پس از اعلام وضعیت اضطراری سازمان بهداشت جهانی درباره آبله میمونی، نگرانیها درباره این بیماری در حال شیوع بیش از پیش شدت گرفت.
تدروس آدانوم گبریسوس، مدیر کل سازمان بهداشت جهانی، روز شنبه، ۲۲ ژوییه (اول مرداد) اعلام کرد که شیوع سریع آبله میمونی یک «وضعیت اضطراری» است که بالاترین سطح هشدار این سازمان به شمار میرود.
به گزارش رویترز، این ویروس که اولین بار در میمونها شناسایی شد، عمدتا از طریق تماس نزدیک با یک فرد آلوده منتقل میشود. ابتلا به این بیماری ویروسی تاکنون به ندرت در خارج از قاره آفریقا گزارش شده بود؛ اما اینک گزارشها از افزایش تعداد موارد ابتلا به این ویروس در اروپا حکایت دارد.
شمار مبتلایان به ویروس آبله میمونی در بریتانیا در اوایل ماه مه نشان داد که شیوع این بیماری در اروپا جدی است. از آن زمان، موارد ابتلا به بیش از ۱۶ هزار مورد در بیش از ۷۵ کشور رسید. تاکنون پنج مورد مرگ ناشی از این بیماری هم گزارش شده که همه در آفریقا رخ داده است.
آبله میمونی چقدر خطرناک است؟
آبله میمونی ویروسی است که معمولا علائم خفیفی از جمله تب، درد و ضایعات پوستی چرکی ایجاد میکند. طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی، افراد مبتلا در عرض دو تا چهار هفته بهبود مییابند.
اطلاعاتی که تاکنون منتشر شده است، نشان میدهد که هر کسی میتواند ناقل ویروس آبله میمونی باشد اما شیوع کنونی این ویروس در خارج از آفریقا بیشتر در بین مردانی دیده شد که با مردان رابطه جنسی داشتند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
آبله میمونی اغلب از طریق تماس نزدیک پوست و همچنین از طریق تماس با لباسها یا ملحفههای آلوده پخش میشود.
محققان درباره تفاوت آبله میمونی با همهگیری ناشی از کووید -۱۹ میگویند که خوشبختانه آبله میمونی یه اندازه کرونا مسری نیست. دکتر مارتین هیرش، از بیمارستان عمومی ماساچوست، در این زمینه گفت: «کووید از راه تنفسی منتشر میشود و بسیار عفونی است اما به نظر نمیرسد که این نکته در مورد آبله میمونی صدق کند.»
به گفته سایر محققان، خطر ابتلا به آبله میمونی در سطح جهانی به میزان متوسط است؛ البته به جز در اروپا که سازمان بهداشت جهانی میزان خطر را بالا ارزیابی کرده است.
چرا وضعیت اضطراری اعلام شد؟
مدتی پس از افزایش آمار ابتلا به آبله میمونی، مقامهای بهداشتی چندین کشور از سازمان بهداشت جهانی خواستند تا در پاسخ به نگرانیها درباره بومی شدن این بیماری در سایر نقاط جهان، آن را به عنوان یک مورد اورژانس در بهداشت عمومی معرفی کند. در واقع، صدور اعلامیه وضعیت اضطراری آبله میمونی، با هدف گسترش اقدامهای جهانی انجام گرفت. کارشناسان بهداشتی امیدوارند که این اقدام به همکاریهای بیشتر برای آزمایش، تولید و توزیع واکسن و اقدامهای درمانی گستردهتر منجر شود.
میزان مرگومیر در شیوعهای پیشین آبله میمونی در آفریقا حدود یک درصد بود، اما این شیوع تاکنون در کشورهای غیر بومی کمتر کشنده بوده است. محققان استدلال میکنند که میزان کمتر مرگومیر احتمالا ناشی از زیرساختهای بهداشتی قویتر در اروپا است.
دانشمندان در تلاشاند مشخص کنند چه چیزی باعث شیوع اولیه این ویروس شد و آیا در حال حاضر چیزی در مورد آن تغییر کرده است یا نه. به گفته آنها، افزایش سفرهای جهانی و همچنین تغییرات آبوهوایی به طور کلی ظهور و گسترش ویروسها را تسریع کردهاند.
کارشناسان بیماریهای عفونی همچنین اعتقاد دارند که سالها بیتوجهی در سرمایهگذاری باعث شد که کلینیکهای سلامت جنسی برای مهار شیوع این ویروس آمادگی لازم را نداشته باشند. در حال حاضر، درمانگاهها و مراکز سلامت جنسی در خط مقدم واکنش به آبله میمونی قرار دارند.
اقدامهای حفاظتی کداماند؟
مقامهای بهداشتی میگویند که مردم باید از تماس نزدیک با فردی که بیماری با بثورات پوستی مشخص دارد یا حتی ناخوشاحوال است، خودداری کنند. افراد مشکوک به ابتلا به آبله میمونی هم باید در قرنطینه بمانند و مراقبتهای پزشکی را پیگیری کنند.
در همین حال تزریق واکسن آبله میمونی به افراد در معرض خطر و کسانی که اخیرا با یک فرد آلوده در تماس نزدیک بودهاند، توصیه میشود.
پیش از این یک واکسن قدیمی به نام «ایسیایام ۲۰۰۰» برای مقابله با ویروس آبله میمونی ساخته شده بود اما استفاده از آن به دلیل هشدار عوارض جانبی شدید، محدود شد. با این حال، واکسن جدید شرکت باواریا نوردیک بهتازگی موفق شد تاییدیه اتحادیه اروپا را کسب کند. مسئولان این شرکت میگویند که میتوانند سالانه ۳۰ میلیون دوز واکسن آبله میمونی تولید کنند.
آژانس دارویی اروپا «ئیامای» (EMA) هفته گذشته تزریق واکسن این شرکت به نام «ایموانک» (Imvanex) را توصیه کرد. واکسن شرکت باواریا تنها واکسنی است که برای پیشگیری از ابتلا به بیماری آبله میمونی در ایالات متحده و کانادا تایید شده است.
علائم بیماری آبله میمونی اغلب در عرض چند هفته خودبهخود برطرف میشوند؛ اما ممکن است بیماران در طول درمان به مصرف مایعات زیاد و درمانهای جانبی برای مقابله با عفونتهای باکتریایی ثانویه، نیاز داشته باشند.