نماینده خاش، میرجاوه، بخش‌های نصرت‌آباد و کورین، با اشاره به اینکه استان سیستان و بلوچستان در خشکسالی به سر می‌برد و بسیاری از روستاهای منطقه بلوچستان به همین دلیل خالی از سکنه شده، گفت که اکثر چاه‌های کشاورزی خشک شده‌اند و آب موجود نیز در برخی مناطق اسیدی و ترش است.

اسماعیل حسین‌زهی در گفتگو با ایلنا افزود: «نزدیک دو دهه است که استان به دلیل بارندگی‌های کم از خط قرمز خشکسالی هم عبور کرده و مردم شهرهای بزرگ استان نیز فاقد آب آشامیدنی سالم هستند چه برسد روستاها.»

حسین‌زهی همچنین درباره کمبود سوخت در مناطق مرزی استان که منجر به عدم دسترسی به آب شده گفت که در نقطه صفر مرزی کشور پاکستان جهت کشاورزی و شرب از آب استفاده می‌کند، اما به دلیل نبود سوخت، مردم این مناطق در کشور ما امکان برداشت آب ندارند. 

او ضمن انتقاد از اینکه پروژه شیرین‌سازی آب دریای عمان و انتقال از چابهار به کندی پیش می‌رود، اظهار داشت که استان سیستان و بلوچستان به لحاظ کمبود آب در وضعیت بحرانی به سر می‌برد، به‌طوری‌که به دلیل عدم بارندگی و افت سطح منابع آب زیرزمینی، فرونشست شدیدی در تمامی مناطق استان در حال رخ‌دادن است.

انتقال آب دریای عمان به بیابان‌های دوردست شرق ایران در دهه‌های گذشته موضوع طرح‌ها و ادعاهای متعددی بوده است. اما به‌نظر می‌رسد پروژه نمک‌زدایی و انتقال آب دریای عمان به استان‌های شرقی هنوز به اتمام نرسیده است. خلاصه طرح آن است که در قالب این پروژه مجموعاً قرار است سالانه ۷۵۰ میلیون مترمکعب آب از دریای عمان شیرین‌سازی شده و به سه استان شرقی ایران منتقل شود.

بسیاری از فعالان محیط‌ زیست معتقدند که ایران باید به جای تلاش برای شیرین‌سازی آب عمان که هزینه گزافی دارد، با افغانستان به توافق برسد و با خرید آب هیرمند، مشکل آب استان سیستان و بلوچستان را برطرف کند.

باتوجه‌به پیشنهاد ۱.۵ دلاری افغانستان برای هر مترمکعب آب، خرید و انتقال آب از افغانستان یا حتی تاجیکستان توجیه اقتصادی بیشتری دارد. اگرچه حتی قیمت پیشنهادی افغانستان قابل چانه‌زنی است و قطعاً می‌توان بسیار ارزان‌تر آن را خریداری کرد و به شرق کشور رساند. برخی معتقدند که با استفاده از الگوی آسیای شرقی، هر مترمکعب آب را می‌توان از افغانستان ۵۰ سنت خریداری کرد. بااین‌حال ایران به‌جای مذاکره و چانه‌زنی با کشور همسایه، ترجیح می‌دهد آب‌شور دریای عمان و خلیج‌فارس را شیرین کند.

ناظران سیاسی معتقدند استفاده از دیپلماسی آب هم به لحاظ اقتصادی و هم به لحاظ سیاسی می‌تواند به نزدیکی کشورها و کاهش تنش‌ها نیز کمک کند. بااین‌حال به‌نظر می‌رسد که حکومت ایران رانت ناشی از اجرای چنین پروژه‌هایی را نادیده نمی‌گیرد.