نتایج تحقیقات آماری در کشورهای مختلف نشان داده است برخی از بیماری‌های زنان به علت عادی پنداری درد، توسط پزشکان و کادر درمان جدی گرفته نمی‌شود ازجمله مبتلایان به بیماری‌های تخمدان گاهی تا سال‌ها در انتظار تشخیص می‌مانند.

این آمار به این موضوع اشاره می‌کند که ممکن است نگاه و رویکرد خاص در رابطه با درد زنان دلیل این امر باشد.

 چلسی فارل، دختر شایسته سابق ایرلند، به تازگی داستانی از اینکه چگونه با درد شدید تخمدان کارش به بیمارستان کشیده را با دیگران اشتراک گذاشت.

پس از بیش از دو سال و نیم داشتن علائم، فارل سرانجام متوجه شد که به بیماری جدی مبتلا شده است. او در حین رابطه جنسی دچار درد می‌شد، عادت ماهانه نامنظم داشت و از نفخ و درد شدید رنج می‌برد، اما فکر می‌کرد همه این‌ها طبیعی است؛ اما او درواقع به بیماری تخمدان پُرکیستی (PCOS) مبتلا بود.

داستان فارل منحصربه‌فرد و استثنا نیست. بسیاری از زنان در تشخیص، مراقبت و درمان چنین شرایطی با مشکلات بسیاری روبرو هستند. بنا بر گزارش‌ها حتی برخی از زنان مجبور می‌شوند تا ۱۲ سال منتظر کمک بمانند.

 دلایل پیچیده زیادی پشت این مسئله که چرا زنان مبتلا به این شرایط مجبورند مدت زمان زیادی برای دریافت کمک و درمان مناسب منتظر بمانند، وجود دارد؛ اما بخشی از آن به این برمی‌گردد که در مراکز مراقبت‌های بهداشتی و حتی به شکل گسترده‌تر در جامعه، درد زنان عادی انگاشته شده و نادیده گرفته می‌شود.

در سال ۲۰۲۰، تصمیم یکی از مدارس آکسفورد در بریتانیا درباره مرخصی دختران جنجال بر پا کرد. در بیانیه این مدرسه آمده بود: «یادگیری مقابله با ناراحتی ماهانه هم بخشی از زن بودن است.»

محققان دانشگاه آکسفورد می‌گویند این نه‌تنها نشان‌دهنده فقدان درک درد فلج‌کننده عادت ماهانه است، بلکه نشان می‌دهد که چگونه به دختران از ابتدا آموزش داده می‌شود که به جای گرفتن کمک یا مشاوره پزشکی، درد را تحمل کنند.

این همچنین می‌تواند به این معنا باشد که دخترانی که با علائم احتمالی بیماری‌های جدی تخمدان درگیر هستند، به دنبال دریافت کمک مورد نیاز خود نخواهند بود. در واقع بسیاری از زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (آندومتریوز) می‎‌گویند که از آن‌ها انتظار می‌رود که شکایت نکنند و با آن کنار بیایند و بپذیرند که درد و رنج بخشی لاینفک از زن بودن است و باید آن را بدون گلایه تحمل کنند.

این نگرش به این معناست که زنان اغلب در مراقبت‌های پزشکی از خودشان بی‌توجهی می‌بینند و دخیل نیستند و شکایات آن‌ها اغلب به‌عنوان «مشکلات زنانه» رد می‌شود. این «فرهنگ متکبرانه» جدی نگرفتن مشکلات و دغدغه‌های زنان حتی به دهه‌ها رسوایی‌های پزشکی، آسیب‌های قابل‌اجتناب به بیماران و رنج‌های بیهوده منجر شده است.

در دهه گذشته میانگین انتظار برای تشخیص تنبلی تخمدان (اندومتریوز) در بریتانیا هشت سال بوده است. بیماران اغلب قبل از تشخیص مشکلشان گاهی حتی تا ۱۰ بار به پزشک مراجعه کرده‌اند و برای تشخیص اغلب بیش از دو سال انتظار و مراجعه به سه پزشک را تجربه کرده‌اند.

اما پیچیدگی در مورد تشخیص این بیماری‌ها فقط مربوط به علائم نیست. نظرسنجی اخیر دولت بریتانیا درباره سلامت زنان نشان می‌دهد که چگونه زنان همچنان هنگام مراجعه برای دریافت مراقبت‌های پزشکی نادیده گرفته شده یا به‌سادگی مرخص می‌شوند. بیان درده در قالب کلمات برای زنان دشوار است و می‌گویند که بسیاری از اوقات حرف‌هایشان جدی گرفته نشده و باور نمی‌شود.

نادیده گرفته شدن درد زنان، بسیاری از آن‌ها را به تلاش برای جدی گرفته شدن و معتبر شمرده شدن سوق می‌دهد، به این امید که دیگران باور کنند که علائم آن‌ها واقعی است و نه یک‌چیز خیالی که تنها در ذهنشان وجود دارد؛ اما زمانی که متخصصان مراقبت‌های بهداشتی و درمانی چیزی را که شما تجربه می‌کنید باور نمی‌کنند، این امر می‌تواند منجر به کاهش عزت‌نفس و حتی افسردگی شود.

محققان دانشگاه آکسفورد پیشنهاد داده‌اند باید به مسائل اجتماعی بزرگ‌تری مانند «انگ‌زنی و اولویت ندادن به سلامت زنان، بودجه ناکافی برای تحقیقات سلامت زنان و تعصبات جنسی و نژادی ضمنی که زیربنای نابرابری‌های فعلی سلامت است»، بیشتر توجه شود.

 آن‌ها از زنان خواسته‌اند در صورت بیماری برای درمان پیگیر باشند و این نکته را به آن‌ها یادآوری می‌کنند که «درد چیزی نیست که به دلیل زن بودن مجبور به تحمل آن باشید.»

 این مقاله اولین بار در نشریه کانورسیشن منتشر شده است.