بر اساس نتایج یک مطالعه گسترده جدید، دانشمندان هشدار می‌دهند که تغییرات اقلیمی خطرات بی‌سابقه‌ای برای کودکان همراه دارد و در حال حاضر نیز این تغییرات، تأثیرات «پایدار و فراگیری» دارد که در طول زندگی آنها ادامه خواهد یافت.

در صورتی که تولید گازهای گلخانه‌ای به میزان زیادی کاهش نیابد، بالا رفتن دما باعث افزایش سوء تغذیه، ضعیف‌تر شدن سیستم ایمنی، و افزایش خطر مرگ زودرس در نسل بعد خواهد شد.

در این مطالعه که نتایج آن در مجله پزشکی «لانست» منتشر شده است، روند رشد ۴۱ شاخص ثبت شده است و ۱۲۰ متخصص از ۲۵ نهاد در آن زمینه با هم همکاری کرده‌اند. این متخصصان (در تحقیقات و مطالعات خود) به بررسی این موضوع پرداخته‌اند که اگر بشر به وضعیت کنونی ادامه دهد، در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد. طبق این بررسی، کودکی که امروز به دنیا می‌آید، وقتی به سن ۷۱ سالگی برسد، در دنیایی زندگی خواهد کرد که دمای آن چهار درجه سانتیگراد گرمتر از دمای دورانِ قبل از صنعتی شدن خواهد بود.

به گفته دانشمندان، چنانچه گام‌هایی اساسی برداشته نشود تا افزایش دما مطابق با تعهدات جهانی کنترل شود به طوری که کمتر از ۲ درجه افزایش یابد، تغییرات اقلیمی، این افراد را در طول زندگی‌شان تهدید خواهد.

دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که با افزایش دما، تولید محصولات اساسی و پرمصرفی مانند ذرت، برنج و دانه سویا کاهش یابد، و این امر، به‌نوبه خود موجب افزایش قیمت‌ها و در نتیجه، افزایش احتمال سوءتغذیه نوزادان خواهد شد. این مشکل نیز به نوبه خود در درازمدت سبب رشد ناقص و ایجاد مشکلاتی برای رشد آنان خواهد شد.

کودکان به‌ویژه در برابر گسترش بیماری‌های عفونی ناشی از افزایش دما و تغییر الگوی بارندگی، آسیب‌پذیر هستند.

افزایش دما در سال ۲۰۱۸ باعث شیوع نوعی باکتری شد که موجب بیماری اسهال و عفونت زخم می‌شود. در طول ۳۰ سال گذشته، تعداد روزهای مساعد از نظر آب و هوایی برای رشد باکتری ویبریو (باکتری عامل اسهال) دو برابر شده است.

ابتلا به بیماری تب دِنگی نیز در حال افزایش است. ۹ سال از ۱۰ سالی که برای انتقال ویروس دِنگی مساعدتر بوده‌اند، در سالهای پس از ۲۰۰۰ بوده‌ است. پشه ناقل این بیماری در حال گسترش در اروپا و سرزمین‌های جدید دیگر است.

دکتر نیک واتس، مدیر اجرایی پروژه «لانست کاونت‌داون»، که رابطه بین بهداشت عمومی و تغییرات اقلیمی را بررسی می‌کند، می‌گوید: «مخصوصا کودکان در مقابل خطرات بهداشتی ناشی از تغییرات اقلیمی آسیب‌پذیرند. بدن و سیستم ایمنی آنها در حال رشد است، و این باعث می‌شود که آنها در برابر بیماری‌ها و آلاینده‌های زیست‌محیطی آسیب‌پذیرتر باشند».

او در ادامه می‌گوید: «آسیبی که در اوایل کودکی وارد می‌شود، پایدار و فراگیر است و پیامدهای بهداشتی آن در طول زندگی ادامه می‌یابد. چنانچه همه کشورها در راستای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای اقدام فوری نکنند، دستاوردهای بشر در حوزه سلامتی و امید به زندگی به خطر می‌افتد و تغییرات اقلیمی، بر سلامت یک نسل کامل تأثیر خواهد گذاشت.»

در سال ۲۰۱۶، آلودگی هوا در اثر ذرات معلق (PM2.5) باعث ۲۰۵۰۰ مورد مرگ زودرس شد و به گفته دانشمندان، تأثیر آلودگی هوا در دهه‌های آینده بدتر خواهد شد.

به‌ویژه، افراد جوان در مقابل هوای سمی که باعث کاهش عملکرد شش، تشدید آسم و افزایش خطر سکته قلبی و مغزی می‌شود، آسیب‌پذیرند.

اگر آلودگی هوا در حد ۲۰۱۶ باقی بماند، خسارت‌های اقتصادی و هزینه‌های بهداشتی ناشی از ذرات معلق در اروپا، در طول عمر جمعیت کنونی، سالیانه حدود ۱۲۹ میلیارد یورو خواهد بود.

پیش‌بینی می‌شود که شرایط جوی سخت و طاقت‌فرسا نیز تشدید شود. افراد مسن‌تر در شهرهای اروپا و ساکنان شرق مدیترانه در مقابل این شرایط جوی آسیب‌پذیرتر خواهند بود. در سال ۲۰۱۸، در مقایسه با سال ۲۰۰۰، از میان کسانی در سنین بالای ۶۵ سال، ۲۲۰ میلیون نفر بیشتر در معرض امواج گرما قرار گرفتند.

پروفسور هیو مونتگومری، عضو هیئت رئیسه پروژه «لانست کاونت‌دوان» و مدیر مؤسسه «بهداشت و عملکرد انسان» در کالج دانشگاهی لندن، می‌گوید: «امسال تأثیرات فزاینده تغییرات اقلیمی واضح تر از همیشه دیده می‌شوند».

وی می‌افزاید: «گرمای بی‌سابقه در غرب اروپا، و آتش‌سوزی در سیبری، کوینزلند و کالیفرنیا، باعث ابتلای مردم به آسم، عفونت‌های تنفسی و سکته مغزی ناشی از گرما شد. در حال حاضر سطح آب دریاها به طرز بسیار نگران‌کننده‌ای بالا می‌آید. کودکان ما این وضعیت اقلیمی اضطراری را درک می‌کنند و از ما می‌خواهند که در راستای محافظت از آنها اقدام کنیم. ما باید به درخواست‌های آنها توجه کنیم و پاسخ دهیم».

در حالی که امواج گرما در بریتانیا پیوسته افزایش می‌یابد، انتظار می‌رود که مرگ و میر ناشی از گرما تا سال ۲۰۵۰ سه برابر شود و از ۲۰۰۰ نفر به ۷۰۰۰ نفر برسد. دانشمندان می‌گویند، برای آن که جهان به اهداف محیط‌ زیستی خود برسد، باید تا سال ۲۰۵۰ میزان انتشار دی‌اکسید کربن سالیانه حداقل ۷.۴ درصد کاهش یابد.

دکتر ریچارد هورتون، سردبیر مجله لانست، از اجتماعات کلینیکی و بهداشتی در سراسر جهان می‌خواهد که (برای اقدام در این زمینه) بسیج شوند. او می‌گوید:«امروز بحران آب و هوا یکی از بزرگترین تهدیدات برای سلامت بشر است، اما هنوز واکنشی همسان با چالش بی‌سابقه‌‌ای که نسل بعد با آن روبه‌رو است، از جانب دولت‌ها دیده نمی‌شود».

وی تاکید می‌کند: «حتی با اجرای کامل توافقنامه پاریس که باید در سال ۲۰۲۰ عملی شود، ما نمی‌توانیم مشکل کنونی عدم همکاری دولت‌ها را حل کنیم».