ستارهشناسان واضحترین تصویر از سنگینترین ستاره شناختهشده در عالم را ثبت کردند. پیشرفتی که نشان میدهد ستارگان غولآسا ممکن است از نظر اندازه، آنگونه که پیش از این تصور میشد عظیم نباشند.
دانشمندان در تلاش برای درک چگونگی شکلگیری برخی از بزرگترین ستارگان شناخته شده - که برخی از آنها بیش از ۱۰۰ برابر خورشید جرم دارند- دستیابی به تصاویر رصدی این غولها را بهطور خاص بسیار چالشبرانگیز ارزیابی میکنند.
دلیلش این است که این ستارگان اغلب در مرکز پرجمعیت خوشههای ستارهای پوشیده از غبار یافت میشوند.
پژوهشگران میگویند چنین ستارگانی به سرعت زندگی میکنند و در جوانی میمیرند و ذخایر انرژیشان را تنها ظرف چند میلیون سال میسوزانند.
ستارهشناسان با استفاده از تلسکوپ ۸.۱ متری جمنای جنوبی در شیلی که بخشی از رصدخانه بینالمللی جمنای است که توسط «آزمایشگاه ملی نجوم نوری و فروسرخ» (NOIRLab) بنیاد ملی علوم ایالات متحده اداره میشود، توانستند واضحترین تصویری که تاکنون از «آر ۱۳۶ ای ۱» (R136a1) - پرجرمترین ستاره شناختهشده - به دست آمده است را ثبت کنند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
درحالیکه مطالعات گذشته نشان میدادند که جرم «آر ۱۳۶ ای ۱» بین ۲۵۰ تا ۳۲۰ برابر خورشید است، مشاهدات جدید حاکی از آن است که جرم این ستاره غولپیکر ممکن است تنها بین ۱۷۰ تا ۲۳۰ برابر جرم خورشید باشد.
با این وجود، این ستاره همچنان پرجرمترین ستاره شناخته شده محسوب میشود، به گفته اخترشناسان این یافتهها نشان میدهد که «حد بالای جرم ستارهها نیز ممکن است کمتر از آنچه باشد که پیشتر تصور میشد.»
نتایج این مطالعه همچنین تاثیرهایی [در درک ما] از منشأ عناصر سنگینتر از هلیوم در کیهان دارد که حین مرگ انفجاری عظیم ستارگانی با جرم بیش از ۱۵۰ برابر خورشید ایجاد میشوند.
رصدهای تلسکوپی قبلی از این ستاره عظیم نمیتوانستند تصاویری با وضوح کافی به دست آورند که بتوان [با آن، تصاویر] تمام اعضای ستارهای مجزای نزدیک خوشه را از هم تفکیک کرد.
هسته «آر ۱۳۶» در سحابی رتیل (30Doradus) با تصویربرداری لکهای توسط جمنای جنوبی @astroquackers و همکاران. پرجرم ترین ستاره شناخته شده بر اساس برآوردهای پیشین بین ۲۵۰ تا ۳۰۰ برابر جرم خورشید. آنها به کمک نمای واضحتر، جرم آن را ۲۰۰ برابر جرم خورشید محاسبه کردند.
— کریس ایوانز (@chrisinembra) ۲۷ ژوئیه ۲۰۲۲
Core of R136 in 30 Doradus with speckle imaging from Gemini South by @astroquackers et al. https://t.co/V7M2wfR1AY; R136 a1 is most massive star known with past estimates of ~250-300 Msun, they find ~200 Msun thanks to a clearer view of pesky #9 #starsarestillinteresting pic.twitter.com/l7W1Vwui4s
— Chris Evans (@chrisinembra) July 27, 2022
با این حال، در مطالعه جدید، ابزار «زورو» (Zorro) رصدخانه جمنای جنوبی توانست با استفاده از روشی به نام «تصویربرداری لکهای» که تلسکوپهای زمینی را قادر میسازد تا بر تار شدن تصاویر در اثر جو زمین غلبه کنند، در مقایسه با مشاهدات قبلی، وضوح بیشتری داشته باشد.
محققان با استفاده از این روش که هزاران عکس را با نوردهی در زمان کوتاه ثبت میکند و با پردازش دقیق دادهها، میتوانند تقریبا تمام تاریهای تصاویر را از بین ببرند.
ریکاردو سالیناس، یکی از نویسندگان این مقاله گفت: «این نتیجه نشان میدهد که با داشتن شرایط مناسب، با استفاده حداکثری از توانمندیهای یک تلسکوپ ۸.۱ متری [مانند تلسکوپ جمنای]، از نظر وضوح زاویهای تصاویر، نه تنها میتوان با تلسکوپ فضایی هابل، بلکه میتوان با تلسکوپ فضایی جیمز وب رقابت کرد.»
دکتر سالیناس گفت: «اگرچه ما در تفسیر نتایج خود احتیاط به خرج میدهیم، اما مشاهدات ما نشان میدهند که پرجرمترین ستارگان ممکن است به آن میزان که پیش از این تصور میشد پرجرم نباشند».
© The Independent