرمذهبی را انجام می دهند ولی در مواجهه با سگها اعتقاد مذهبی را ارجح می دانند.»
با این که درسالهای اخیر فضای مجازی فرصتی برای پیدا شدن گروه های حامی حیوانات و محیط زیست فراهم کرده است ولی به گفته خانم زینی، از آنجا هیچگونه آموزشی در جامعه ایران در این خصوص وجود ندارد -- نه در مدرسه و نه در تلویزیون -- به همین دلیل مردم حیوانآزاری را تفریح و راهی برای تخلیه روحی و رهایی از مشکلات شخصی خود در زندگی می بینند.
کشته شدن یک ماده خرس قهوهای همراه دو تولهاش در شهریور ماه سال ۱۳۹۰ در سمیرم اصفهان روز ملی مقابله با خشونت علیه حیوانات نام گرفت. ولی از آن روز تاکنون هزاران حیوان در کشور مورد آزار جسمی و روحی قرار گرفتهاند. همچنان قانونی برای منع آزار حیوانات در ایران تصویب نشدهاست.