در پی زمین‌لرزه و ریزش معدن، ۱۰ کارگر یک معدن طلا در روستای خیرآباد شهرستان یاوان استان بدخشان در شمال شرق افغانستان، از بعدازظهر پنجشنبه ۱۵ دی زیر آوار مانده‌اند.
مفتی حفیظ الرحمان نقی، فعال سیاسی در بدخشان، به ایندیپندنت فارسی گفت این ۱۰ نفر که مهندس و کارگر معدن‌اند در حال جست‌و‌جو و حفاری بودند که در پی رانش زمین، زیر آوار ماندند.
نقی صبح جمعه با انتشار عکس‌هایی از محل حادثه در صفحه فیسبوکش، نوشت بیش از ۱۶ ساعت از ریزش معدن می‌گذرد و برای نجات افراد زیرآوارمانده اقدامی صورت نگرفته است.
او در ادامه افزود: «این جوانان گیرمانده تا هنوز زنده هستند و برای نجات خود فریاد می‌کشند.»
نقی در مورد واکنش طالبان به این حادثه، افزود: «مسئولان محلی بدخشان به‌دلیل هوای نامطلوب و عدم توانایی رسیدن به محل، در قبال استغاثه‌ها ابراز عجز می‌کنند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
روز پنجشنبه، زلزله‌ای به بزرگی ۵.۸ منطقه هندوکش در شمال‌شرق افغانستان را لرزاند و لرزش شدیدی در بخش‌های دیگری از افغانستان از جمله در کابل احساس شد.
ساکنان بدخشان به رویترز گفتند این زلزله حدود ۳۰ تا ۴۰ ثانیه طول کشید، اما تلفات جانی و خسارت جدی به دنبال نداشت. هنوز مشخص نیست رانش زمین در شهرستان یاوان که در نتیجه آن ۱۰ نفر زیر آوار مانده‌اند در اثر زلزله بوده یا حادثه‌ای دیگر است.
در ماه ژوئن، زلزله‌ای به بزرگی ۵.۹ شرق افغانستان را لرزاند و تلفات و خسارات سنگینی به ساکنان استان پکتیا وارد کرد. این زلزله ۱۲۰۰ کشته و نزدیک به ۱۸۰۰ زخمی به جا گذاشت. ده‌ها خانه در شهرستان‌های برمل و گیان ویران شدند و کودکان، زنان و سالمندان به‌دلیل قرار گرفتن در معرض سرما و کمبود غذا، به بیماری‌های گوناگون مبتلا شدند.
سازمان ملل متحد و سازمان‌های امدادی بین‌المللی با ارائه کمک‌های فوری، توانستند ضمن فراهم‌سازی سرپناه برای زلزله‌زدگان، از گسترش فاجعه در مناطق آسیب‌دیده جلوگیری کنند.
با این حال، محدودیت‌های اخیر علیه زنان به‌ویژه ممنوعیت تحصیل و اشتغال آنان در سازمان‌های غیردولتی داخلی و خارجی ادامه کار امدادرسانی سازمان‌های بین‌المللی در افغانستان را دشوار کرده است. دست‌کم ۱۵۱ سازمان امدادی در دو هفته گذشته در واکنش به ممنوعیت اشتغال زنان، فعالیتشان را به‌‌طور موقت تعطیل کردند. به گفته مسئولان این سازمان‌ها، آن‌ها نمی‌توانند بدون کارمندان زن به کارشان ادامه دهند، زیرا در بسیاری از فعالیت‌های بشردوستانه‌شان به زنان متکی‌اند.
