در حالی که فضای شهرها و روستاهای بریتانیا برای کریسمس و سال نو میلادی آذین‌بندی شده است، مردم این کشور باید نخست وزیر آینده کشور را هم انتخاب کنند. کودکان و بزرگسالان در انتظار گرفتن هدیه‌های خود در روز کریسمس هستند، اما چه کسی هدیه صندلی نخست وزیری را در این دوره از رقابت‌ها از بابا نوئل دریافت خواهد کرد؟ 

اگر چه تاریخچه برگزاری انتخابات در بریتانیا به چندین قرن پیش برمی‌گردد، اما این دوره از انتخابات به طور حتم یکی از مهم‌ترین‌ها خواهد بود. چرا که در این دوره، مردم تنها به احزاب مورد نظرشان رای نمی‌دهند، بلکه با این رای‌گیری، پیش و بیش از هر چیز، تکلیف برگزیت را تعیین خواهند کرد؛ موضوعی که به احتمال زیاد، مسیر سرنوشت این کشور را برای سال‌ها تغییر خواهد داد. 

دو دستگی میان حامیان جرمی کوربین

جرمی کوربین که سال‌هاست در حزب کارگر حضور فعال دارد، در چندین سال اخیر نشان داده است که تا به جایگاه نخست وزیری نرسد، دست بردار نخواهد بود. او در نیمه دوم امسال تمام تلاش خود را برای شکست دادن رهبران حزب محافظه‌کار در آن رقابت، به کار بست. 

کوربین همچنین تا حد ممکن خانم ترزا می، نخست وزیر مستعفی قبلی را تحت فشار گذاشت و بارها موجبات رد شدن توافق او با اتحادیه اروپا را در مجلس عوام فراهم کرد. ترزا می در روز استعفا و پس از آن، بارها از عملکرد جرمی کوربین در این باره انتقاد کرده است. 

جرمی کوربین ساکن منطقه ایزلینگتون در لندن است، که تقریبا مرز بین شمال و مرکز لندن محسوب می‌شود. به مدرسه دولتی رفته است و با کت و شلوارهای نه چندان گران‌قیمتی که به تن می‌کند، همیشه ظاهری ساده دارد. به باور طرفدارانش، او حقیقتا از حقوق مردم کم‌درآمد و ضعیف دفاع می‌کند. 

11

انتخابات سراسری بریتانیا در قاب تصویر

انتخابات سراسری بریتانیا در قاب تصویر

• 1/11

  بوریس جانسون به همراه سگش «دیلن» در حال ترک یکی از مراکز اخذ رای در لندن، ۱۲ دسامبر- DANIEL LEAL-OLIVAS / AFP

• 2/11

  نیکولا استرجن، رهبر حزب و دولت اسکاتلند در حال رای دادن در گلاسکو، ۱۲ دسامبر- ANDY BUCHANAN / AFP

• 3/11

  جرمی کوربین (راست) در یک مرکز اخذ رای در شمال لندن در حالی که یکی از معترضان در لباس «المو» سعی دارد به اون نزدیک شود، ۱۲ دسامبر- Tolga AKMEN / AFP

• 4/11

  جو اسوینسون (راست)، رهبر حزب لیبرال دموکرات و همسرش دانکن هیمز در حال ترک مرکز اخذ رای در گلاسکو، ۱۲ دسامبر- Lesley Martin / AFP

• 5/11

  حضور آرلین فاستر (راست)، رهبر حزب اتحادگرای دموکراتیک ایرلند شمالی در مرکز اخذ رای در بروکبورو در ایرلند شمالی، ۱۲ دسامبر- Paul Faith / AFP

• 6/11

  کارولین لوکاس، قانون‌گذار حزب سبز به همراه پسرش در حال رفتن به یک مرکز رای گیری در برایتون، ۱۲ دسامبر- Glyn KIRK / AFP

• 7/11

  کنشگر سیاسی دست راستی، بابی اسمیت (چپ) در کنار معترض دیگری در لباس «المو» در حال اعتراض در کنار محل رای‌گیری‌ای که جرمی کوربین در آنجا حاضر شده، ۱۲ دسامبر- DANIEL LEAL-OLIVAS / AFP

• 8/11

  راهبه‌ها در حال ترک مرکز اخذ رای در کلیسایی در لندن، ۱۲ دسامبر- Niklas HALLE'N / AFP

• 9/11

  اعضای جامعه یهودی ارتدکس در کنار یک مرکز اخذ رای در شمال لندن، ۱۲ دسامبر- Tolga AKMEN / AFP

• 10/11

  یک شهروند برای رای دادن به مرکز اخذ رای در کافه‌ای در «استاکس‌بریج» در شمال بریتانیا می‌رود، ۱۲ دسامبر- Oli SCARFF / AFP

• 11/11

  صف رای‌دهندگان برای ورود به کابین اخذ رای در «برایتون اند هوو» در جنوب شرق انگلستان، ۱۲ دسامبر- Glyn KIRK / AFP

اما منتقدان کوربین به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ دسته اول کسانی هستند که هرگز طرفدار حزب کارگر نبوده‌اند و جای تعجب نیست اگر دل خوشی از سیاست‌های او در آن حزب نداشته باشند. اما دسته دوم  که عموما هوادار حزب کارگر هستند، او را رهبر مناسبی برای حزب نمی‌دانند و معتقدند که به اندازه کافی در علم اقتصاد و مسائل مالی هوشمند و مجرب نیست. این دسته از منتقدان، منتظر رهبری امروزی‌تر بودند، اما هر بار حرف استعفای او به میان کشیده شد، جرمی کوربین به شدت با آن مخالفت کرد. 

اگر حزب کارگر در انتخابات ۱۲ دسامبر برنده میدان نباشد، بی‌راه نخواهد بود اگر بگوییم که یکی از مهم‌ترین عوامل آن را باید در دو دستگی میان طرفداران این حزب جست‌وجو کرد. بسیاری از آنان به شدت با رهبری جرمی کوربین مخالفند و برای رهایی از این وضعیت، به احزاب دیگری همچون حزب لیبرال دموکرات روی آورده‌اند. 

جو سوینسون؛ زنی قدرتمند با افکاری نو

رهبر حزب لیبرال دموکرات، جو سوینسون، زن فعال و قدرتمندی است که از نسل جوان امروز جامعه بریتانیا برخاسته است و حرف‌ها و خواسته‌هایش، حرف دل جوانان است. سوینسون از ابتدا با برگزیت مخالف بوده است. او همچنان از گفتن این که برگزیت باید به‌کلی منحل شود، ابایی ندارد و در پارلمان، سخنانش را به صراحت علیه بوریس جانسون ابراز می‌کند. 

انرژی و افکار نوی سوینسون مورد پسند طرفداران طرفداران کنونی و سابق حزب کارگر است، اما در مناظرات پیش از انتخابات، نتوانست چندان موفق ظاهر شود. وی در سخنرانی‌های اخیرش به‌شدت با ریزش طرفدارانش روبه‌رو شد و چنان که باید، نتوانست قدرت خود را به عنوان رهبر یک حزب نشان بدهد. به همین دلیل، به زعم بسیاری، هنوز از تجربه سیاسی کافی برای رهبری حزب برخوردار نیست. 

اگرچه در ماه‌های اخیر سوینسون در انتقاداتش علیه اقدامات بوریس جانسون برای تعلیق پارلمان بسیار موفق بود، اما مناظرات اخیر نشان داد که او در علم سخنوری سیاستمداران، متبحر نیست. در بحث‌های تلویزیونی، اغلب به‌سرعت عصبی می‌شد و پاسخ‌هایش برای بینندگان و پرسشگران اقناع کننده نبود. 

نیکولا استورجن و مسئله جدایی اسکاتلند

در اسکاتلند، سیاستمداری با تجربه در علم سیاست که از قشرهای کم در‌آمد برخاسته است، رهبر حزب استقلال اسکاتلند است که در سال‌های اخیر شگفتی ساز انتخابات بوده است. نیکولا استورجن، زن میانسالی است که رویای رهبری این حزب را از سال‌ها پیش در سر داشته است و امید اسکاتلندی‌ها برای جدایی اسکاتلند از بریتانیا یکبیر بود. 

هرچند که او پیش‌تر مبارزی شناخته می‌شد که می‌خواهد به هر قیمتی این جدایی را رقم بزند، اما در سال‌های اخیر بنا به ملاحظاتی، در این زمینه کمتر پافشاری نشان می‌دهد. شاید هم منتظر است تا نخست تکلیف برگزیت در لندن تعیین شود، تا سپس مبارزه برای جدایی اسکاتلند از بریتانیای کبیر را دوباره در پیش گیرد.

تلاش بی‌وقفه بوریس جانسون برای ماندن در مقام نخست وزیری

بوریس جانسون، نخست وزیر فعلی و مرد جاه‌طلب بریتانیا، برای رسیدن به این مقام از سال‌ها پیش برنامه‌ریزی کرده است. هم کلاسی‌های دبیرستانش می‌گویند که او از همان دوران، رویای رسیدن به «خانه شماره ده خیابان داوون» را در سر داشته است. 

جانسون به مدرسه خصوصی ایتون رفته است و از حمایت خانواده ثروتمندی برخوردار بوده است. زندگی اجتماعی سراسر حاشیه و پُرجنجالی دارد. از دو فرزند خارج از ازدواج رسمی گرفته تا دعوای چند ماه پیش با دوست‌دخترش که پای پلیس هم به آن کشیده شد. 

او در رویارویی‌اش با مصائب این چند ماه نخست وزیری، نشان داده است که هیچ چیز نمی‌تواند او را از این آرزوی دیرین دور کند؛ حتی اگر نزدیک‌ترین افراد خانواده، از جمله برادر و خواهرش، با افکار او مخالف باشند. چندی پیش، برادر بوریس جانسون که عضو کابینه او نیز بود، در اعتراض به تعلیق پارلمان توسط بوریس جانسون، از مقام خود استعفا کرد. 

در ماه اکتبر، لندن شاهد اعتراضات چند هفته‌ای حفاظت از محیط زیست در انتقاد از تغییرات اقلیمی بود. در آن زمان، او اکثر معترضان را «مزاحمانی» خواند که «مانع سر کار رفتن مردم عادی می‌شوند و وقتی از کنارشان عبور می‌کنی بوی حشیش می‌دهند».  بر آن مبنا، برخی از طرفداران این جنبش تردید دارند که بوریس جانسون، به معضل تغییرات اقلیمی کره زمین اهمیت بدهد. 

در کنار احزاب بزرگ، احزاب کوچکی هم در این انتخابات حضور دارند و هر چند معمولا تعداد کرسی‌هایی که به دست می‌آورند، در قیاس با دیگر احزاب زیاد نخواهد بود، اما گاهی همین تعداد نماینده از یک حزب کوچک، می‌توانند برای پیشبرد یا ممانعت از اقدامات و طرح‌های احزاب بزرگ، بسیار موثر باشند. 

برای مثال، در انتخابات قبل حزب اتحادگرای دموکرات ایرلند شمالی با حزب محافظه‌کار ائتلاف کرد و موجب شد تا ترزا می اکثریت لازم را در پارلمان به دست آورد. 

در این انتخابات مردم باید یک بار دیگر، اما این بار غیرمستقیم، نظر خود را در مورد جدایی از اتحادیه اروپا بیان کنند. اگر مردم واقعا خواستار اجرای برگزیت تحت هر شرایطی باشند، جهت‌گیری رای‌گیری امروز به جانب حمایت از حزب محافظه‌کار خواهد بود، و اگر در پی راه‌کاری ملایم‌تر در آن زمینه باشند، حزب کارگر اقبال جلوس بر جایگاه نخست وزیری را خواهد یافت، و اگر اصلا نخواهند برگزیتی رخ دهد، این بار بخت درِ خانه رهبر حزب لیبرال دموکرات را خواهد کوفت.