رقیب فاروقی، ورزشکار افغان که به «مرد یخی» افغانستان شهرت دارد، پس از آنکه باشگاه‌ ورزشی‌اش در استان غور به دلیل تهدیدهای امنیتی تعطیل شد، افغانستان را ترک کرد.

فاروقی که بنیان‌گذار و قهرمان ورزش فری‌ استایل (فوتبال نمایشی) در افغانستان است، در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی، وضعیت امنیتی افغانستان و ورزش در این کشور پس از تسلط طالبان را نگران‌کننده توصیف می‌کند: «با سقوط نظام پیشین افغانستان، همه برنامه‌های که داشتم از هم پاشید. تلاش کردم ادامه دهم و برنامه‌هایم را دنبال کنم اما نتیجه نداد. در این مدت، افراد ناشناس و مشکوک چندین بار تهدیدم کردند و سرانجام مجبورم شدم برای نجات زندگی‌ و ادامه فعالیت‌های ورزشی‌ خود کشور را ترک کنم.»

این ورزشکار افغان لقب مرد یخی را پس از تمرین‌های سخت و طاقت‌فرسای زمستانی در آب‌های سرد کوهپایه‌های برفی شمال افغانستان کسب کرده است. او به‌تازگی به عرصه سینما پا گذاشته و قرار بود در یک سریال ترکیه‌ای به نام «سلطنت غوری‌ها» بازی کند. او در مورد فعالیتش در سینما گفت: «تازه برای بازی در سینما گام برداشته و با یکی از شرکت‌های فیلمسازی ترکیه برای یک سریال قرارداد بسته بودم اما با سقوط افغانستان به دست طالبان، همه آرزوهایم از دست رفت. حالا می‌خواهم در مهاجرت به دنبال آرزوهایم باشم.»

مرد یخی افغانستان در گفت‌وگوی یک سال پیش خود با ایندیپندنت فارسی گفته بود که هدفش از تمرین‌های سخت و طاقت‌فرسای ورزشی در سرمای زمستان این است که به جهان نشان دهد که مردم افغانستان عاشق کشورشان‌اند و برای صلح تلاش می‌کنند. آرزوی فاروقی در آن زمان رسیدن افغانستان به صلح و توافق میان دو طرف جنگ بود تا افغان‌ها یک بار دیگر به مهاجرت و ترک وطن مجبور نشوند اما اکنون خود او ناچار شده است کشورش و آرزوهایش را به کناری نهد و راه مهاجرت در پیش گیرد.

مجیب نادر، یکی دیگر از ورزشکاران رشته کشتی که او نیز پس از سقوط افغانستان به دست طالبان، از ورزش دست کشیده است، در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی می‌گوید: «کسانی که کشور را ترک می‌کنند، استعدادها و نخبگان افغانستان‌اند. رفتن آنان بدون شک بر جوانان در داخل افغانستان تاثیر منفی می‌گذارد اما نخبگان ناچارند وطن را ترک کنند زیرا اینجا نمی‌توانند به اهداف و رویاهایشان دست یابند.»

نادر به رویای خود اشاره می‌کند و می‌گوید: «چندین سال کشتی گرفتم اما اکنون اگر زمینه مساعد شود، افغانستان را ترک می‌کنم تا به آرزویم که قهرمانی در این رشته ورزشی است، دست یابم.»

پس از روی کار آمدن طالبان در افغانستان، فعالیت‌های ورزشی نیز همچون فعالیت‌های هنری تحت‌الشعاع ترس از طالبان و رکود شدید اقتصادی قرار گرفتند. هرچند طالبان ورزش را فقط برای زنان ممنوع کرده‌ و برای ممنوعیت ورزش مردان دستور مشخصی صادر نکرده‌ است، ناامنی‌، آدم‌ربایی، شکنجه و قتل افراد به دلایل مختلف به دست گروه‌های ناشناس در گوشه‌وکنار افغانستان، فعالیت‌های ورزشی را برای ورزشکاران خطرآفرین کرده است.

از سوی دیگر، بحران اقتصادی در افغانستان سبب شده است تا مردم نتوانند هزینه‌ استفاده از باشگاه‌های ورزشی را بپردازند و دغدغه عمومی فقط در به دست آوردن لقمه‌ای نان خلاصه شده است.