آلزایمر بیماری پیچیده‌ای است که ویژگی‌های غالب آن در مراحل پیشرفته شامل گیجی، از دست دادن حافظه و مشکلات تکلمی یا زبانی است.
اما این عارضه که افراد بالای ۶۵ سال بیش از همه به آن دچار می‌شوند، به ضعف در داوری، نشناختن عزیزان، و در مراحل پیشرفته به بی‌اختیاری در دفع ادرار و مدفوع و مشکلات در بلعیدن غذا نیز می‌تواند منجر شود.
به گزارش هافینگتن‌پست، طبق تحقیق جدیدی که پروفسور مارا متر در مدرسه عالی پیری‌شناسی اس‌سی لئونارد دیویس انجام داده است، با تمرین تنفسی ساده‌ای می‌توان خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش داد.
تمرین تنفسی برای کاهش خطر ابتلا به آلزایمر
در این مطالعه که در مجله نیچر منتشر شد، از شرکت‌کنندگان می‌خواستند در بازه‌ای چهار هفته‌ای، دو بار در روز و به مدت ۲۰ دقیقه کار ساده‌ای را انجام دهند: به اندازه تا پنج شمردن در ذهن، عمل دم را انجام دهند و سپس به اندازه تا ۵ شمردن در ذهن، عمل بازدم را انجام دهند. این روش دم و بازدم با اینکه ساده است، بر تنفس فرد اثرات مثبت عمیقی دارد؛ چنانکه تغییرپذیری ضربان قلب طی هر دوره تمرین افزایش یافت و در پایان دوره چهار هفته‌ای، میزان پپتیدهای آمیلوئید بتا در جریان خون کاهش یافت.
این پپتیدها با آلزایمر ارتباط دارند و به نظر برخی کارشناسان، در واقع علت اصلی این بیماری حادشونده‌اند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
تنفس چه ارتباطی با آلزایمر دارد؟
تنفس انسان می‌تواند بر ضربان قلب، و سپس دستگاه عصبی و نحوه ایجاد و از بین بردن پروتئین‌ها در مغز اثر بگذارد. وقتی بیداریم و جنب‌وجوش داریم، برای به‌خاطرسپاری، از دستگاه عصبی غیرارادی خود استفاده می‌کنیم که واکنش آن اغلب به «ستیز یا گریز» معروف است و به تمرکز و حضورذهن کمک می‌کند.
وقتی این دستگاه فعال است، اغلب تغییری در ضربان‌های قلب رخ نمی‌دهد، اما وقتی دستگاه عصبی خودکار فعال شود، ضربان قلب طی دم افزایش، و طی بازدم کاهش می‌یابد.
وقتی انسان جوان‌تر است، جابه‌جایی بی‌دردسر بین این دو دستگاه خیلی آسان‌تر انجام می‌گیرد. ولی با بالاتر رفتن سن، این جابه‌جایی نیز اندکی دشوارتر، و تغییرات ضربان قلب دستخوش افت قابل ملاحظه‌ای می‌شود؛ مگر اینکه از آمادگی جسمانی بالایی برخوردار باشیم.
در واقع، طبق یافته‌های مطالعه‌ای در ۲۰۲۰، در سنین ۲۰ تا ۶۰ سال ضربان قلب میانگین ۸۰ درصد افت می‌کند.
نخستین مطالعه از نوع خود
به گزارش هاف‌پست، این مطالعه که با حضور ۱۰۸ شرکت‌کننده انجام گرفت (نیمی ۱۸ تا ۳۰ ساله و نیمی دیگر ۵۵ تا ۸۰ ساله)، نخستین مطالعه‌ای است که نشان داد دخالت‌های رفتاری می‌تواند به کاهش پپتیدهای آمیلوئید بتا را در پلاسما بینجامد و دستیابی به درمان آلزایمر را در آینده نوید می‌دهد.
متر گفت: «دست‌کم تاکنون، دخالت‌های ورزشی نتوانسته میزان آملوئید بتا (Aβ) را کاهش دهد؛ تمرین مرتب تنفسی با آهنگ کند می‌تواند از طریق پس‌خوراند تغییرپذیری ضربان قلب، روشی کم‌هزینه و کم‌خطر برای کاهش میزان آملوئید بتا و پایین نگه‌داشتن آن در سراسر بزرگسالی باشد.»
