همزمان با پنجمین سالگرد درگذشت عباس کیارستمی، کارگردان مولف ایرانی، مرکز ژرژ پومپیدوی پاریس از ۱۹ مه، مجموعە متکثر و ناهمگنی از آثار کیارستمی بە نمایش گذاشتە است.
این نمایشگاه با نام «دوستمان کیارستمی کجاست؟!» بیشتر بر جنبه‌های غیرسینمایی او تمرکز کردە است و خود قسمتی از یک برنامه بزرگ‌تر یادبود این کارگردان ایرانی با نام «کیارستمی، مسیرهای رهایی» است کە هم‌اکنون در مرکز معتبر ژرژ پومپیدو در حال برگزاری است و تا ٢٦ ژوییه، فرصت بازدید از آن برای علاقه‌مندان این کارگردان وجود دارد.
این نمایشگاه شامل مجموعەهایی از عکس‌ها، فیلم‌ها، آثار گرافیکی، تیتراژها و اشعار کیارستمی است کە برخی از آن‌ها برای نخستین بار در معرض تماشای عموم قرار گرفتەاند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
طراحی منحصربەفرد و چیدمان ماهرانه این نمایشگاه مسیر ارتباط مخاطب با جهان‌بینی کیارستمی را تسهیل کرده است. بازدیدکنندگان از درها وارد می‌شوند و پس از گذر از دالان‌ها و کشف دنیای کیارستمی، از پنجرەها خارج می‌شوند.
مواجهه‌های رایج با عباس کیارستمی و آثارش، از نقدهای تند و کوبنده گرفته تا ستایش‌های محض، نمی‌تواند مانع طفره رفتن از کشف جهان چندوجهی او شود. حتی آن‌هایی کە کیارستمی را محصول نوعی از مستشرقی‌گری غربی‌ها می‌دانند، بر تفاوت او با دیگر کارگردان‌های جایزەبگیر آگاه‌اند یا دست‌کم تاکنون نتوانستەاند ذهن جست‌وجوگر این کارگردان فرم‌گرا را نادیده بگیرند.
کارنامه هنری کیارستمی ثابت و یکدست نیست، چرا که دغدغه او حول «خلاقیت بی‌کران در فرم» می‌چرخید. کیارستمی می‌بایست هر بار از گوشەای دیگر، پنجرەای بە روی خود و مخاطبان آثارش می‌گشود. این درگیری بی‌وقفه، او را در برهەهای گوناگون به وادی‌های دیگری در میدان هنری کشاندە بود؛ عکاسی، نقاشی، طراحی پوستر و تیتراژ، نجاری و حتی «ارتکاب در گفتن شعر». البته کیارستمی هیچ‌گاه ادعا نکرد کە در این عرصەها هنرمند موفقی است، این تلاش‌ها برای او به‌منزله تمرین یا «شدن» حائز اهمیت بودند. از این رو، به استقبال هر آنچه می‌شتافت که او را فرا می‌خواند. او از شعر و نقاشی آمده بود و سینما هرگز نتوانست پیوند او را با این دو مدیوم (رسانه) بگسلد.
کیارستمی در سینما راهی سراسر خلاف عادت برگزیده بود، بنابراین مخاطبی کە درک سینمایی و نگاه زیبایی‌شناسانەاش از دالان نُرم‌های (هنجارهای) مسلم‌انگاشته پرورش یافته است، از فهم روزنە و امکان‌های دیگر در آثار کیارستمی گریزان است.
عباس کیارستمی که فعالیت‌های سینمایی‌اش را با کار در کانون پرورش فکری کودک و نوجوان آغاز کرده بود، بیش از چهل فیلم کوتاه، بلند و مستند در کارنامه خود دارد. او در سال ۱۹۹۷، جایزه نخل طلای جشنواره کن را برای فیلم «طعم گیلاس» دریافت کرد.
این کارگردان نامدار، پس از چند ماه مبارزه با بیماری، سرانجام در ۱۴ تیرماه ۱۳۹۵ در بیمارستانی در پاریس درگذشت.
