مجموعه‌ای از اسناد محرمانه‌ تازه‌منتشرشده‌ فاش کرد که در طرح پیشرفته شناسایی تهدیدهای هوافضای دولت ایالات متحده (AATIP)، درباره چند فناوری نظری مثل پوشش نامرئی‌ساز و حفر تونل در کره ماه با استفاده از انفجار هسته‌ای مطالعه شده است.

این اسناد که وب‌سایت وایس (Vice.com) به دست آورده و منتشر کرده است، حاوی حدود ۱۶۰۰ صفحه پیشنهاد، قرارداد، صورت‌جلسه، و گزارش است که برخی اولویت‌های تامین اعتبارشده سازمان اطلاعات دفاعی (DIA) در طرح ای‌ای‌تی‌آی‌پی را در بازه زمانی ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ برملا می‌کند.

طرح ای‌ای‌تی‌آی‌پی پیش از این هم به دلیل افشای جنجالی ویدیویی از حرکات ظاهرا ناممکن هواپیمای ناشناسی که لوییس الیزوندو، مدیر پیشین آن، لو داده بود، زیر ذره‌بین رسانه‌ها رفته بود، اما تازه‌ترین اسناد نشان می‌دهد که دامنه تحقیقات این برنامه دفاعی از مواجهه‌های گزارش‌شده اشیای پرنده ناشناس (UFO) فراتر است.

بر اساس این اسناد، در این طرح که اکنون رسما منحل شده است، همچنین از پول مالیات‌دهندگان برای مطالعه کاربرد‌های احتمالی دفاعی و نظامی گستره‌ای از فناوری‌های نظری مانند کرم‌چاله‌های پیمایش‌پذیر، پادگرانش، ارتباطات بی‌سیم گرانشی، و پیشنهاد حفر تونل در کره ماه با استفاده از انفجارهای هسته‌ای استفاده شده بود.

در بسیاری از گزارش‌ها، روند آخرین پیشرفت‌های علمی در زمینه طرح‌های پیشنهادی پیگیری شده و عملی نبودن برخی فناوری‌های نظری نیز تایید شده‌ است.

مثلا این اسناد در گزارش مربوط به نامرئی‌سازی اشاره می‌کند که ساخت «دستگاه‌ استتار کامل» «ناممکن» است، زیرا «سرعت نور که به نهایت می‌رسد به موادی نیاز داریم» و در ادامه می‌افزاید که «ساخت دستگاه‌ استتار نسبی ممکن است».

«آهان، بفرما: سازمان اطلاعات دفاعی به یک سوال چهارساله من تحت قانون آزادی اطلاعات (FOIA) پاسخ داده و ۱۶۰۰ صفحه از اسناد مربوط به طرح مخفی و بسیار عجیب کاربرد سامانه‌های پیشرفته تسلیحات هوافضا را برای من ارسال کرده است. همه آن‌ها را این‌جا منتشر کرده‌ایم.

ــ آنا مرلن (annamerlan@) ۱۹ آوریل ۲۰۲۲ 

در اسناد منتشر‌شده آمده است: «هنوز مشخص نیست که آیا نامرئی شدن در محدوده طیف مرئی امکان‌پذیر خواهد بود یا نه. به احتمال زیاد این بیشتر به تحقیق‌های نظری جدید و استفاده از هوش ریاضی، شهود، و تخیل  بستگی دارد تا به پیشرفت در تولید مواد جدید.»

با این حال، در این گزارش آمده است که دستگاه‌ استتار که تشخیص اجسام را برای حسگرهایی که با امواج مایکروویو کار می‌کنند، مانند رادارها، ناممکن می‌کند، «قطعا با فناوری امروز قابل تولید است».

نویسندگان در اسناد دیگر به توصیف امکان‌پذیری فناوری‌های عجیب‌تری پرداخته‌اند که به داستان‌های علمی-تخیلی پهلو می‌زند، مانند موتور پوششی (Warp Drive) و کرم‌چاله‌ پیمایش‌پذیر (traversable wormholes).

این نویسندگان که نامشان ذکر نشده است، در توصیف نظری عملکرد موتورهای پوششی گفتند از دستکاری موضعی بافت فضا در مجاورت فضاپیما حاصل می‌شود.

آن‌ها اشاره کردند که «ایده اصلی آن ایجاد حبابی نامتقارن در فضا است که جلو فضاپیما منقبض، و پشت آن منبسط می‌شود. با استفاده از این شکل از حرکت، فضاپیما داخل این حباب پوششی ثابت می‌ماند و حرکت فضا به خودی خود، به حرکت نسبی فضاپیما کمک می‌کند.»

در یکی از این اسناد، این نویسندگان ناشناس پیشنهاد حفر تونلی را در پوسته و جبه ماه با استفاده از مواد منفجره هسته‌ای مطرح کرده‌اند.

هنوز مشخص نیست که آیا این اسناد در نهایت به سرمایه‌گذاری بلندمدت روی این فناوری‌ها منجر شده‌ است یا نه، اما گزارش دستورکار تحقیقات طرح ای‌ای‌تی‌آی‌پی بر اساس قراردادی با یک شرکت خصوصی به نام مطالعات پیشرفته هوافضای بیگلو (بی‌ای‌ای‌اس‌‌اس) (Bigelow Aerospace Advanced Space Studies (BAASS)) تنظیم شده است.

این شرکت را رابرت بیگلو اداره می‌کرد که به نوشته وب‌سایت وایس از دوستان نزدیک هری رید فقید، سناتور مبتکر طرح ای‌ای‌تی‌آی‌پی، بوده است.

بی‌ای‌ای‌اس‌‌اس در اولین سال تحقیقات این طرح، قراردادی به ارزش ۱۰ میلیون دلار بست.

در سال ۲۰۲۰، پاپیولار مکنیکس (Popular Mechanics) در پی انتشار مجموعه‌ای از اسناد، برخی جنبه‌های این طرح را گزارش کرد.

استیون افترگود، مدیر طرح انجمن دانشمندان آمریکایی در مورد نقشه‌های سری دولت، در مصاحبه با پاپیولار مکنیکس گفت: «کل فرایند بستن قرارداد این طرح از ابتدا تا انتها غیرعادی بود. [قرارداد ای‌ای‌دابلیواس‌ای‌پی (AAWSAP)] معامله خوبی برای پیمانکار به نظر می‌رسید، اما مشکل بتوان گفت که اجرای آن، ارزش پولی را که چه از جیب ارتش و چه مردم می‌رود، داشته است.»