همان‌قدر که درباره عشق ابدی و زوج‌های جدانشدنی در ادبیات و سینما افسانه‌سرایی شده است درباره رفاقت و دوستان صمیمی هم گیر کلیشه‌های دم‌دستی و اشتباه افتاده‌ایم.

دوستی طولانی در اغلب فرهنگ‌ها تحسین‌شده و کسانی که توانسته‌اند روابط دوستانه‌شان را برای دهه‌ها حفظ کنند مانند قهرمانان روابط انسانی ستایش می‌شوند.

اما به یاد داشته باشید همان‌طور که برای بالا بردن سال‌های ازدواج نباید تن به هر خواسته‌ای داد برای نگه‌داشتن دوستان هم نباید خودمان را به آب‌وآتش بزنیم.

سارا اپستاین، درمانگر ازدواج و خانواده در فیلادلفیا و نویسنده «کتاب عشق» چند افسانه و باورنادرست در مورد دوستی  را نام می‌برد که برای داشتن آرامش بیشتر باید کنار گذاشته شوند.

دوستی‌ها باید تا ابد باقی بمانند

برخی از دوستی‌ها تا پایان عمر باقی می‌مانند؛ اما اغلب اوقات دوستی‌ها در طول زندگی تغییر می‌کنند. افراد تغییر می‌کنند، محل زندگی آن‌ها تغییر می‌کند و آنچه در یک دوست به دنبال آن هستند نیز تغییر می‌کند. ما باید این تصور را عادی کنیم که دوستی‌ها معمولا پایان می‌یابند و محو می‌شوند و این اصلا اشکالی ندارد.

هیچ‌چیزی بین دو رفیق قرار نخواهد گرفت

درست مثل هر رابطه دیگری تعارض منافع در دوستی نیز سالم و طبیعی است. دوستی تعامل بین انسان‌های پیچیده با نیازهای پیچیده و متغیر است. وقتی به هم وصل می‌شویم و ربط پیدا می‌کنیم، گاهی اوقات دچار تضاد می‎‌شویم. این مشکلی ندارد. این بدان معنا نیست که دوستی ما یک دوستی واقعی نیست یا رابطه دوستی قدرتمندی نیست.

هنگامی‌که یک دوستی محو شد، دیگر هرگز برنخواهد گشت

 درحالی‌که برخی از دوستی‌ها برای همیشه از بین می‌روند، برخی دیگر پس از یک دوره جدایی یا گذر از یک دوره زمانی دشوار، قدرتمندتر از قبل بازمی‌گردند. دوستان دوران کودکی ممکن است متوجه شوند که در دانشگاه از یکدیگر فاصله گرفته‌اند و در بزرگ‌سالی نقاط مشترک بیشتری پیداکرده‌اند. دوستی که در زندگی شخصی‌اش دوران سختی را پشت سر می‌گذارد، ممکن است کمی عقب بکشد و بعدها دوباره سروکله‌اش پیدا شود. یک رویداد بزرگ یا تلاقی یک مرحله از زندگی (مثلاً هم‌زمان بچه‌دار شدن) می‌تواند افرادی را که قبلاً از هم دور شده‌اند، به هم نزدیک کند.

پایان رفاقت به دردناکی تمام شدن یک رابطه عاشقانه نیست

 درحالی‌که دوستی‌ها توجه شدید روابط عاشقانه را نمی‌‌گیرند، جدایی دوستان نیز می‌تواند فوق‌العاده سخت و دل‌خراش باشد. کسانی که دوستی آن‌ها به پایان می‌رسد باید به خود اجازه دهند که مانند کسی که پس از پایان یک وابستگی عاشقانه مهم عزاداری می‌کند، سوگواری کند.

رفقا از دل هم خبر دارند

رفقای ما فال‌بین نیستند. از دوستان نیز مانند خانواده یا معشوق نمی‌توان انتظار داشت که ذهن ما را بخوانند. وقتی یکی از اعضای گروه دوستی احساس ناراحتی می‌کند یا نیاز به مشخص کردن حد و حدودی دارد یا می‌خواهد در مورد موضوع مهمی صحبت کند، باید این را به زبان بیاورد. حتی از دوستی که  بیست سال است که شما را می‌شناسد نمی‌توان انتظار داشت که بدون راهنمایی شما نیازهایتان را بداند.

تمام شدن رفاقت یک شکست است

از هر طریق ممکن برای دوستی ازدست‌رفته سوگوار باش؛ اما برخی از دوستی‌ها بهتر است که پایان یابد و در این مواقع انتخاب پایان دادن به آن دوستی نشانه بلوغ است. وقتی دوستی‌ها دیگر دوطرفه نیستند و تنها از سوی یک‌طرف ادامه می‌یابند، افراد نقاط مشترک خود را از دست می‌دهند یا نیازها و جهان‌بینی‌های متفاوت پیدا می‌کنند، پایان دادن به یک دوستی ممکن است سالم‌ترین تصمیم باشد.

نوع ایده آلی از رفاقت وجود دارد

دوستی‌ها اشکال مختلفی دارند. برخی از آن‌ها از کودکی شروع می‌شوند و در طول زندگی ادامه می‌یابند. برخی دیگر تنها یک سال دوام می‌آوردند. برخی از دوستی‌ها بسیار نزدیک هستند درحالی‌که برخی دیگر عمدتاً در حلقه‌های اجتماعی مشترک وجود دارند. ممکن است متوجه شویم که برای انواع خاصی از دوستی به سمت افراد خاصی گرایش داریم و انواع مختلفی از افراد را دوست داریم. دنبال فرمول ایجاد «بهترین رابطه دوستانه جهان» نباشید.