شهر بندری ماریوپل در جنوب اوکراین و در کرانه دریای آزوف، حالا بیش از یک ماه است که زیر موشک‌باران روس‌ها در محاصره است. ساختمان‌های این شهر ویران‌ شده است و مردم باقی‌مانده در این شهر در شرایطی جهنمی به‌ سر می‌برند.

طبق برآوردها، تاکنون ۸۰ درصد زیرساخت‌های این شهر تخریب شده‌اند و برق، آب، گرمایش و خطوط ارتباطی همگی قطع شده‌اند. کسانی که می‌کوشند از این شهر بگریزند مجبورند از میدان جنگ و تیراندازی و از میان اجساد دفن‌نشده بگذرند، زیرا نیروهای روس در تلاش‌اند شهر را وادار به تسلیم کنند.

کسانی که موفق به فرار از ماریوپل شده‌اند منظره وحشتناکی را توصیف کرده‌اند.

ماریا فئودوروای ۷۷ ساله که روز دوشنبه اول فروردین، پس از پنج روز سفر، از راه مرز وارد لهستان شد گفت: «دیگر ساختمانی باقی نمانده است.»

ویکتوریا توتسن ۳۹ ساله که او نیز به لهستان گریخته گفت: «۲۰ روز است ما را بمباران می‌کنند. در پنج روز گذشته، هواپیماها هر پنج ثانیه بالای سرمان پرواز و همه‌جا را بمباران می‌کردند، ساختمان‌های مسکونی، مهد‌کودک‌ها، دانشکده‌های هنر، همه‌جا را.»

ژولیا کریتسکا که طبق گزارش‌ها هنگامی‌ که با شوهر و پسرش با قطار وارد الویو شده دستانش هنوز می‌لرزید، گفت: «هیچ ارتباطی با دنیا نداشتیم و نمی‌توانستیم کمک بخواهیم.» داوطلبان به این خانواده کمک کرده‌اند.

هم‌زمان، سازمان‌های امدادی نظیر صلیب سرخ گله کرده‌اند که نتوانسته‌اند مایحتاج ضروری را به‌ دست ساکنان این شهر تحت محاصره برسانند که به‌شدت به این اقلام نیاز دارند.

پیش از جنگ، این شهر حدود ۴۳۰ هزار نفر جمعیت داشت اما اکنون معلوم نیست چند نفر در آن‌جا باقی مانده‌ و در جدالی نفس‌گیر برای بقا گیر افتاده‌اند.

گویا حدود یک‌چهارم ساکنان این شهر در روزهای ابتدای جنگ گریخته‌اند، ده‌ها هزار نفر دیگر نیز طی هفته گذشته، از طریق مسیرهای بشردوستانه فرار کرده‌اند و بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار نفر دیگر همچنان گیر افتاده‌اند.

اما اوکراین نپذیرفته است تسلیم شود و به تازه‌ترین اولتیماتوم شوم روسیه برای واگذاری ماریوپل به این کشور جواب رد داده است.

مقاومت هنوز ادامه دارد و وزیر دفاع اوکراین روز سه‌شنبه ۲ فروردین، گفت نیروهایش همچنان از این شهر دفاع می‌کنند و یک قایق گشت و تاسیسات جنگ الکترونیکی روس‌ها را در تازه‌ترین درگیری دو طرف منهدم کرده‌اند.

تصرف ماریوپل به چند علت برای اجرای نقشه‌های کرملین حیاتی است.

این بندر تنها سد راه روسیه برای برقرار کردن کریدوری زمینی بین کریمه که این کشور در سال ۲۰۱۴ به خود ضمیمه کرد و مناطق جدایی‌طلب و هوادار روسیه‌ دونتسک و لوهانسک در دونباس است. این مناطق همان شبه‌دولت‌هایی‌اند که ولادیمیر پوتین ادعای استقلال مشکوک آن‌ها را خودخواهانه در ۲۱ فوریه به‌ رسمیت شناخت و با همین بهانه و دستاویز، سه روز بعد دست به حمله زد.

این کریدور جای پای محکمی در جنوب شرقی اوکراین برای روسیه فراهم می‌کند تا هم حمله وسیع‌تری به مرکز این کشور انجام دهد، هم راه دسترسی به دریای آزوف را به‌کلی ببندد.

ماریوپل در گذشته هم مرکز صنعتی مهم و معروف صنایع آهن و فولاد، ماشین‌آلات سنگین، ساخت و تعمیر کشتی‌ و همچنین بندری کلیدی برای صادرات غلات و فلزات از طریق تنگه کرچ به ایتالیا، ترکیه و خاورمیانه بود.

این شهر هم در هشت سال گذشته پناهگاه و مامنی برای ملی‌گرایان اوکراینی بوده است که از جنگ در دونتسک می‌گریختند و هم پایگاهی برای گروه بدنام و شبه‌نظامی گردان آزوف بود که به داشتن گرایش‌های نئونازی متهم است.

با آنکه گردان آزوف فقط بخش ناچیزی از نیروهای جنگی اوکراین را تشکیل می‌دهد، تصرف ماریوپل پیروزی نمادین مهمی برای آقای پوتین به شمار می‌آید که ماموریت خود را «نازی‌زدایی» از اوکراین اعلام کرده است و با توجه به آنکه از نظر او، این منطقه ساحل دریای سیاه «از لحاظ تاریخی متعلق به روسیه بوده است»، اگر مسکو دوباره آن را در اختیار بگیرد، بخشی از رویاهای او برای «روسیه نوین» محقق می‌شود.

گزارش تکمیلی در سایر خبرگزاری‌ها