شاید متوجه شده باشید که گیاهان شما پس از باران به چه رنگ سبز روشنی درمی‌آیند. شاید به فکر افتاده باشید تا با آب پاشیدن روی آن‌ها همان اثر را تکرار کنید و موفق نشده‌اید. چه قدرتی در آب باران هست که در آب‌لوله‌کشی شهری نیست؟

ممکن است شگفت‌زده شوید اگر بدانید که باران، به‌ویژه در هنگام رعدوبرق، ویژگی‌های خاصی دارد که می‌تواند گیاهان شما را تقویت کند.

رعدوبرق می‌تواند مقوی و نیروبخش باشد

اگرچه باد و تگرگ ممکن است به باغ‌ها و درختان آسیب برسانند، باران اما در طول طوفان‌های رعدوبرق می‌تواند به‌ویژه برای گیاهان بسیار خاص باشد. موضوع این است که رعدوبرق به اضافه کردن نیتروژن به زمین کمک می‌کند.

موضوع نیتروژن است

خاک‌هایی که از نظر مواد مغذی بسیار فقیر هستند معمولاً نیتروژن کمی دارند. گیاهان به دلایل مختلف، به‌ویژه برای تولید کلروفیل، رنگ‌دانه فتوسنتزی سبز، نیاز به نیتروژن دارند. اگر گیاهان دچار کمبود نیتروژن باشند، ممکن است به جای سبز، زرد به نظر برسند. اگر سطح نیتروژن برای مدت طولانی بسیار کم باشد، گیاهان ممکن است رشد نکنند، بیمار شوند یا بمیرند.

نیتروژن حدود ۷۸ درصد از جو زمین را تشکیل می‌دهد، اما گیاهان نمی‌توانند مستقیماً از آسمان به آن دسترسی داشته باشند، چرا که برای تبدیل آن به شکلی که واقعاً بتوانند از آن استفاده کنند، انرژی زیادی لازم است. در عوض گیاهان می‌توانند نیتروژن خود را در فرآیندی که به آن تثبیت نیتروژن می‌گویند از منابع دیگر دریافت کنند.

نیتروژن موردنیاز می‌تواند از کودهای افزودنی، تجزیه مواد آلی در خاک و ارگانیسم‌هایی که می‌توانند نیتروژن جو را به چیزی قابل‌استفاده تجزیه کنند، به دست بیاید.

گیاهان همچنین می‌توانند نیتروژن خود را از فرآیندهای پرانرژی در جو، مانند تشعشعات خورشیدی و رعدوبرق دریافت کنند، اینجاست که توفان‌ها وارد عمل می‌شوند.

گرما و فشار عظیمی که رعدوبرق ایجاد می‌کند انرژی کافی برای تجزیه و تبدیل نیتروژن جو به گونه‌هایی از نیتروژن فعال را فراهم می‌کند. هنگامی‌که این نیتروژن با اکسیژن و آب موجود در جو مخلوط شود، بارندگی حاصله حاوی سطوح بیشتری از نیترات و آمونیوم خواهد بود.

هرسال بیش از یک میلیارد رعدوبرق در سراسر جهان، دو میلیارد کیلوگرم نیتروژن فعال تولید می‌کنند.

مقدار کل نیتروژن در بارندگی بسته به محل زندگی شما و فصل متفاوت است. یک منطقه ساحلی که در معرض فعالیت صنعتی است ممکن است رسوب نیتروژن بیشتری داشته باشد.

هنگامی‌که قطرات باران به زمین می‌رسند، آمونیوم و نیترات را رسوب می‌دهند که می‌تواند توسط گیاهان استفاده شود، درحالی‌که باکتری‌ها و قارچ‌های موجود در خاک می‌توانند نیتروژن را در فرآیندی به نام نیتریفیکاسیون تبدیل کنند.

سایر عوامل چطور؟

مقایسه آب لوله‌کشی که به عنوان آب آشامیدنی تصفیه شده عرضه می‌شود، با آب بارانی که در طوفان‌های تابستانی بر زمین می‌بارد می‌تواند دشوار باشد. به این دلیل که برخی از آب‌های لوله‌کشی قلیایی‌تر  (با pH بالاتر)  یا شورتر (دارای قدرت یونی بالاتر) از سایرین هستند. آبیاری طولانی مدت با آبی که دارای سطوح بالاتر کلرید (و به میزان کمتر فلوراید) است نیز می‌تواند از جذب نیترات در دسترس توسط گیاه جلوگیری کند. گیاهان همچنین ممکن است از وجود سطوح بالای سدیم در برخی منابع آب آشامیدنی آسیب ببینند.

آب آشامیدنی فرآوری شده تقریباً همیشه منبع ضعیفی برای نیترات است. دلیل بسیار خوبی برای این امر وجود دارد. معمولاً مسئولان شهری آب به دنبال به حداقل رساندن نیترات موجود در آب آشامیدنی هستند، چرا که غلظت بالای نیترات می‌تواند برای نوزادان خطرناک باشد و موجب ایجاد بیماری در کودکان شود. «متهموگلوبینمیا» یا «سندرم کودک آبی» ناشی از کاهش میزان هموگلوبین در خون نوزاد است.

اکثر باغبانان آب با PH کمی اسیدی را ترجیح می‌دهند زیرا مواد مغذی را برای گیاهان در دسترس‌تر می‌کند و برای سلامت کلی خاک بهتر است. در اینجا آب باران نیز ممکن است به کار شما بیاید چرا که pH ۵٫۶ دارد. آب لوله‌کشی بسته به محل تأمین آب آشامیدنی شما قلیایی‌تر است (بین pH ۶-۸٫۵)؛ بنابراین برخی از آب‌های لوله‌کشی می‌توانند به ضرر شما و گیاهانتان باشند.

 اگر امکانش را دارید آب باران را برای آبیاری گیاهان ذخیره کنید. فراموش نکنید نگه‌داری طولانی‌مدت آب هم به دلیل رشد میکرواورگانیزم‌ها ممکن است باعث آفت‌زایی و بیماری گیاهان شود.

اگر چاره‌ای جز استفاده از آب شهری ندارید، آب را برای مدت یک روز در ظرف درباز نگهداری کنید تا سطح گازهای ضدعفونی‌کننده در آن به حداقل ممکن برسد.