دستور حجاب کامل هر روز با خشونت و فشار بیشتری بر دختران و زنان افغانستان تحمیل می‌شود. افراد طالبان به آموزشگاه‌ها، دانشگاه‌ها و اماکن عمومی می‌روند و بدون هیچ توضیحی، یکی را به جرم پوشیدن روسری رنگی، دیگری را به جرم داشتن شلوار جین زیر لباس بلند سیاه و زن دیگری را به جرم نداشتن جوراب، شلاق می‌زنند.

اعضای طالبان دو روز پیش یک زن مسن را در یکی از خیابان‌های کابل، به دلیل نداشتن حجاب مورد تاییدشان شلاق زدند. دختر این زن به ایندیپندنت فارسی گفت: «مادرم با لباس معمول که یک کت و دامن بود و روسری همیشگی‌اش، از خانه بیرون رفته بود و قصد داشت نزد دندان‌پزشک برود، ولی طالبان او را وسط خیابان متوقف کردند و به دلیل این‌که صندل به پا داشت و جوراب نپوشیده بود، به پاهایش شلاق زدند.»

این دختر جوان گفت که مادرش با طالبان بحث کرده و به آنان گفته است که او یک زن مسن است و چه فرقی می‌کند که جوراب نپوشیده است، ولی طالبان با این ادعا که او پیراهن بلند سیاه ندارد و صورتش را نپوشانده است، با قنداق اسلحه به سروصورت زن کهنسال کوبیده‌اند و او را به خانه فرستاده‌اند.

ماجرای حجاب اجباری برای زنان، نه‌تنها دستور عمومی رهبری طالبان است، بلکه به یکی از سرگرمی‌های روزمره افراد این گروه نیز تبدیل شده است. افراد این گروه در هر نقطه از شهر بدون این‌که ماموریت خاص دیگری داشته باشند‌، حجاب زنان و دختران را تفتیش می‌کنند و درصورتی‌که مطابق میل آن‌ها نباشد، زنان را شلاق می‌زنند.

یک دختر دانش‌آموز در یکی از مراکز آموزشی کابل ماجرای شلاق زدن دختران به دست افراد طالبان را در کانال یوتیوبش منتشر کرد. او گفت که افراد طالبان بدون هیچ یونیفرم مشخص یا مدرک شناسایی وارد آموزشگاه شدند و با صورت‌های پوشیده، شروع به تفتیش کلاس‌ها کردند. این دختر جوان افزود این افراد «یک دختر دانش‌آموز را مجبور کردند که دامن مانتوی بلند سیاهش را بالا ببرد و وقتی دیدند که زیر مانتو شلوار جین دارد، او را با دشنام و ناسزا شلاق زدند.»

این دختر دانش‌آموز همچنین گفت افرادی که وارد آموزشگاه شدند و دختران را شلاق زدند، هیچ حرفی در مورد هویتشان و این‌که از کدام اداره‌ آمده‌اند، نگفتند. او گفت: «هر کسی به نظر آن‌ها (طالبان) حجاب مناسب نداشت، شلاق خورد و هیچکس نتوانست اعتراض کند. زن و مرد ساکت بودند و هیچکس چیزی از این افراد نپرسید.»

در همین حال، منابع آگاه در کابل به ایندیپندنت فارسی گفتند که افراد طالبان هر روز به یک آموزشگاه سر می‌زنند و به دلایل مختلف، ازجمله مختلط بودن کلاس دختران و پسران، معلم زن برای کلاس پسران یا مرد برای کلاس دختران، حجاب دختران و مسائل دیگر، عده‌ای را شلاق می‌زنند و عده‌ای را بازداشت می‌کنند. یک منبع آگاه که خواست نامش فاش نشود، گفت: «طالبان در اغلب موارد آموزشگاه را بعد از تفتیش پلمب می‌کنند و مدیرانش را با خود می‌برند.»

سختگیری طالبان در زمینه حجاب اجباری در دانشگاه‌های افغانستان بیشتر دیده می‌شود. دانشجویان دانشگاه‌های بلخ و کابل می‌گویند که طالبان به دختران دانشجویی که روسری رنگی، تلفن همراه یا شلوار جین داشته باشند، اجازه ورود به دانشگاه نمی‌دهند. یکی از دانشجویان دانشگاه بلخ به ایندیپندنت فارسی گفت: مدت‌هاست که چهره دوستان و همکلاسی‌هایش را ندیده است، «زیرا همه روبند دارند و حتی در کلاسی که همه دانشجویان دخترند، اجازه ندارند روبند را بردارند.» این دانشجو همچنین از خشونت و برخورد توهین‌آمیز زنانی که در ایست بازرسی طالبان کار می‌کنند و عضو گروه امربه‌معروف‌اند، شکایت کرد.

نگاهی به بیش از یک‌سال حکمرانی طالبان در افغانستان، نشان می‌دهد که این گروه بخش بزرگی از نیرو و انرژی‌‌اش را برای تحمیل حجاب بر زنان، کنترل آن و جلوگیری از حضور زنان در جامعه متمرکز کرده‌ است. هر چند وقت یک‌بار دستوری جدید برای زنان صادر می‌شود و این دستورها گاهی با دستور رهبری این گروه مغایر است و به این معناست که هر یک از مقام‌های محلی طالبان بر اساس تعریف خودشان از شریعت اسلامی، این دستورها را صادر می‌کنند.

 آنچه از روایت‌های مستقیم زنان و دختران افغانستان به گوش می‌رسد، نشان می‌دهد که شرایط زندگی برای زنان در این کشور هر روز دشوارتر می‌شود. اخراج دختران دانشجو از دانشگاه به دلایل نامعلوم، اخراج آموزگاران زن به بهانه موفق نشدن در آزمون دینی، منع ورود زنان به برخی ادارات و از همه مهم‌تر پافشاری طالبان برای مسدود ماندن مدارس متوسطه و دبیرستان‌های دخترانه، به تمام دستاوردها و تلاش‌های زنان افغانستان در ۲۰ سال گذشته نقطه پایان گذاشت. اغلب زنان افغانستان اکنون خودشان را ۲۰ سال عقب‌تر و در دوره نخست حاکمیت طالبان احساس می‌کنند.