فضانوردان از ادرار و عرق بدنشان آب آشامیدنی می‌گیرند

فضانوردان با این کار توانسته‌اند ۹۸ درصد میزان آبی را که همراهشان به فضا برده بودند دوباره به دست آورند

کیلا بارون، فضانورد ناسا، فیلتر دستگاه تصفیه شوراب را عوض می‌کند‌‌‌ـ NASA

تصور بازیافت ادرار و تبدیل آن به آب آشامیدنی تمیز شاید کمی تهوع‌آور باشد، اما ناسا موفق شده است این کار را انجام دهد.

به گزارش ای‌بی‌سی نیوز، ناسا اعلام کرده است فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی توانسته‌اند با بازیافت و تصفیه همه چیز از ادرار گرفته تا عرق بدن، ۹۸ درصد میزان آبی را که همراهشان به فضا برده بودند دوباره به دست آورند.

در حالی که ناسا برای ماموریت‌های طولانی‌تر آماده می‌شود‌ــ از جمله سفر به ماه و احتمالا دورتر‌ــ مهندسان در تلاش بوده‌اند اطمینان حاصل کنند نیازهای اولیه فضانوردان بدون نیاز به ماموریت‌های تامین مجدد تدارکات برآورده می‌شود، به‌عنوان مثال بتوانند غذا، هوا و آب را بازیافت کنند.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

بر اساس گزارش ای‌بی‌سی نیوز،  این کار همچنین کمک می‌کند هر یک از افراد تیم روزانه یک گالن آب برای آشامیدن، تهیه غذا و کارهای بهداشتی مانند مسواک زدن در اختیار داشته باشند.  

کار بازیافت از طریق «کنترل محیطی» و «سیستم پشتیبانی حیات» انجام می‌شود، که سامانه‌ای سخت‌افزاری است و برای ایستگاه فضایی بین‌المللی آب و هوای تمیز فراهم می‌کند.

بخشی از این سامانه «سیستم بازیافت آب» است که آب آشامیدنی تولید می‌کند. یکی از بخش‌های سامانه از دستگاه‌های رطوبت‌گیر پیشرفته استفاده می‌کند که رطوبت ناشی از تنفس و تعریق فضانوردان را می‌گیرد و به آب آشامیدنی تبدیل می‌کند.

بخش دیگر ادرار را تصفیه می‌کند و بعد با استفاده از فناوری، آن را تقطیر و به آبی تبدیل می‌کند که قابل بازیافت است. با وجود این، فرایند تقطیر همچنان مقداری شوراب ادرار باقی می‌گذارد، محصولی جانبی که ناسا می‌گوید هنوز حاوی مقداری آب است و می‌شود دوباره استفاده کرد.

در این مرحله، از «دستگاه پردازش شوراب» استفاده می‌شود تا آب باقی‌مانده را از شوراب بیرون بکشد. پیش از این بخش، فقط حدود ۹۳ یا ۹۴ درصد آب را می‌شد بازیافت کرد، اما اکنون به ۹۸ درصد رسیده است.

به گفته ناسا، آب جمع‌آوری‌شده از یک فیلتر عبور داده می‌شود تا هرگونه آلودگی باقی‌مانده از بین برود. حسگرها هرگونه آلودگی را شناسایی می‌کنند و آبی که مناسب آشامیدن نباشد دوباره تصفیه می‌شود.

برای جلوگیری از رشد میکروب‌ها، ید هم به آب اضافه می‌شود. این آب سپس ذخیره می‌شود و در دسترس اعضای تیم قرار می‌گیرد.

ناسا می‌گوید با این کار، آب و اکسیژن کمتری به فضا برده می‌شود و در عوض، ظرفیت حمل تجهیزات علمی افزایش می‌یابد.

بیشتر از علوم