پژوهش بین‌المللی جدیدی که به بررسی تفاوت زوج‌های دگرجنس‌گرا پرداخته، دریافته است که در تمام کشورها، درآمد مردان همچنان بیشتر از زنان است.
در این پژوهش، که اولین تحقیق در نوع خود است، پژوهشگران مرکز سیاست‌گذاری‌های عمومی «موسسه مدیریت هندوستان» در بنگلور، داده‌های در دسترس عموم دو میلیون و ۸۵۰ هزار خانوار از ۴۵ کشور در فاصله سال‌های ۱۹۷۳ تا ۲۰۱۶ را بررسی کردند.
محققان در این پژوهش که در «ژورنال آو ایکانومیک بیهیویر اند ارگانیزیشن» (Journal of Economic Behavior & Organization) منتشر شده است، درآمد زوج‌های دگرجنس‌گرای ۱۸ تا ۶۵ ساله را در طول این چهار دهه تجزیه‌وتحلیل کردند.
پژوهشگران، پروفسور هِما سوامیناتان و پروفسور دیپاک مالگان، داده‌هایی را که سازمان غیرانتفاعی پژوهش‌های درآمدی لوگزامبورگ «ال‌ای‌اس» (LIS) جمع‌آوری کرده بود، بررسی کردند.
پروفسور سوامیناتان گفت: «در براوردهای مرسوم و متداول در زمینه فقر، خانوار را یک واحد در نظر می‌گیرند.»
او افزود: «فرض کلی بر این است که در هر خانوار، درآمدها یک جا جمع و سپس به تساوی توزیع می‌شود. اما خانواده اغلب مهد نابرابری است و ما می‌خواستیم این نابرابری را آشکار کنیم.»
این تیم دریافته بود که نابرابری در دستمزدها در برخی نقاط جهان شدیدتر است اما می‌خواست تصویری کلی و جهانی از این مقوله به دست آورد؛ مخصوصا در کشورهای اسکاندیناوی که اغلب در رعایت حقوق زنان پیشرفته‌ترند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
با این حال این تیم نتیجه گرفت که شکاف جنسیتی در دستمزد در کل جهان، در طول این چهار دهه، و بین زوج‌های کشورهای فقیر و غنی همواره وجود داشته است.
آنان دریافتند حتی وقتی هر دو والد کار می‌کنند، در هیچ کشوری حتی ثروتمندترین کشورها، زن به اندازه شوهر درآمد ندارد.
البته یک یافته مثبت این بود که مشارکت زنان در بازار کار در طول این دوره ۴۰ ساله افزایش یافته است.
پروفسور سوامیناتان گفت: «در بسیاری از نقاط جهان، اتخاذ سیاست‌های بهتر در امور زنان این شکاف را کمتر کرده است. جنبش‌هایی به راه افتاده که خواستار دستمزد برابر در قبال میزان کار یکسان است. همه این‌ها به کاهش این فاصله منجر شده است.»
البته این محققان احساس می‌کنند اقدام‌های دولت‌ها کافی نیست.
پروفسور سوامیناتان گفت: «شرکت‌ها به اندازه کافی زنان را استخدام نمی‌کنند و زنان باید تاوان این وضعیت را با شغل‌های مراقبتی و کار بی‌مزد خانه‌داری بپردازند.»
او گفت: «بنابراین باید بپرسیم آیا کار زنان مهم شمرده می‌شود؟ خط‌مشی‌های خانواده‌پسند و کودک‌پسند وجود دارد؟ همچنین باید مردان را بهتر بار بیاوریم تا بخشی از بار وظایف بی‌مزد و مواجب را تقبل کنند.»
او افزود: « از دست دولت و جامعه کارهای زیادی برمی‌آید. راه و رسم کنونی نباید ادامه یابد.»
بر پایه یافته‌های پژوهشی کانون ملی حقوق زنان ایالات متحده در ماه اوت، زنان سیاه‌پوست به ازای هر دلار دریافتی مردان سفیدپوست، معمولا تنها ۶۳ سنت دریافت می‌کنند و در طول عمرشان نزدیک به یک میلیون دلار (۷۳۵ هزار پوند) از کف می‌دهند.
انجمن اتحادیه‌های کارگری بریتانیا، «تی‌یوسی» (TUC)، هم در ماه مه ۲۰۲۰ به مناسبت پنجاهمین سالگرد تصویب قانون برابری دستمزدها اعلام کرد که کار زنان همچنان مزد و ارزش کمتری دارد و همه‌گیری کرونا نیز این وضعیت را نمایان‌تر کرده است.
بنا بر یافته‌های تی‌یوسی، از حدود ۹ میلیون و ۸۰۰ هزار شاغل کارهای کلیدی در بریتانیا، نزدیک به دوسوم آن‌ها زن‌اند و حقوق ساعتی دو میلیون و ۶۰۰ هزار نفر از این افراد کمتر از ۱۰ پوند است.
فرانسیس اوگرادی، دبیرکل تی‌یوسی، گفت: «۵۰ سال پس از آنکه زنان دلیر توانستند حق قانونی پرداخت برابر را به دست آورند، ویروس کرونا نشان داد که امروز در بریتانیا، همچنان در پرداخت دستمزدها نابرابری گسترده‌ای وجود دارد.»
او گفت: «زنان کارگر در نبرد با ویروس کرونا پیشگام بودند اما همچنان میلیون‌ها نفر از آن‌ها با مزدهای پایین و فقدان امنیت شغلی دست به گریبان‌اند. وقتی از این بحران خارج شدیم، باید به مسئله ارزش قائل شدن برای کار زنان و پاداش دادن به کار زنان توجه کنیم.»
اوگرادی افزود: «اگر تغییرات مناسبی رخ ندهد، ده‌ها سال طول می‌کشد تا شکاف جنسیتی در پرداخت دستمزد برطرف شود.»
© The Independent
