دانشمندان کشف کرده‌اند که تکه‌های ضخیم و نفوذناپذیر یخ در داخل لایه یخی «گرینلند» منبسط می‌شوند، و این امر موجب شده‌ است که مقادیر عظیمی آب ناشی از ذوب شدن یخ، به اقیانوس نشت کند.

 یخ معمولا منفذ دارد، به این معنا که قادر است آب جاری را جذب کند. اما پژوهش جدید فاش ساخته است که تکه‌های یخ در اثر گرم شدن آب و هوا، منبسط می‌شوند.

تا امروز، آب حاصل از ذوب شدن یخ کمتر از یک میلیمتر بر سطح دریاها افزوده است. اما، بر اساس مطالعه‌ای که در نشریه «نیچر» منتشر شده است، تا سال ۲۱۰۰ ممکن است دوازده سانتیمتر دیگر به آن میزان افزوده شود. 

در سال ۲۰۰۰، ناحیه تبخیر گرینلند، مناطقی از لایه یخ که در آنجا آب جاری به بالا رفتن سطح دریا کمک می کند، به وسعت ایالت «نیومکزیک»و امریکا بود. بین ۲۰۰۱و ۲۰۱۳، این منطقه در هر دقیقه به اندازه دو میدان فوتبال امریکایی گسترش یافت.

همچنان که دمای زمین بالا می‌رود، انتظار می‌رود که گسترش منطقه آب جاری نیز ادامه یابد.

مایک مک فرین، پژوهشگر ارشد دانشگاه «کلورادو بولدر» گفت: «حتی در پیش‌بینی‌های معتدل اقلیمی، تکه‌های یخ می‌تواند تا ۲۱۰۰ دوبرابر اندازه ناحیه آب جاری بشود. در سناریوهای نشت بالاتر،  نزدیک سه برابر».

بررسی‌ها نشان داده است که این رویداد، افزون بر دو‌منبع دیگر در گرینلند مانند بیرون آمدن کوه های یخ، می‌تواند منجر به بالا آمدن سطح دریاها بین دو تا دوازده سانتیمتر دیگر شود. 

مهسا موسوی، پژوهشگر مرکز ملی داده‌های برف و یخ و مولف مشترک گزارش، گفت: «همچنان که روند گرمایش اقلیمی ادامه می‌یابد، این تکه‌های یخ بزرگ‌‌تر خواهند شد و آثار دیگر آب جاری را تقویت خواهد کرد. این روند، دارای یک تاثیر بهمن‌وار است: ذوب بیشتر، تکه‌های یخ بیشتر ایجاد می‌کند، و این امر  ذوب بیشتری را ‌موجب می‌شود‌، و دوباره تکه‌های یخ بیشتری می‌سازد».

آب جاری معمولا پایین رونده است و پیش از ورود به دریا منجمد می‌شود. با این حال، همچنان که فراگرد ذوب شدن قطب شمال شدت می‌گیرد، این لایه‌های یخی منبسط می‌شوند، به شکل تکه‌های عظیم به ضخامت بالغ بر ۱۶ متر در می‌آیند، و لایه نفوذناپذیری زیر سطح دریا ایجاد می‌کنند. آب جاری نمی‌تواند از این چیدمان‌ها بگذرد، بنابراین در امتداد آنها به طرف پایین  جریان پیدا می‌کند تا به اقیانوس برسد.

براساس داده‌های مرکز ملی اطلاعات برف و یخ، در ژوییه ۲۰۱۲ برف و یخ انباشته در ۹۷ درصد سطح ورقه یخی گرینلند ذوب شد. چنین رویدادی در بازه ۳۳ ساله ثبت ماهواره‌ای اطلاعات، به‌چشم نخورده بود. بهار امسال، ۸۰ میلیون تن یخ گرینلند ذوب شد و رکوردهای قبلی را شکست.

تکه‌های بزرگ یخ، نخستین بار در ۲۰۱۲ کشف شدند. دانشمندان آنها را با راندن اسنوموبیل در جنوب غربی گرینلند زیر نظر داشته‌اند و با رادار اندازه گرفته‌اند.

شناخت واکنش‌های قطبی از این نوع، برای درک چکونگی دگرگون شدن شهرهای آسیب‌پذیر در یک اقلیم گرم شونده، اهمیت دارد. هورست مک گوث، پژوهشگر دانشگاه فرایبورگ در سویس، و دومین مولف گزارش، گفت: «جالب است که در دهه‌های گذشته، دانشمندان بر پایه اندازه‌گیری‌ها و نظریه‌ها، گمان می‌زدند که آب جاری در یک اقلیم گرم شونده، چه می‌تواند بر سر لایه‌های برفی گرینلند بیاورد. یافته‌های ما نشان می‌دهد که گمانه‌زنی‌های آنها به آنچه امروز در گرینلند می‌گذرد، نزدیک بوده است».

میزان نشت‌های ناشی از فعالیت‌های انسانی مشخص خواهد ساخت که این تکه‌های عظیم یخ، تا چه اندازه در بالا آمدن سطح دریاها تاثیر خواهد داشت.  آن میزان، می‌تواند بین یکی دو میلیمتر تا چند سانتیمتر باشد.

دکتر مک فرین گفت:«انسان‌ها برای تعیین مسیر این حرکت، توانایی انتخاب دارند».

https://www.independent.co.uk/environment