اسکای‌نیوز روز شنبه یکم آوریل (۱۲ فروردین) گزارشی درباره خیزش سراسری مردم ایران در ماه‌های گذشته با شعار «زن، زندگی، آزادی» در اعتراض به جمهوری اسلامی ایران منتشر کرد.

این گزارش به نقل از سحر زند، روزنامه‌نگار و فیلمساز ایرانی ـ بریتانیایی، به خشونت‌های سیستماتیکی پرداخته است که حاکمان جمهوری اسلامی ایران در طول بیش از ۴۰ سال گذشته علیه مردم این کشور و به ویژه دختران و زنان ایرانی روا داشته‌اند.

او با اشاره به خاطرات دوران کودکی‌اش به عنوان دختربچه‌ای با انواع محدودیت‌ها در جمهوری اسلامی، اشاره می‌کند که «آرزو داشتم مرد باشم، این تنها راه برای آزادی بود که به ذهنم می‌رسید.»

زند در ادامه مرور خاطرهات کودکی‌اش می‌گوید که با وارد شدن به ۹ سالگی مجبور شد روسری سرش کند و در سفر خانوادگی به شمال ایران با لباس وارد دریا شود.

او خاطره‌اش را این‌طور به یاد می‌آورد: «در ساحل مامورانی حضور داشتند تا مطمئن شوند که زنان حجابشان را رعایت می‌کنند. وقتی وارد آب شدم احساس می‌کردم که در لایه‌های لباس زندانی شده‌ام. با آن لباس‌ها در حال غرق شدن بودم تا این که پدرم من را به ساحل کشاند و نجات داد. این آخرین باری بود که پا به دریای خزر عزیزم گذاشتم. با این حال در طول زندگی در ایران هر روز احساس می‌کردم در حال غرق شدن‌‌ام زیرا صدای من، پوست من، افکار و روح من، همه چیز باید پوشیده می‌شد.»

این هنرمند ضمن اشاره به قوانین موجود در ایران که باعث می‌شود زنان «شهروند درجه دو» باشند، یادآوری می‌کند: «با جنبش زن،‌ زندگی، آزادی به نظر می‌رسد که این شرایط در حال تغییرات بزرگی است. می‌بینیم که بزرگ‌ترین اعتراضات ضدحکومتی در تاریخ ۴۳ ساله جمهوری اسلامی شعله‌ور شده است و همچنان ادامه دارد. با محوریت سه کلمه ساده‌ای که مظهر حقوق اولیه سلب شده ایرانی‌هاست، معترضان حتی جانشان را به خطر می‌اندازند و امیدوارند آزادی اجتماعی در سایه رهایی از حکومت دینی به وجود بیاید.»

سحر زند در ادامه، خاطراتی را از شعارهای «مرگ بر آمریکا» در مدرسه به یاد می‌آورد و آن را با شعارهای «مرگ بر خامنه‌ای» که این روزها در خیابان‌های ایران شنیده می‌شود مقایسه می‌کند. او تاکید می‌کند حتی کسانی که جرات پیوستن به تظاهرات در خیابان و سر دادن چنین شعارهایی را نداشتند،‌ این جرات را در خودشان پیدا کرده‌اند که باور کنند تغییر ممکن است.

این روزنامه‌نگار و فیلمساز به گزارش‌ سازمان‌های حقوق بشری مبنی بر کشته شدن بیش از ۵۰۰ نفر در سال ۲۰۲۲ از جمله ۷۰ کودک به دست نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی اشاره می‌کند و از نیکا شاکرمی، کیان پیرفلک، حمیدرضا روحی و سایر جان‌باختگان خیزش سراسری مردم ایران نام می‌برد.

او تاکید می‌کند که اکنون اگرچه ممکن است به نظر برسد اعتراض‌ها به پایان رسیده اما با گذشت حدود شش ماه از آغاز جنبش «زن،‌ زندگی، آزادی»، شعله‌های اعتراض همچنان سوسو می‌زند، معترضان دور هم  جمع می‌شوند و راه‌های جدیدی برای مقاومت پیدا می‌کنند.

در بخش دیگری از گزارش اسکای‌نیوز، امید شمس، وکیل حقوق بشر مستقر در بریتانیا با تاکید بر این که «تظاهرات در ایران تغییر شکل داده است»، به روش‌هایی اشاره می‌کند که معترضان برای نشان دادن مخالفتشان با حکومت به کار می‌گیرند؛ از جمله گرافیتی‌ها، دیوارنوشته‌ها و شعارهای شبانه.

امید شمس می‌گوید که بخشی از دلیل فروکش کردن موج اولیه، فقدان رهبری و یک برنامه عمل روشن بود اما اکنون گروه‌های مختلف در حال ایجاد یک شبکه زیرزمینی گسترده‌اند تا برنامه بلندمدتی برای تغییر و فرآیند انتقالی موثر طراحی کنند. به گفته این فعال حقوق بشر، «اعتراض‌ها در ایران ادامه دارد، هرچند پنهان‌تر از قبل.»

در انتها نیز جوان معترضی با نام مستعار محمود که از روزهای اول خیزش سراسری در خیابان‌ها حضور داشته، درباره دلایل پنهانی شدن مبارزات می‌گوید: «مردم نمی‌توانند برای همیشه در خیابان‌ها بمانند. ما ۱۰۰ روز متوالی تظاهرات کردیم. اکنون زمان آن است که روش جدیدی را امتحان کنیم.»

او می‌گوید که در جریان این قیام انقلابی مورد صدمه‌های جسمی از سوی نیروهای سرکوبگر واقع شده و ۲۵۰ گلوله ساچمه‌ای در کمرش دارد، با این حال این راه را تا رسیدن به نتیجه دلخواه ادامه می‌دهد.