وزارت خارجه آمریکا روز جمعه ۲۶ خرداد (۱۶ ژوئن) گزارش سالانه قاچاق انسان را منتشر کرد. بر اساس این گزارش ۱۱ کشور، که افغانستان نیز شامل آن‌ها است، در فهرست کشورهایی قرار دارند که دولت‌هایشان الگو یا سیاست قاچاق انسان را دنبال می‌کنند؛ به این معنا که خود این دولت‌ها در قاچاق انسان، کار اجباری در بخش‌های وابسته به دولت، بردگی جنسی در اردوگاه‌های دولتی، و استخدام کودکان به‌عنوان سرباز دست دارند.
در این فهرست نام کشورهای افغانستان، ایران، سوریه، چین، روسیه، برمه، اریتره، کره شمالی، ترکمنستان، کوبا، و سودان جنوبی دیده می‌شود.
به گزارش وزارت خارجه آمریکا، بر اساس بخشی از مواد قانون حمایت از قربانیان قاچاق انسان و خشونت (TVPA) که در سال ۲۰۱۹ تصویب شد، برخی از دولت‌ها خودشان قاچاق انسان می‌کنند و این کار را به شکل‌های گوناگون، از جمله سربازگیری کودکان، وادار کردن مردم به کار اجباری در پروژه‌های محلی یا ملی، ارائه خدمات جنسی، و غیره انجام می‌دهند.
بر اساس این گزارش، افغانستان علاوه بر اینکه در فهرست کشورهایی است که خودشان سیاست قاچاق شهروندانشان را اجرا می‌کنند، به‌لحاظ کارکرد دولت در زمینه مبارزه با قاچاق انسان نیز در پایین‌ترین رده، یعنی در ردیف سوم قرار دارد.
بر اساس گزارش وزارت خارجه آمریکا، اگر کشوری در ردیف اول این رده‌بندی قرار دارد، به این معنی نیست که آن کشور مشکل قاچاق انسان ندارد یا به اندازه کافی برای رسیدگی به این جرم تلاش می‌کند. ردیف یک نشان می‌دهد که آن دولت تلاش‌هایی برای رسیدگی به این مشکل کرده است که حداقل استانداردهای TVPA را برآورده می‌کند. برای حفظ رتبه ۱، دولت‌ها باید هر سال پیشرفت چشمگیری در مبارزه با قاچاق نشان دهند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
اما کشورهایی که در ردیف سوم قرار دارند، کشورهایی‌اند که دولت آن‌ها به هیچ وجه حداقل استانداردهای TVPA را برآورده نمی‌کند و برای رعایت این استاندارد تلاش شایان توجهی نمی‌کند.
این تلاش‌ها باید شامل تصویب قوانین منع انواع شدید قاچاق انسان، طبق تعریف TVPA، و پیش‌بینی مجازات‌های کیفری برای جرایم قاچاق، اجرای مجازات در مورد قاچاقچیان، اجرای اقدام‌های پیشگیرانه برای شناسایی قربانیان، تامین بودجه برای دسترسی قربانیان قاچاق انسان به امکانات مراقبت بهداشتی، مشاوره، سرپناه، آموزش و دیگر موارد است. هیچ‌یک از این موارد در افغانستان و ایران عملی نمی‌شود.
در این گزارش آمده است که کشورهایی که در ردیف سوم در امر مبارزه با قاچاق انسان قرار دارند، مشمول مجازات دولت آمریکا می‌شوند.
بر اساس قانون حمایت از قربانیان قاچاق و خشونت، دولت‌های کشورهای ردیف ۳ ممکن است مشمول محدودیت‌های خاصی برای کمک‌های خارجی باشند.
افغانستان اکنون در ردیف سوم قرار دارد و جزو کشورهایی است که کمترین میزان تلاش را در زمینه مبارزه با قاچاق انسان کرده است. افغانستان در فهرست ۱۱ کشوری قرار دارد که دولت‌هایشان در قاچاق انسان دست دارند.
بر اساس تعریف قانون حمایت از قربانیان قاچاق و خشونت، چند نکته در مورد دست داشتن دولت افغانستان در قاچاق انسان صدق می‌کند؛ از آن جمله است سربازگیری کودکان، کار اجباری در پروژه‌های ملی و محلی، و محرومیت از خدمات عمومی.
از زمان سلطه طالبان بر افغانستان در اوت ۲۰۲۱، طالبان هر سه این موارد را آشکارا عملی کرده‌اند. سربازگیری کودکان امری معمول در میان طالبان است. اغلب سربازان طالبان، به‌ویژه کسانی که در گروه‌های فدایی برای حملات انتحاری آموزش می‌بینند، نوجوان‌اند. در دیگر بخش‌ها نیز سربازان زیر ۱۸ سال در میان اعضای طالبان آشکارا دیده شده‌اند.
در مورد کار اجباری نیز گزارش‌های متعدد محلی درباره زیر فشار قرار دادن مردم از سوی طالبان برای کار در پروژه‌های ساخت جاده، پل‌های بزرگ و کوچک، یا کار در معادن وجود دارد. بسیاری از منابع محلی گزارش می‌دهند که طالبان به ازای دادن غذا، مردم را به کار اجباری وادار می‌کنند.
همچنین، در مورد محرومیت از خدمات عمومی نیز بارها نمونه‌هایی به‌ویژه در مناطق غیرپشتون‌نشین گزارش شده است که طالبان به‌دلیل قومیت، جنسیت، مذهب، یا زبان، مردم را از دسترسی به کمک‌های بشردوستانه، خدمات بهداشتی، و خدمات دولتی عمومی محروم کرده‌اند.
حکومت طالبان هنوز دولت رسمی افغانستان شناخته نمی‌شود، اما عملکرد طالبان، به مثابه حاکمان کنونی آن کشور، بر اساس قانون حمایت از قربانیان قاچاق و خشونت بررسی می‌شود.
