به هر نوع کاهش قدرت ذهنی که موجب اختلال در زندگی روزمره شود، زوال عقل یا دمانس می‌گویند و آلزایمر شایع‌ترین نوع زوال عقل است. از آن‌جا که هنوز درمان موثری برای این بیماری وجود ندارد، پژوهشگران درصدد یافتن راه‌هایی برای پیشگیری از آلزایمر و کاهش خطر ابتلا به این بیماری مرگبار‌ند. دانشمندان دریافته‌اند که ورزش کردن بر حفظ سلامت مغز تاثیر مثبت دارد.
پژوهشگران ایالات متحده آمریکا دریافتند کسانی که در طول زندگی توده عضلانی بدون چربی بیشتری دارند، در سالمندی ۱۲ درصد کمتر در معرض ابتلا به زوال عقل قرار می‌گیرند.
نشریه بریتانیایی سان (The Sun) درباره این مطالعه می‌نویسد این دانشمندان داده‌های بیش از یک میلیون نفر را بررسی کردند تا دریابند ترکیب بدنی آن‌ها چگونه در سال‌های بعد روی مغزشان تاثیر می‌گذارد.
دکتر ایاس داگلاس، از دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو، گفت: «این مطالعه رابطه علت و معلولی بین توده بدون چربی و خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را نشان می‌دهد.»
به گزارش سان، اکنون حدود ۹۰۰ هزار بریتانیایی به زوال عقل مبتلا شده‌اند و کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که این رقم تا سال ۲۰۴۰، به ۱.۶ میلیون نفر خواهد رسید.
در بیماران مبتلا به آلزایمر، سلول‌های مغز تخریب و عملکردهای ذهنی مختل می‌شود، تصمیم‌گیری و مراقبت از خود کم می‌شود و حتی خلق‌وخوی بیمار تغییر می‌کند. گویا این بیماری در اثر تجمع پروتئین، ازجمله تائو و آمیلوئید، در مغز پدید می‌آید.
مطالعات متعدد ارتباط چاقی را با افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر نشان داده است.
افرادی که حجم کمتری عضله بدون چربی دارند نیز به این بیماری مبتلا می‌شوند، هرچند مشخص نیست که این وضعیت قبل از تشخیص بیماری، یا بعد از آن، رخ می‌دهد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در جدیدترین مطالعه‌ای که در نشریه پزشکی بی‌ام‌جی (BMJ) منتشرشده، برای جمع‌آوری داده‌های مربوط به ارتباط بین عضلات لاغر و آلزایمر، از یک روش پیش‌بینی به نام تصادف مندلی استفاده شده است.
پژوهشگران در این مطالعه با در نظر گرفتن سن، جنس و اصل‌و‌نسب ژنتیکی، عضلات بدون چربی و بافت چربی در بازو و ساق پا را تخمین زدند.
آن‌ها دریافتند که به‌طور میانگین، توده عضلانی لاغر خطر ابتلا به آلزایمر را به میزانی اندک کاهش می‌دهد که این میزان به لحاظ آماری اهمیت دارد.
این پژوهشگران دریافتند که توده عضلانی بدون چربی بیشتر باعث عملکرد شناختی بهتر می‌شود.
چربی بدن ارتباطی به خطر بیماری آلزایمر ندارد، اما به عملکرد ضعیف‌تر وظایف شناختی منجر می‌شود.
یافته‌های دکتر داگلاس نیز «تاثیر مهم توده چربی را بر خطر ابتلا به بیماری آلزایمر رد می‌کند».
او گفت: «این نتایج نشان می‌دهد که هنگام بررسی تاثیر اندازه‌گیری‌های چاقی بر نتایج سلامت، تمایز بین توده بدون چربی و توده چربی مهم است.»
او اشاره می‌کند که نتایج این مطالعه باید با شواهد تکمیلی مستقل تکرار شود، تا بتوان از آن در حوزه سلامت عمومی یا طب بالینی استفاده کرد.
«برای تعیین محدوده سنی که بعد از آن، تغییر جرم عضلانی دیگر خطر را کاهش نمی‌دهد باید مطالعه‌های بیشتری انجام شود.»
متخصصان چاقی و دیابت تاکید می‌کنند که با توجه به تغییر ساختار و عملکرد مغز در دوران سالمندی، ورزش منظم از بروز تغییراتی که می‌تواند به بیماری آلزایمر و اسکیزوفرنی منجر شود پیشگیری می‌کند.
