یک نماینده مجلس شورای اسلامی با اشاره به مشکل کم آبی در استان فارس گفت بهترین راهکار همانند استان‌های اصفهان، کرمان و خراسان جنوبی، آوردن آب از خلیج فارس به این استان و هدایت آن به سمت سد درودزن است.

به گزارش ایسنا، جلال رشیدی کوچی در سی و چهارمین جلسه کارگروه آب کشاورزی فارس با بیان اینکه در سال گذشته بیش از ۳۶۰ میلیون مترمکعب آب از سد درود زن برای کشاورزی رهاسازی شده که بیش از ۷۰ میلیون متر مکعب از آن در کانال‌ها هدر رفته است، اظهار داشت برای حل این معضل باید در کانال‌ها لوله‌گذاری کنیم و آب را از این طریق بر سر مزارع کشاورزان بیاوریم و از آنجا نیز کشاورزان با استفاده از سیستم‌های نوین آبیاری با کمترین هدر رفت آب اقدام به کشاورزی کنند.

انتقال آب دریای عمان و خلیج فارس به مناطق مرکزی ایران در دهه‌های گذشته موضوع طرح‌ها و ادعاهای متعددی بوده است. اگرچه شاید بحث آب دریای عمان به دلیل شرایط ویژه این دریا و اتصال آن به اقیانوس هند، با عوارض زیست محیطی کمتری مواجه باشد، اما وضعیت در خلیج فارس متفاوت است.

شیرین‌سازی آب در این منطقه و بازگرداندن نمک به خلیج فارس، پس از فرایند نمک‌زدایی به مرور زمان باعث افزایش غلظت نمک در آب این منطقه خواهد شد. موضوعی که بر اکوسیستم خلیج فارس تأثیر منفی دارد.

از سوی دیگر با توجه به تأمین انرژی این قبیل پروژه‌ها از طریق سوخت‌های فسیلی، نسبت هزینه به نتیجه در آنها عموماً مثبت ارزیابی نمی‌شود. همچنین اگر این آب مشوق تقاضای مصرف تازه باشد همه آن توجیهات مثبت اقتصادی نیز بلامحل شده و می‌توان گفت این پروژه حتی مشکلات زیست‌محیطی کنونی جنوب ایران را تشدید خواهد کرد.

در واقع کشورهای پیشرو در زمینه شیرین‌سازی آب دریا در تلاش هستند تا با بهره گیری از انرژی خورشیدی، عوارض زیست‌محیطی و هزینه نهایی را کاهش دهند. خصوصاً که طی سال‌های اخیر هزینه تولید انرژی خورشیدی کاهش چشمگیری داشته و عملاً توجیه اقتصادی دارد. البته لازم به ذکر است که ایران در زمینه تکنولوژی تولید انرژی برق از خورشید و سرمای گذاری در آن، هنوز فاصله زیادی با کشورهای جنوبی خلیج فارس دارد.

به هر رو کماکان چالش بزرگ توجیه اقتصادی طرح است: چه کسی قرار است آب را بخرد؟ افزون بر آن مکرر گفته شده که فقط با ده درصد صرفه‌جویی در مصرف آب بخش کشاورزی می‌توان چند برابر آب تولیدی مورد ادعای این طرح را بسیار ارزان‌تر به دست آورد. حتی خرید و انتقال آب از کشورهای همسایه می‌تواند توجیهات اقتصادی و هیدروپلتیک مناسب‌تری داشته باشد. به نظر می‌رسد انگیزه اصلی از طرح چنین طرح‌هایی بیش از هر چیز در دست گرفتن پروژه‌های دولتی عمرانی و سود ناشی از آن باشد.