بخشی محرمانه در ارتش ایالات متحده، برای وزارت دفاع این کشور بر روی کره ماه، کارخانه و ساختمان‌های بزرگ دیگر می‌سازد.

مؤسسه طرح‌های پژوهشی پیشرفته دفاعی(دارپا) برنامه جدیدی را به اجرا گذاشته که هدف آن، تشویق شرکت‌های فضایی تجاری به پیشگامی در فناوری‌های ساخت و ساز فرازمینی برای تولید «سازه‌های بزرگ در فضا و کره ماه» است.

دست اندرکاران برنامه طراحی کارآمد انبوه، مصالح و ساخت و ساز نوین در مدار زمین و کره ماه(ان-او-ام--۴ دی) در دارپا، امیدوارند بتوانند طرح‌هایی مختص پیاده‌سازی در فضا ارائه دهند.

بیل کارتر، مدیر برنامه در اداره علوم دفاعی دارپا، می‌گوید: «چشم‌انداز طرح ان-او-ام--۴ دی، پدید آوردن طرح‌ها، فرآیندها و مصالح شالوده‌ای لازم برای ساخت سامانه‌های بزرگ، دقیق و مقاوم برای وزارت دفاع در فضا است.»

او می‌گوید:«به دنبال شرکت‌هایی هستیم که سامانه‌هایی طراحی کنند و پیشنهاد بدهند که بشود آنها را در مقیاس بزرگ اجرا کرد و بتوان آن‌ها را فقط در فضا ساخت. این طرح‌ها باید خصوصیاتی داشته باشند که توان تحمل جنبش‌ها، شرایط خسوف‌، آسیب‌ها و چرخه‌های گرمایی معمول در محیط ماه را داشته باشند.»

دارپا هنگام اعلام خبر شروع طرح ان-او-ام-۴دی مشخص نکرده هدفش از ساختن تسهیلات ساخت و ساز در ماه چیست، اما می‌خواهد طرح‌های پیشنهادی برای ساختن صفحه‌های خورشیدی، آنتن‌های امواج رادیویی و تلسکوپ‌های فروسرخ با طول موج بلند را جمع‌آوری کند.

قرار است روز ۲۶ فوریه گردهمایی شرکت‌کنندگان در این طرح برگزار شود تا شرکت‌هایی در آن حضور یابند که طرح‌هایی مناسب این برنامه برای اجرا در مقیاس بزرگ دارند.

دارپا گفته می‌خواهد روبات‌های پیشرفته بر سطح ماه فعالیت کنند و «تا سال ۲۰۳۰ بوم‌سپهری متشکل از تجهیزات و امکاناتی باثبات در فضا ایجاد شود» که بتوان هر روز به آن سفینه فرستاد.

برنامه تأسیس ایستگاه فضایی در ماه هم‌اکنون در دست انجام است و ناسا ماه را «دروازه ورود به منظومه شمسی» توصیف کرده است.

دست‌اندرکاران برنامه آرتمیس سازمان فضایی ایالات متحده امیدوارند در قالب برنامه بلندمدت حضور دائمی انسان در ماه در سال ۲۰۲۴ فضانوردان را به ماه بفرستند. یکی از بزرگ‌ترین موانع دستیابی به این هدف، پیدا کردن راهی برای استفاده از منابع گسترده ماه شامل آب و مواد رسوبی سطح این کره است که در آینده می‌شود از آن‌ها در ساخت سازه‌ها استفاده کرد.

آقای کارتر می‌گوید:«با توجه به محدودیت‌های آزمایش، موضع‌گیری و پرتاب سفینه در سطح زمین، رویکرد سنتی طراحی سازه‌های فضایی احتمالاً به پیشرفت چشمگیری در مقیاس بزرگ منجر نخواهد شد.»

او می‌گوید:«برای برداشتن گام بعدی باید رویکردی کاملاً جدید به مواد و مصالح، نحوه ساخت و طراحی پیدا کنیم.»