ستاره‌شناسان به‌تازگی به روش جدیدی برای موقعیت‌یابی پیش‌خوشه‌های کهکشانی، توده‌های گازی قدیمی و فرّار و کهکشان‌ها در عالم اولیه دست یافته‌اند: آن‌ها می‌توانند به‌دنبال سایه‌های پیشخوشهها بگردند.
این روش جدید و نتایج آن در مقاله‌ای از پژوهشگران موسسه علوم کارنگی که در نیچر (Nature) منتشر شده، توضیح داده شده است.
پیش‌خوشه‌های کهکشانی در عالم اولیه، مقدمه تشکیل برخی از عظیم‌ترین ساختارهای شناخته‌شده، یعنی خوشه‌های کهکشانی‌اند که ممکن است از هزاران کهکشان تشکیل شده باشند که به وسیله گرانش خود به یکدیگر متصل شده‌اند. از این رو، بررسی پیشخوشهها در عالم اولیه می‌تواند به ستاره‌شناسان درک بهتری از نحوه تکامل و شکل‌گیری خوشه‌های کهکشانی بدهد که در فواصل نزدیک‌تر به زمین مشاهده می‌کنند.
هرچند تا همین اواخر، تنها راهی که ستاره‌شناسان می‌توانستند پیشخوشهها را شناسایی کنند، اسکن نواحی عالم اولیه با چگالی بالای کهکشان‌ها بود، اما حساسیت چنین بررسی‌هایی به میزان غبار و فعالیت ستاره‌زایی در کهکشان‌ها بستگی داشت.
روش جدید که در این مقاله با جزییات شرح داده شده است، بر اساس مشاهده‌های پرتو فرابنفش تلسکوپ‌های ماژلان در شیلی، رویکرد متفاوتی را پیش می‌گیرد. پژوهشگران دریافتند که ابرهای هیدروژنی در پیش‌خوشه، نور عبوری از خود را جذب می‌کنند و این باعث ایجاد نوعی سایه می‌شود که روی کهکشان‌های پشت این پیشخوشهها مشاهده می‌شود.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
به گفته گوئن رودی، اخترفیزیکدان کارنگی و یکی از نویسندگان این مقاله، این کشف، مثال خوبی از اهمیت به کارگیری روش‌های مختلف در نجوم است.
او طی سخنانی گفت: «یکی از درس‌های مهم از این مقاله این است که وقتی عالم دوردست را نقشه‌برداری می‌کنیم، مهم است که جنبه‌های مختلفی را کنار هم قرار دهیم.» «استفاده از تنها یک روش ممکن است تصویر گمراه کننده‌ای ارائه دهد.»
به گفته پژوهشگران، یک کشف شگفت‌انگیز این است که پیش‌خوشه‌های شناسایی‌شده، نسبت به آنچه انتظار می‌رفت کهکشان‌های کمتری را نشان می‌دهند، دست‌کم، کهکشان‌هایی که ستاره‌شناسان می‌توانند مشاهده کنند.
پژوهشگران در این مقاله نوشتند: «برداشت ما این است که نیمی از کهکشان‌هایی که انتظار می‌رود عضو پیش‌خوشه باشند در بررسی ما پدیدار نشده‌اند، چرا که [این کهکشان‌ها] به‌طور غیرعادی کم نورند.» «ما این موضوع را به تاثیر شدید اولیه و بر خلاف انتظار محیط پیش‌خوشه‌ای بر تکامل این کهکشان‌ها نسبت می‌دهیم که شکل‌گیری ستاره در آن‌ها را کاهش یا میزان غبار آن‌ها را افزایش داده است.»
پژوهشگران از آنجایی که ممکن است این کهکشان‌ها در طول موج‌های فرابنفش، کم‌نور به نظر برسند، یادآور می‌شوند که مشاهده‌های آتی باید طول موج‌های مختلف در پیشخوشهها را رصد کنند. چنین بررسی اصولا باید تراکم بیشتری از کهکشان‌ها را در پیشخوشهها پیدا کند. اگر ماجرا اینطور نباشد، در این صورت ممکن است دانشمندان مجبور شوند تا در مورد آنچه فکر می‌کنند در مورد تکامل کیهان اولیه می‌دانند بازنگری کنند.
© The Independent
