جان کاتسیماتیدیس، میلیاردر مالک خواروبارفروشی‌های «کریستیدز فودز» شهر نیویورک بابت گفتن اینکه نسل زِد [Gen Z] «آنقدر مشغول تیک‌تاک» است که فرصت ندارد به شغل و کار بپردازد، هدف انتقاد این نسل قرار گرفت.

کاتسیماتیدیس در مصاحبه‌ای گفت که قبلا ۷۰ ساعت در هفته در خواروبارفروشی کار می‌کرده و نسل زد (متولدین اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۱۰) را بابت تن ندادن به شیوه مشابه، سرزنش کرد.

او گفت: «این یکی از مشکلاتی است که این روزها درکشورمان داریم، اینکه این بچه‌ها مشغول تیک‌تاک‌بازی‌اند.»

او سپس افزود: «اگر ۱۰۰ ساعت در هفته کار می‌کنید و نتیجه نمی‌گیرید، بهتر است ۱۲۰ ساعت کار کنید. اگر از باختن بترسیم، نمی‌توان برنده شد.»

او در مصاحبه با روزنامه دیلی‌میل گفت: «بدم نمی‌آمد تمام طول تابستان را روی مبل راحتی بخوابم و تلویزیون تماشا کنم. مادرم از روی مبل‌راحتی پرتم کرد و به گمانم از آن بچه‌های حداکثری‌ام، زیرا به زودی کار به جایی رسید که هفته‌ای ۷۰ ساعت کار می‌کردم.»

او افزود: «این به من آموخت که مسئولیت اندکی کمالگرایی را بپذیرم.»

در گزارشی که مک‌کینزی اکتبر گذشته منتشر کرد، آمده است که «کارکنان پاسخ‌دهنده از نسل جدید به احتمال بیشتری می‌گویند دستمزدی که بابت شغلشان می‌گیرند، کفاف داشتن زندگی باکیفیتی را نمی‌دهد و کمتر از دیگران احتمال دارد بگویند احساس می‌کنند عادلانه قدرشان را می‌دانند و پاداش کارشان را می‌دهند.»

در این پژوهش با عنوان «نسل جدید برای خود چه جایگاهی در دنیای کار قائل است؟ با دلهره» آمده است: «درصد چشمگیری معادل ۷۷ درصد پاسخ‌دهندگان نسل جدید می‌گویند که جویای شغلی تازه‌‌اند (تقریبا دو برابر سایر پاسخ‌دهندگان). حدی از تغییر شغل در سال‌های اول کاری پذیرفتنی است، اما بدبینی‌ اقتصادی‌ای که نسل جدید ابراز می‌کنند (فقط ۳۷ درصدشان معتقدند بیشتر مردم این کشور از فرصت‌های اقتصادی برخوردارند) نشان می‌دهد که نارسایی عمیقی در چشم‌انداز خود و سایر آمریکایی‌ها می‌بینند.»

 طبق چندین مطالعه دیگر، علاقه نسل جدید به تعادل کار-زندگی نیز بیشتر است و ترک کردن محیط کار سمی را به تحمل کردن آن ترجیح می‌دهد. همچنین، به «تحول شغلی» بیشتر علاقه دارد تا به «موفقیت شغلی».

در واقع، طبق نظرسنجی ۲۰۲۲ رسانه اجتماعی لینکدین، ۴۰ درصد کارمندان نسل جدید ترجیح می‌دهند پنج درصد کمتر حقوق بگیرند، ولی در شغلی باشند که فرصت‌های رشد داشته باشد.

طبق نظرسنجی شبکه دیلویت، از ۲۳ هزار و ۲۲۰ نفر از افراد نسل جدید و نسل هزاره که در بازه نوامبر ۲۰۲۱ تا آوریل ۲۰۲۲ انجام گرفت، افرادی از نسل جدید که احساس می‌کنند دارند مهارت‌های لازم را برای پیشرفت شغلی فرامی‌گیرند، ۲.۵ برابر محتمل‌تر است که در سازمان[محل کار] کنونی‌شان باقی بمانند.

نویسنده‌ای متعلق به نسل زِد، اوایل این ماه در سایت خبری بیزینس‌اینسایدر نوشت: «هدف‌های ما با هدف‌های همتایان قدیمی‌ترمان، یعنی ۵۰ ساعت کار در هفته و قرار گرفتن در مسیر رسیدن به سمت‌های شغلی سطح C، متفاوت می‌‌نماید.»

آنا کارلسون، متعلق به نسل جدید و کارمند یک شرکت خدمات چندرسانه‌ای، می‌گوید: «نسل جدید با تصویری بزرگ‌تر پیش رو، درک می‌کند که هویت و زندگی‌اش از کار فراتر است.» او افزود که به توازن کار-زندگی خود توجه دارد تا بتواند در خارج از محیط شرکت، به وجوه زندگی خود رسیدگی کند.

پیش از کاتسیماتیدیس نیز میلیاردرهای دیگر از خلق‌وخوی کاری نسل جدید انتقاد کرده بودند. پارسال جان مکی، از موسسان فروشگاه‌های زنجیره‌ای هول‌فودز، گفت جوانان «انگار دوست ندارند کار کنند». کیت رابویس، سرمایه‌گذار حوزه فناوری و مدیرعامل شرکت تجارت الکترونیکی «اوپن دور»، اخیرا برخی از کارمندان را به انجام «کارهای جعلی» متهم کرد.

سال گذشته نظرسنجی مجمع جهانی اقتصاد نشان داد که اگر شغل بر توازن کار-زندگی اثر منفی بگذارد، حدود نیمی از کارمندان نسل جدید شغل خود را رها خواهند کرد.

روبرتا کاتز، انسان‌شناس دانشگاه استنفورد و پژوهشگر امور نسل جدید، پارسال در مصاحبه با روزنامه نیویورک‌تایمز گفت که نسل جدید و نسل‌های گذشته، نگاهی اساسا متفاوت به محل کار دارند. این روزنامه به نقل از او نوشت: «اکثر افراد نسل جدید آمریکا فقط دنیای متصل به اینترنت را می‌شناسند.»

او گفت که کارمندان جوان به کار «دیگر به مثابه تعهد حضور از ۹ صبح تا پنج بعدازظهر در اداره یا کلاس» نمی‌نگرند.