ناسا از ارتقاء و بهسازی جدید در الگوریتم خود برای پایش و نظارت آسمان شب در برابر سیارک‌هایی که ممکن است به زمین برخورد کنند، خبر داده است.
این برنامه که سنتری ۲ (Sentry-II) نام دارد به سازمان فضایی [ناسا] کمک خواهد کرد تا سیارک‌های نزدیک به زمین را بهتر ارزیابی کند. در حدود ۲۸۰۰۰ مورد از این سیارک‌ها تا امروز پیدا شده‌اند، اما همه‌ساله حدود ۳۰۰۰ سیارک جدید کشف می‌شوند.
اغلب سیارک‌ها خطری برای زمین محسوب نمی‌شوند، اما ناسا می‌گوید: «[احتمال] برخورد آن‌ها با زمین در آینده را نمی‌توان به‌کلی رد کرد.»
خاویر روآ ویسنس که ساخت و توسعه سنتری ۲ را در هنگام کار در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا سرپرستی کرده است، می‌گوید «نسخه اولیه سنتری، سامانه بسیار کارآمدی بود که تقریبا به مدت ۲۰ سال کار کرد.»
«این سامانه به‌نوعی بر اساس ریاضیات هوشمندانه بنا شده بود: شما می‌توانستید ظرف کمتر از یک ساعت، با اطمینان، احتمال برخورد یک سیارک تازه کشف‌شده طی صدسال آینده را به دست آورید - شاهکاری باورنکردنی.»
سنتری ۲ بر مبنای این قابلیت‌ها ساخته شده است که به ناسا اجازه می‌دهد که تمامی برخوردهای احتمالی سیارک‌ها را با احتمال برخورد یک به ۱۰ میلیون را شناسایی کند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
سنتری اولیه می‌توانست بر نیروهای گرانشی و الگویی که این نیروها بر مدار سیارک اثر می‌گذارند، نظارت کند، اما قادر به در نظر گرفتن عوامل دیگر نبود. عواملی از قبیل نیروهای حرارتی ناشی از گرمای خورشید که یک‌طرف سیارک را گرم می‌کند و با سرد شدن، مقدار کمی نیروی پیشرانش تولید می‌کند. پدیده‌ای که با عنوان اثر یارکوفسکی شناخته می‌شود.
دیوید فارنوکیا، مهندس جهت‌یابی در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا که به توسعه سنتری ۲ کمک کرده است، می‌گوید «این واقعیت که سنتری نمی‌توانست به‌صورت خودکار اثر یارکوفسکی را لحاظ کند، یک محدودیت به شمار می‌رفت.»
«هر بار که با یک مورد به‌خصوص مواجه می‌شدیم - مانند سیارک‌های آپوفیس، بنو یا ۱۹۵۰ دی‌ای- بایستی تجزیه‌وتحلیل‌ها [و محاسبات] دستی و پیچیده و زمان‌بر انجام می‌دادیم. باوجود سنتری ۲ دیگر مجبور نیستیم این کار را انجام دهیم.»
محدودیت‌هایی که در نسخه اولیه سنتری وجود داشت این بود که پیش‌فرض‌هایی در خصوص محتمل‌ترین مدار یک سیارک ایجاد می‌کرد که می‌توانست با مدار واقعی سیارک متفاوت باشد. با وجود این، سنتری ۲، هزاران نقطه تصادفی در فضا را بدون آنکه با پیش‌فرض‌های قبلی محدود شود، مدل‌سازی می‌کند.
فارنوکیا می‌گوید این فرایند شبیه به یافتن سوزن در انبار کاه است، سوزن‌ها [در این مورد] سناریوهای برخورد هستند و انبار کاه نیز محتمل‌ترین مدارها. سنتری انبار کاه را هزاران بار زیرورو می‌کند و به دنبال سوزن‌ها می‌گردد، درحالی‌که سنتری ۲، هزاران آهن‌ربای کوچک را به‌طور تصادفی در انبار کاه می‌اندازد تا ببیند سوزن کجاست.
استیو چسلی، دانشمند آزمایشگاه پشرانش جت ناسا می‌گوید «سنتری ۲ یک پیشرفت خارق‌العاده در یافتن احتمالات بسیار کم در طیف عظیمی از سناریوهاست.»
«ازآنجایی‌که تبعات یک برخورد سیارکی در آینده بسیار عظیم است، ارزشش را دارد که حتی کمترین احتمال برخورد در داده‌ها تشخیص داده شود.»
© The Independent
