بوریس جانسون نخست وزیر بریتانیا از مسیحیان سراسر جهان که تحت پیگرد هستند سخن گفته: «برای آنها روز کریسمس در خلوت، به شکل پنهانی یا حتی در سلول زندان خواهد گذشت ... این چیزی است که به عنوان نخست وزیر خواهان تغییرش هستم.»  

عجب حرف‌های زیبایی! اما آیا تغییری رخ می‌دهد؟

نمی‌دانم که آیا نازنین زاغری-راتکلیف مسیحی است یا خیر—و واقعا اهمیتی هم ندارد—اما شاید جانسون می‌توانست برای تغییر وضعیت وی و بازگرداندنش به خانه، اندکی تلاش واقعی را هم چاشنی غیرت ملهم از کریسمس خود کند.    

نازنین به احتمال زیاد روز کریسمس را در سلول سپری خواهد کرد و جانسون، به عنوان وزیر امورخارجه و حال در سمت نخست وزیر، در انجام هر اقدام مثبتی برای حمایت و نجات این زن بریتانیایی شکست خورده است.    

رنج نازنین قابل تصور نیست. زمان آن رسیده که جانسون بفهمد که دو صد گفته چو نیم کردار نیست؛ حتی اگر این گفته‌ها به شکل مکرر، گوش‌خراش یا پرطمطراق ایراد شوند.   

بریل وال
لندن W4

تعهدات ناتو

ما بریتانیایی‌ها از ترس اینکه بخشی از اروپا شویم، به برگزیت رأی دایدم. اما آیا حالا به ایالات متحده پیوستیم؟

دونالد ترامپ اصرار دارد که همه کشورهای عضو ناتو، در عمل به بخشی از توافقات خود در قالب این پیمان، دست کم دو درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف بودجه دفاعی کنند. اما مسئله تنها تخصیص دو درصد از تولید ناخالص داخلی نیست؛ نکته مهم چگونگی مصرف این بودجه است. بریتانیا اندکی کمتر از دو درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف مسائل دفاعی کرد که برابر است با 38 میلیارد پوند در سال. فرانسه 1.8 درصد از تولید ناخالص ملی خود را به بودجه دفاعی اختصاص داد، رقمی معادل 37.5 میلیارد یورو (32 میلیارد پوند).       

فرانسوی‌ها این پول را صرف ایجاد یک دفاع جامع کردند که استقرار و اداره‌اش در دست خودشان است. اما تقریبا 38 درصد از بودجه دفاعی بریتانیا برای متقاضیان در آمریکا مصرف شده. این وابستگی مخالف نصایح وزارت دفاع است، اما پند و اندرز آنان از سوی دولت‌های اخیر نادیده گرفته شده و حالا دومینیک کامینگز (مشاور ارشد جانسون) می‌رود که آخرین مقاومت‌های وزارت دفاع را هم در هم بشکند.

ترامپ می‌خواهد که حجم بالایی از دو درصدی که هر عضو ناتو هزینه می‌کند، به جیب متقاضیان آمریکایی برود. بریتانیا هم به این خواست گردن می‌نهد. اما چرا؟ چون ما «رابطه ویژه»‌ای با ایالات متحده داریم، «رابطه ویژه‌»‌ای که بسیار مطیعانه و یک طرفه است.    

حال که بریتانیا اروپای متحد را ترک می‌کند، این رابطه حتی یک طرفه‌تر هم خواهد شد. صاحبان صنایع تسلیحاتی و دفاعی آمریکا دارند از فرط خوشحالی دستان خود را به هم می‌مالند.

برای همین است که ترامپ عاشق برگزیت است. او بریتانیا را در جیب خود و اروپای متحد را محو شده می‌خواهد.

مارتین دیتون
وودبریج

زمان تغییر

گفته می‌شود که «ربکا لانگ بیلی» نامزد پیشتاز برای رهبری «حزب کارگر» است. اما او صرفا کسی تجسم دوباره «جرمی کوربینِ» مغموم و آرمان‌های چپ‌گرایانه و شکست خورده اوست.    

اگر حزب کارگر می‌خواهد به یک چالش جدی برای «حزب محافظه کار» تبدیل شود، نیازمند یافتن رهبری است که بیشتر به سمت میانه گرایش داشته و شهامت خلاص کردن خود از کوربین را داشته باشد. کوربینی که به زودی رهبر سابق نام خواهد گرفت.  

برای بازگرداندن حزب کارگر به عرصه سیاسی، نیاز است به اتخاذ یک برنامه کاملاً نو—وگرنه این حزب به زردی گراییده و پژمرده خواهد شد، اتفاقی که بی‌شباهت به سرنوشت حزب «لیبرال دموکرات» نیست.

کریستوفر لیرمانت-هیوس
کالدی، ویرال   

فروشی نیست؟

بوریس جانسون در حالی از پرستاران و سایر کارکنان حوزه سلامت به خاطر خدمات آنها در تعطیلات کریسمس قدردانی می‌کند که حتی شایستگی لیسیدن کفش‌شان را هم ندارد. او خودش تا سال نو در تعطیلات به سر خواهد برد.

مارگارت تاچر گفت که صنعت گاز بریتانیا و سایر بخش‌های انرژی فروشی نیستند؛ جان میجر گفت راه‌آهن بریتانیا فروشی نیست؛ دیوید کامرون گفت که اداره پست سلطنتی فروشی نیست. اکنون نخست وزیر فعلی می‌گوید «خدمات سلامت همگانی» فروشی نیست.  

اگر مردم فقط از گوششان برای شنیدن معنی نهفته در شعار‌های جانسون استفاده می‌کردند، ما فقط دو گوش و یک دهان می‌داشتیم.  

ریچارد کیمبل
لیدز

این «بی بی سی» کسل کننده

آیا زمان آن نرسیده که «بی بی سی» بخش اخبار 24 ساعته خود را تعطیل کند. این بخش تکراری، کسل‌ کننده و به نظر من اغلب جانبدارانه بوده و زیانش از سودش بیشتر است.

تیم سایر
بریستول  

هشدارهای «استرن» درباره تغییرات اقلیمی

ناکامی جاری در مهار علت بحران زیست محیطی، و فقط پرداختن به علائم آن، می‌رود که پیامدهای وخیمی برای همه ما داشته باشد. در سال 2006، «سر نیکولاس استرن» هشدار داد که بی‌عملی  در این زمینه، در درازمدت هزینه‌های گزافی به بار خواهد آورد، بهتر است این اجبار را پذیرفته و به طور جدی به مسئله آب و هوا بپردازیم.   

نیازی به گفتن آن نیست که سخنان وی نادیده گرفته شد. حالا هزینه‌ها رو به رشد گذاشته: بالا آمدن آب دریاها، افزایش سیل‌ها و خشکسالی‌ها همگی در زمره علائمی هستند که باید به آنها پرداخت.   

انسان قرار است که موجودی عقلانی باشد. پس چرا به شواهد توجه نکرده و به طور جدی برای پرداختن به این موضوع اقدامی نمی‌کند و تنها زمانی که علائم بروز پیدا می‌کنند از خود حرکتی نشان می‌دهد؟

پل دانووان
لندن E11

آه ای درخت کریسمس!

این روزها خیلی چیزها، حتی کمبود درخت کریسمس—در آمریکا و کشورهای دیگر—به دگرگونی‌های اقلیمی ربط داده می‌شود. اما این علت ریشه‌ای نیست.  

دلیل اصلی این کمبود این است که از 10 سال پیش تخفیف مالیاتی برای کشتزارهای درخت کریسمس لغو شد و بنابراین این شکل ویژه از استفاده از زمین دیگر سودآور نیست. آنچه که کاشته شده و به اندازه دلخواه رشد کرده بود، درو شده و سپس به حال رها گردیده است. ولخرجی‌های بی‌بند و بار گونه دولت و «چاپ اسکناس» (یا آنطور که بعد مصطلح شد: سیاست «تسهیل کمی») به شکل غیرمسئولانه‌ای تورم اعلام نشده را سبب شده و هیچ کمکی هم نمی‌کند.

فرد نیکولسون
وستکلیف، اسکس