اغراقآمیز نیست اگر وریا غفوری را یکی از محبوبترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران بدانیم. او در زمانهای که اغلب ستارههای ورزشی با جنجالها و کریها و اطوارهایشان شناخته میشوند، چهرهای مردمی، منتقد و جدی است و شخصیتی مستقل و اثرگذار به نفع مردم دارد و همیشه با واکنشهایش نشان داده که زندگی حرفهای ورزشی و موقعیت اقتصادی و اجتماعی که این جایگاه پدید میآورد، برای او فراموشی در پی نداشته است، بلکه او هر دم از مردم گفته و تاوانش برای او محرومیتهای حرفهای با دستورهای محرمانه و حتی بازجویی و زندان بود. در وریا اما تغییری پدید نیامده است. او همچنان وریا غفوری است و خداحافظیاش از فوتبال نیز همچنان با مردم برگزار میشود.
در فوتبال ایران برای بسیاری چهرههای ماندگار و بزرگ فوتبال بازی خداحافظی برگزار نشده یا بازی خداحافظی درخور جایگاه آن ستاره برگزار نشده است اما وریا خواست در میان مردم بازی خداحافظیاش را برگزار کند و این بهترین مراسم بدون برنامهریزی و بدون تشریفات برای اوست. خداحافظی در میان مردم.
این میتواند یک خداحافظی ماندگار برای چهرهای باشد که تماشاگران فوتبال او را از خود میدانند. او خود را همیشه وامدار دوستداران فوتبال دانست و در جمع آنها و نه در زمین فوتبال، از فوتبال کناره میگیرد. وریا غفوری با این عبارت معروفش که "مردم به ما بازیکنان فوتبال اعتبار دادهاند و ما باید حالا صدای آنها باشیم" برای خود این مسئولیت اجتماعی را قائل شد که به هنگام اعتراضات سراسری مردم و پیش از آن صدای مردم باشد و همنوا با آنها به حاکمیت انتقاد کند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
وریا تصمیم گرفت که خود همنشین با تماشاگران فوتبال و روی سکوهای ورزشگاه آزادی در روز برگزاری دربی فینال جام حذفی از فوتبال خداحافظی کند، بدون مراسم رسمی و بدون اینکه مراسم خداحافظیاش توسط باشگاهی که کاپیتانش بود برگزار شود. این بهترین خداحافظی برای وریاست، همانچه شایسته اوست و از او باید توقع میداشتیم. یک خداحافظی ویژه از فوتبال آنطور که وریا غفوری را دوباره چهرهای همصدا و همنشین با مردم معرفی میکند.
وریا غفوری حدود ۱۵ سال پیش به یک پدیده در فوتبال ایران تبدیل شد. سال ۱۳۸۶ در اولین بازیهایش برای پاس همدان یک بازیکن جوان سنندجی پیدا شد که پست مدافع راست را با تعریف بهتری از این پست در فوتبال ایران بازی میکرد. او خیلی زود در پاس همدان شناخته شد اما سالها طول کشید تا او را بیشتر بشناسیم. پسر اهل سنندج هر چه بیشتر در فوتبال شناخته شد و هر چه جایگاه حرفهای بزرگتری پیدا کرد، نشان داد که بیشتر به مردم نزدیک است و از دل مردم برآمده و به دل آنها مینشیند.
وریا در همه سالهای فوتبالش بازیکنی بسیار سختکوش و حرفهای بود، همیشه با تمام قلب برای باشگاههایش بازی میکرد. او در پاس همدان فوتبال حرفهای را شروع کرد و سپس برای شهرداری تبریز و نفت تهران هم بازی کرد اما اوج فوتبال خود را در سپاهان و سپس استقلال نمایش داد. هم با سپاهان و هم با استقلال قهرمان لیگ برتر شد و دورانی طولانی بازیکنی موثر برای تیم ملی ایران بود، اگرچه در مقاطعی حساس با بیمهری و دخالتهای امنیتی و سیاسی فرصت درخشش در تیم ملی از او سلب شد. پیش از جام جهانی ۲۰۱۸ کارلوس کیروش با این بهانه که وریا باید یک خط عقبتر در باشگاه استقلال بازی میکرد، او را از تیم ملی کنار گذاشت، در حالیکه وریا در اوج دوران حرفهای خود بود.
وریا غفوری فقط شش فصل برای استقلال بازی کرد و خیلی زود در استقلال به کاپیتانی رسید اما به اندازه ستارههایی که بیش از یک دهه برای باشگاه استقلال بازی کردهاند، به استقلال متعلق شد و هواداران این باشگاه او را ستاره ماندگار تیم خود میدانند. وریا با بیمهری از استقلال کنار گذاشته شد، در حالیکه در قهرمانی استقلال نقش مهمی داشت. او سپس به فولاد رفت اما در باشگاه اهوازی نیز او را راحت نگذاشتند و با فشار به باشگاه فولاد، سرانجام او از فولاد کنار گذاشته شد.
وریا غفوری همیشه مورد احترام تماشاگران تیمهای رقیب بود. فارغ از جنگ و جدلها و کریهای ورزشی بین تماشاگران، وریا غفوری چهرهای بود و هست که تماشاگران پرسپولیس، سنتیترین رقیب استقلال نیز او را دوست میدارند و با او احساس خوشایند دارند. وریا فراتر از رنگهای باشگاهی و کریهای ورزشی، چهرهای شناختهشده به نیکنامی است و مردم به او اعتماد کردهاند. صدای آنها بوده و حالا در میان آنها از فوتبال خداحافظی میکند.
وریا اما با این خداحافظی فقط فوتبال حرفهای را به عنوان بازیکن کنار میگذارد. فوتبال ایران اما در آینده به همین چهرههای مستقل نیاز دارد که در هر نقش دیگری در ورزش اثر بگذارند. وریا سرمایه ارزشمندی برای فوتبال ایران است، چون فکر میکند، انتقاد میکند و بیترس صدای مردم میشود.