بحران آب در اصفهان، زیست شهری را در این استان با خطر مواجه کرده است، به طوری که احتمال دارد کمتر از ۱۰ سال آینده اصفهان دیگر قابل سکونت نباشد. کاهش میزان بارش، خشکسالی‌ها و مدیریت ناکارآمد در توزیع منابع آبی، دست به دست هم داده‌اند و شرایطی را در کشور ایجاد کرده‌اند که بسیاری از شهرها دچار تنش آبی شده‌اند و مردم، از شمالی‌ترین تا جنوبی‌ترین نقطه ایران با چالش کمبود آب دست و پنجه نرم می‌کنند.

کارشناسان محیط زیست بارها هشدار داده‌اند که اگر مدیریت منابع آبی ناکارآمد باشد، احتمال به وجود آمدن اختلاف‌های بین‌استانی و اقوام ایران بر سرِ آب بسیار است. اختلاف‌هایی که نمونه‌هایی از آن در ماه‌های اخیر نیز اتفاق افتاد؛ مثل تخریب خط لوله انتقال آب اصفهان به استان یزد که باعث شد مردم استان یزد در گرمای تابستان، ساعت‌ها طولانی با قطع ناگهانی آب روبه‌رو شوند.

کشاورزان اصفهانی چندی پیش در مقابل استانداری، در اعتراض به بحران آب و خطر از بین رفتن محصولاتشان اعتراض کردند. بحران آب در این استان شرایطی را ایجاد کرده است که به گفته محمدتقی نقدعلی، نماینده خمینی‌شهر اگر «تدبیر لازم برای آن اندیشیده نشود»، اصفهان کمتر از ۱۰ سال دیگر قابل سکونت نخواهد بود.

به گزارش خبرگزاری ایسنا، این نماینده مجلس در بازدید، از شهرستان سمیرم استان اصفهان با انتقاد از انتقال آب این رودخانه به خوزستان گفت: «رودخانه ماربر سمیرم هم‌اکنون در کمترین شرایط آبی خود است و ۱۰ متر مکعب آب به سمت رودخانه کارون سه سرازیر می‌کند.»

بنابر گفته نقدعلی، امروز از سراسر کشور به سمت خوزستان آب سرازیر شده است. اگر ادعای این نماینده مجلس درست باشد به معنای آن است که راهکار موقت مسئولان برای خاموش کردن اعتراض‌های مردمی در خوزستان این بوده است که منابع آبی دیگر استان‌ها را به سوی این استان سرازیر کنند. این در حالی است که به گفته محمدتقی نقدعلی «مشکل امروز استان خوزستان کمبود منابع آب نیست، بلکه سوء مدیریت است. این سوء مدیریت در دو عرصه کشاورزی و آب شرب سبب شده که خوزستان با چنین مشکلاتی روبرو شود.»

نماینده مردم خمینی‌شهر تاکید کرده است که مشکل کمبود آب در اصفهان، مانند خوزستان جدی است و بودجه لازم برای حل مشکلات آب این استان و پرداخت خسارت به کشاورزان باید تخصیص پیدا کند.

او با بیان اینکه آب پشت سد زاینده‌روز با حد استاندارد خیلی فاصله دارد، گفت: «هم اکنون میزان آب پشت سد زاینده‌رود ۳۰۰ میلیون مترمکعب است، در حالی که ظرفیت سد یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون متر مکعب است. در شرایط نرمال حداقل باید ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیون متر مکعب آب پشت سد ذخیره باشد.»

بحران آب در کشور و انتقاد به مدیریت منابع آبی فقط به استان‌های اصفهان و خوزستان محدود نمی‌شود. بر اساس اعلام شرکت آبفای کشور هم‌اکنون ۲۸۲ شهر درگیر تنش آبی‌اند و ۱۰۱ شهر در وضعیت قرمز قرار دارند. حتی استان‌های شمالی ایران مثل مازندران و گیلان که به باران‌های بهاری و پرآبی مشهور بودند، در معرض خطر خشکسالی قرار گرفته‌اند.

به گفته احد وظیفه رئیس مرکز ملی خشکسالی و مدیریت بحران سازمان هواشناسی، بارندگی‌ها در گیلان و مازنداران ۲۰ تا ۲۵ درصد کاهش یافته است. کمبود بارش در کرمانشاه ۵۲ درصد، در چهار محال و بختیاری ۳۵ درصد و در خوزستان ۵۰ درصد بوده است. در برخی مناطق مثل سیستان و بلوچستان، کرمان و هرمزگان بارندگی کاهش جدی داشته و حدود ۷۰ الی ۹۰ درصد بارندگی‌ها کمتر از حد نرمال بوده است.

احد وظیفه، با بیان اینکه تقریباً کل کشور در تنش آبی و خطر خشکسالی قرار دارد، به خبرگزاری ایلنا گفت: «از شمالی‌ترین تا جنوبی‌ترین نقطه در همین شرایط قرار دارد و اگر بارندگی‌های پاییزی کم‌تر از حد معمول شروع شود، دوره خشک ما طولانی‌تر می‌شود و اگر طولانی‌تر شد در واقع آب رسانی سخت‌تر خواهد شد.»

در کنار کاهش بارندگی‌ها، آنچه باعث شده است که کمبود آب در ایران، به مرحله بحران برسد مدیریت سوء در توزیع منابع آبی است. مدیریتی که نه تنها در سال‌های اخیر نتوانست، بحران آب را حل کند بلکه با راه‌حل‌های موقت و غیر کارشناسی زمینه اختلاف‌های میان مردم استان‌های کشور را بر سر سهم‌خواهی از منابع آب فراهم کرد.