روز کارگر در آمریکا در اولین دوشنبه ماه سپتامبر برگزار می‌شود و به‌طور سنتی هم روزی برای بزرگداشت زحمتکشان این کشور است و هم آغاز فصل پاییز. در سال‌های انتخاباتی (که در آمریکا یعنی هر دو سال یکبار) این روز در ضمن یادآور جدی شدن نبردهای انتخاباتی نیز به‌حساب می‌آید؛ یادآوری این مهم که تنها حدود دو ماه تا روز انتخابات باقی مانده است.
جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا، کاملا متوجه اهمیت انتخاباتی این روز بود و همین است که روز کارگر را در دو ایالت پنسیلوانیا و ویسکانسین گذراند که در روز ۸ نوامبر صحنه نبردهای سخت انتخاباتی خواهند بود. حالا در حالی این خطوط را می‌نویسم که ۶۱ روز، یا به عبارتی دیگر هشت هفته و پنج روز، بیشتر تا انتخابات نمانده است. در این‌جا نگاهی داریم به جدال‌های انتخاباتی مختلف و پیشامدهای احتمالی.
جمهوری‌خواهان به دنبال اکثریت در کنگره
در انتخابات میان‌دوره‌ای امسال، مطابق معمول، در مورد تمام ۴۳۵ کرسی مجلس نمایندگان رایگیری می‌شود. در ضمن رایگیری در مورد ۳۵ کرسی از ۱۰۰ کرسی مجلس سنا نیز برگزار خواهد شد. علاوه بر این رایگیری در سطح فرمانداری، مجالس ایالتی و سمت‌های محلی در ۳۶ ایالت؛ سه منطقه گوآم، جزایر ماریانای شمالی و جزایر ویرجین؛ و واشنگتن، پایتخت ایالات متحده، برگزار خواهد شد.
در حال حاضر، دموکراتها علاوه بر کاخ سفید، اکثریت هر دو بخش کنگره (مجلس نمایندگان و مجلس سنا) را در اختیار دارند و تلاش جمهوری‌خواهان برای باز پس گرفتن یکی یا هر دوی این مجالس است.
جمهوری‌خواهان دلایل بسیاری برای خوش‌بینی در این انتخابات دارند. اول این‌که تاریخ گواه این است که انتخابات‌های میان‌دوره‌ای معمولا به سود حزب اپوزیسیون تمام می‌شوند. روسای جمهوری چند ده سال اخیر معمولا در اولین انتخابات میان‌دوره‌ای خود، پس از چشیدن دو سال طعم قدرت، اکثریت خود در قوه مقننه را از دست داده‌اند. بارزترین نمونه را در شکست چشمگیر دموکراتها در انتخابات ۲۰۱۰، زمان ریاست‌جمهوری باراک اوباما، دیدیم؛ زمانی که آن‌ها ۶۳ کرسی را از دست دادند. دونالد ترامپ در ۲۰۱۸ نیز ۴۱ کرسی از دست داد و رونالد ریگان و بیل کلینتون که هر دو روسای جمهور محبوبی بودند نیز به ترتیب ۲۶ و ۵۲ کرسی را در اولین انتخابات میان‌دوره‌ای خود از دست دادند. استثنا جورج دبلیو بوش بود که در انتخابات میان‌دوره‌ای ۲۰۰۲ هشت کرسی بر داشته‌های حزبش افزود؛ اما آن اتفاق در شرایط پس از حملات یازده سپتامبر و پیش از جنگ عراق بود که بوش به محبوبیت گسترده رسیده بود و در لحظه وحدت ملی در آمریکا قرار داشتیم.
اما از روندهای تاریخی هم بگذریم، بایدن با چالش‌هایی گسترده روبرو است و می‌توان گفت رئیس‌جمهوری ۷۹ ساله نزد مخالفینش منفور است در حالی که مستقل‌ها هم دل خوشی از او ندارند و حتی بسیاری از دموکرات‌های پر و پا قرص هم امیدوارند در انتخابات ۲۰۲۴ نامزد نشود. تورم و افزایش جرم و جنایت در چند سال گذشته نیز مزید بر علت شده است. چند مورد از موفقیت‌های اخیر دموکراتها در مجلس (در زمینه لایحه‌های مربوط به تغییرات اقلیمی، خدمات درمانی و کنترل اسلحه) و پایین آمدن برخی قیمت‌ها در هفته‌های گذشته باعث شده وضع رئیس‌جمهوری کمی بهتر شود، اما همچنان (طبق نظرسنجی رویترز/ایپسوس در روزهای ۲۹ و ۳۰ اوت) تنها ۳۸ درصد مردم از عملکرد او راضی هستند. در همین نظرسنجی می‌بینیم که ۶۹ درصد مردم آمریکا باور دارند کشورشان در مسیر غلطی حرکت می‌کند (۲۱ درصد باور دارند آمریکا در مسیر صحیح است.)
عاملی که وضع را برای دموکراتها بدتر می‌کند احتمال این است که خیلی را‌ی‌دهندگان حزب دموکرات هم از کل فضای سیاسی کشور مایوس باشند و پای صندوق‌های رای نروند. اما این اواخر یک نکته این وضعیت را عوض کرده است: رای دیوان عالی به پایان قانونی بودن پایان دادن خودخواسته به بارداری که باعث شده زنان و مدافعین حقوق سقط جنین در شماری بیشتر از پیش برای شرکت در انتخابات ثبت‌نام کنند؛ عاملی که می‌تواند خبر خوبی برای حزب آبی باشد.
حتی برخی جمهوری‌خواهان هم باور دارند که تصمیم دیوان عالی راجع به سقط جنین ورق را برگردانده است. نیل نیوهاوس، کارشناس جمهوری‌خواه، در این مورد به آسوشیتد پرس گفت: «شکل و احساس این انتخابات نسبت به شش ماه پیش خیلی عوض شده.» او گفت رای دیوان عالی «به برخی بخش‌ها و به‌خصوص پایه رای دموکراتها انرژی داده.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
با این همه جمهوری‌خواهان همچنان شانس بسیار بالایی دارند که مجلس نمایندگان را از دموکراتها پس بگیرند و بار دیگر اکثریت آن‌را صاحب شوند. حزب قرمز برای رسیدن به این نتیجه تنها به کسب چهار کرسی نیاز خواهد داشت. انتخابات جاری در ضمن اولین انتخاباتی است که با تغییر حوزه‌های انتخاباتی بر اساس نتایج سرشماری سال ۲۰۲۰ برگزار می‌شود. از رسوم بد آمریکا این است که احزابی که در سطح ایالتی در قدرت هستند دست به تغییر نقشه حوزه‌ها به نفع خود می‌زنند (روندی که به نام یک سیاستمدار قرن نوزدهمی به «جری مندرینگ» معروف است.) جمهوری‌خواهان در تگزاس و فلوریدا چنین کرده‌اند تا شانس پیروزی‌شان بالاتر برود؛ در حالی که اقدام مشابه دموکرات‌های در قدرت در ایالت نیویورک با رای مراجع قضایی این ایالت باطل شد.
روی هم رفته می‌توان انتظار داشت جمهوری‌خواهان ۱۰ تا ۲۰ کرسی به داشته‌های خود بیافزایند. احتمالا با همین انتظار شکست است که ۳۱ نماینده دموکرات کنار رفته‌اند و امسال نامزد نخواهند شد (بیشترین رقم برای این حزب از سال ۱۹۹۲ تا کنون.) با این وجود، دموکراتها اگر بخواهند به معجزه حفظ اکثریت در مجلس نمایندگان دست بزنند باید امیدوار به رویدادهای محلی و ملی خاص باشند. آن‌ها باید در ایالت‌های سختی مثل جورجیا در جنوب و آریزونا و نوادا در جنوب غربی کرسی‌های خود را حفظ کند و کرسی‌های جدیدی برنده شوند و در ایالت‌های گردشی و کلیدی مهمی مثل پنسیلوانیا و ویسکانسین (که هر دو در ۲۰۲۰ به بایدن رای دادند) بر جمهوری‌خواهان پیروز شوند. از سوی دیگر اما دموکراتها حتی در برخی کرسی‌های ظاهرا امن خود در ایالت‌های آبی همچون واشنگتن، نیوهمشایر و کولورادو نیز با برخی نامزدهای قوی جمهوری‌خواه روبرو هستند که بعید نیست بتوانند پیروز شوند.
نقش دونالد ترامپ در انتخابات میان‌دوره‌ای
از مهمترین سوال‌های بی‌پاسخ در مورد نتیجه انتخابات نقش دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری سابق است. او دخالتی گسترده در انتخابات‌های مقدماتی حزب جمهوری‌خواه داشت و باید دید نامزدهای راست‌گرایی که با حمایت او پیروز شدند تا نامزد جمهوری‌خواهان باشند در ایالت‌هایی مثل آریزونا، جورجیا، اوهایو و پنسیلوانیا چه خواهند کرد. عملکرد جمهوری‌خواهان در این چند ایالت می‌تواند بر آینده سیاسی ترامپ و در عین‌حال آرایش حزب جمهوری‌خواه نیز تاثیر بگذارد.
در رقابت مجلس سنا، وضع دموکراتها بهتر است و شانس بالایی دارند که اکثریت شکننده کنونی خود را حفظ کنند. حتی میچ مک‌کانل، رهبر جمهوری‌خواهان در سنا، نیز از «کیفیت پایین» نمایندگان حزبش انتقاد کرده است. در همان موضوع حساس سقط جنین، بسیاری از جمهوری‌خواهان به قانونی بودن این عمل حداقل در برخی موارد باور دارند اما نامزدهایی مثل داگ ماستریانو (نامزد فرمانداری در پنسیلوانیا) و هرشل واکر (نامزد سنا از جورجیا) را داریم که با هرگونه سقط جنین (حتی در موارد تجاوز، زنای محصنه و در خطر بودن جان مادر) نیز مخالفند؛ موضعی مشابه موضع مارکو روبیو، سناتور جمهوری‌خواه ایالت فلوریدا. این موضوع می‌تواند باعث شود در انتخابات‌های تمام ایالتی مثل سنا (که در آن تمام مردم ایالت رای می‌دهند) جمهوری‌خواهان با چالش‌هایی ویژه مواجه شوند.
در سطح فرماندارها احتمال دارد شاهد رکوردهای تاریخی جالبی باشیم. مثلا پیروزی مورا هیلی در ماساچوست و/یا تینا کوتک در اورگون می‌تواند باعث شود آمریکا برای نخستین بار در تاریخش، فرماندار زنی داشته باشد که علنا هم‌جنس‌گرا است؛ باید دید هیلی و کوتک می‌توانند اولین فرماندارهای لزبینِ تاریخ آمریکا شوند یا خیر؟
از این موضوع که بگذریم و به مجموع ۳۶ رقابت، از مین در شرق تا کالیفرنیا در غرب، که نگاه کنیم، بسیاری از نبردها می‌توانند تاثیری سراسری داشته باشند. مثلا درایالت جورجیا، که نبرد انتخاباتی سال ۲۰۱۸ تکرار خواهد شد، استیسی آبرامزِ دموکرات، که سال ۲۰۱۸ با کمتر از نیم درصد از برایان کمپِ جمهوری‌خواه شکست خورد، بار دیگر به نبرد او خواهد رفت. خانم آبرامز امسال ۱۸.۵ میلیون دلار جمع‌آوری کرده و از مشهورترین چهره‌های سپهر سیاسی کشور شده است. کمپ تنها ۷ میلیون دلار جمع کرده اما در انتخابات مقدماتی، نامزد مورد حمایت ترامپ را شکست داد و در نظرسنجی‌ها همچنان پیش است.
در ایالت‌های ویسکانسین، کانزاس، آریزونا و نوادا، جمهوری‌خواهان شانسی جدی برای شکست فرماندارهای دموکرات دارند. در میشیگان و نیومکزیکو هم حزب قرمز چنین امیدهایی دارد اما شانسش بسیار پایین‌تر خواهد بود. از سوی دیگر، باید دید دموکراتها در ایالت‌های مهمی مثل فلوریدا و تگزاس چه خواهند کرد. آیا چارلی کریست، فرماندار سابق، می‌تواند به بیش از ۳۰ سال فرمانداری جمهوری‌خواهان در فلوریدا پایان دهد و ران ده سانتیسی که شانس جدی ریاست‌جمهوری هم هست شکست دهد؟ بعید است. به همین میزان پیروزی بتو اورورکِ شهیر در ایالت تگزاس در مقابل گرگ آبوت محتمل نیست. اما آقای اورورک در سال ۲۰۱۸ تا سه درصدی شکست دادن سناتور جمهوری‌خواه، تد کروز، رفت و امسال باید ببینیم چه می‌کند.
دو ماه مانده به انتخابات، همچنان باید منتظر نبردهای سیاسی سفت و سخت بر سر موضوعاتی همچون سقط جنین، میزان جرم و جنایت، نقش پلیس، سلامت انتخابات و جنگ‌های فرهنگی و هویتی رایج در آمریکا باشیم. نتیجه انتخابات هر چه که باشد بر شکل‌گیری وضعیت سیاسی کشور در دو سال ملتهب بعدی و بالاخره انتخابات ریاست‌جمهوری حساس ۲۰۲۴ نیز تاثیر خواهد گذاشت.
