یک پژوهش جدید ثابت می‌کند ادعای «انکار کنندگان» تغییرات اقلیمی مبنی بر آن‌که افزایش سریع درجه حرارت زمین بخشی از سیکل یا چرخه طبیعی است، اشتباه است. این پژوهش نشان می‌دهد گرمایش زمین با «سرعت بی‌سابقه‌ای» رو به افزایش است، طوری که سرعت افزایش آن از سرعت نوسانات درجه حرارت طی دو هزار سال اخیر بسیار بیشتر بوده است.
بنا به یافته‌های منتشر شده در مجله «نیچر»، گرمایشی که ۹۸ درصد از کره زمین در قرن بیستم تجربه کرده است، در مقایسه با دوران‌های پیشین گرم و سرد شدن زمین مانند «عصر یخبندان کوچک»، زمانی که روی رودخانه منجمد شده تایمز بازار مکاره یخی برپا می‌شد، « به‌شدت متفاوت» است. این سرمایش‌ها منطقه‌ای بودند و فقط در بخش‌های مختلفی از کره زمین دیده شدند.
پژوهشگران، تغییرات اقلیمی کره زمین در دو هزار سال گذشته را که تصور می‌شود ماهیتی جهانی داشته باشند، از جمله گرمایش دوران قرون وسطی از سال ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ میلادی و عصر یخبندان کوچک بین سال‌های ۱۳۰۰ و ۱۸۵۰، مورد مطالعه قرار دادند.
آنان متوجه شدند که سرد و گرم شدن‌های قبل از انقلاب صنعتی که طی آن استفاده از سوخت‌های فسیلی رواج یافت و در اثر آن، انتشار گازهای گلخانه ای افزون‌تر شد، منطقه‌ای هستند و «انسجام جهانی» ندارند.
به عنوان مثال، در دوران یخبندان کوچک در قرن پانزدهم، سردترین دما درناحیه‌های مرکزی و شرقی اقیانوس کبیر، و در قرن هفدهم، در شمال غربی اروپا و جنوب شرقی آمریکای شمالی، و در میانه قرن نوزدهم، در ناحیه های دیگر دیده شده است.
پژوهشگران همچنین گفتند کهدر دوران‌های قبلی، گرمایش زمین با تغییرات طبیعی اقلیمی سازگار بود.
اما گرمایش سریع زمین در ۱۵۰ سال گذشته، کاملا متفاوت است، زیرا گرمترین دوره طی دو هزار سال گذشته، در قرن بیستم و در ۹۸ در صد جهان رخ داده است.
دکتر ناتان استایگر از دانشگاه کلمبیا در نیویورک که یکی از نویسندگان این پژوهش است، گفت: «این گرمایش، انسجامی جهانی دارد و با گرمایش زمین در دوران‌های گذشته تفاوت می‌کند، و این انسجام با استناد به تنوع و تغییرات طبیعی اقلیمی قابل توضیح نیست. در گذشته، گرمایش از روال مشخصی در ارتباط با تغییرات طبیعی اقلیمی پیروی می‌کرد، اما در دوران اخیر چنین نیست ».
وی افزود: «وقتی به گذشته نگاه کنیم، درمی‌یابیم که تغییرات اقلیمی، پدیده‌هایی ناحیه‌ای بوده‌اند. دوران سرما در اروپا یا بخش‌های مرکزی اقیانوس آرام وجود داشته، اما جهانی نبوده است، در حالی که گرمایش عصر معاصر، متمایز است. ما دریافته‌ایم که ۹۸ درصد از کره زمین این گرمایش منسجم را در دوران معاصر پس از انقلاب صنعتی تجربه کرده است. این پدیده‌ای کاملا متمایز است و با تغییرات طبیعی اقلیمی در دو هزار سال گذشته مغایرت دارد ».
در اوایل سال جاری، نظرسنجی «یوگاو» کمبریج نشان داد که ۱۳ در صد از مردم آمریکا با این نظریه که «فعالیت انسان مطلقا باعث تغییرات اقلیمی نیست» موافق هستند.
پروفسور مارک ماسلین از یونیورسیتی کالج لندن که در این پژوهش شرکت نداشت، می‌گوید: «در دو هزار سال گذشته، تنها زمانی که آب و هوا به طور یکنواخت تغییر کرده، در ۱۵۰ سال اخیر بوده است که ۹۸ درصد از سطح کره زمین گرم شده است ».
«این پژوهش نهایتا باید انکار کنندگان تغییرات اقلیمی را که گرمایش اخیر زمین را بخشی از چرخه طبیعی اقلیمی می‌دانند، از پافشاری بر ادعای خود بازدارد. این پژوهش به وضوح تفاوت فاحش میان تغییرات اقلیمی ناحیه‌ای و تغییرات اقلیمی جهانی در اثر انتشار گازهای گلخانه‌ای ایجاد شده توسط انسان را برجسته می‌کند ».
پروفسور سیمون لوئیس، استاد یونیورسیتی کالج لندن، می‌گوید: «این پژوهش تقویت کننده دلایل فراوانی است که نشان می‌دهد فعالیت‌های انسان باعث تغییرات سریع اقلیمی در خانه ما، کره زمین می‌شود».
او می‌افزاید: «در چند دهه گذشته، تحلیل‌های دقیقی انجام شده و یافته‌های تازه‌ای به‌دست آمده است که یک دهه گذشته را متمایز می‌کند و نشان می‌دهد گرما، فراگیر شده است. در حالی که من در موج گرمای کلافه کننده لندن نشسته‌ام، سئوال بزرگ این است: آیا مردم به دولت‌ها و صاحبان کسب و کار فشار خواهند آورد که اقدامی فوری برای به صفر رساندن گازهای گلخانه‌ای و تثبیت آب و هوا انجام دهند؟»
© The Independent
