کمیته بین‌المللی صلیب سرخ اعلام کرد که بیش از ۵۵ درصد از مردم افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند و تحریم‌های اقتصادی، وضعیت را در افغانستان «وخیم‌تر» کرده است.  

در آخرین گزارش این کمیته در مورد وضعیت افغانستان، آمده است که این نهاد به کمک به میلیون‌ها شهروند افغان ادامه خواهد داد. 

در این گزارش ذکر شده است که کمیته صلیب سرخ برای پاسخگویی به بحران انسانی در افغانستان، در نیمه اول سال جاری میلادی در زمینه‌ مراقبت‌های بهداشتی، توانبخشی برای افراد دارای نارسایی‌های جسمی و احداث زیرساخت‌های لازم در مواردی همچون سیستم تامین آب، اقدام کرده‌است.  

صلیب سرخ گفت که کمک‌های خود را برای تامین معیشت هزاران نفر و ارائه مراقبت‌های بهداشتی به افرادی که آزادی حضور و فعالیت در اماکن عمومی را از دست داده‌اند، ادامه می‌دهد.  

اشاره کمیته صلیب سرخ، به فرمان‌های طالبان است که بسیاری از زنان و دختران را از کار و آموزش محروم، و خانه‌نشین کرده‌ است.  

در گزارش کمیته صلیب سرخ ذکر شده است که بیش از نیم میلیون بیمار که بیشترشان زنان و کودکان‌اند، در ۴۷ مرکز خدمات درمانی این کمیته مراقبت‌های بهداشتی اولیه دریافت کرده‌اند، و این نهاد نیز بخشی از حقوق کارکنان حوزه بهداشت افغانستان را پرداخت کرده‌ است.   

در این گزارش همچنین آمده است که از طریق کمک‌های این نهاد، بیش از ۱۲ هزار زندانی در ۱۱ زندان در سراسر افغانستان، جیره غذایی ماهانه برای سه وعده غذای روزانه دریافت می‌کنند.  

شمار دقیق زندانیان در زندان‌های طالبان مشخص نیست. طالبان سرکوب و اختناق شدیدی بر سراسر کشور حاکم کرده‌اند و فعالان حقوق‌بشر و رسانه‌ها به زندان‌های این گروه دسترسی ندارند. حکومت طالبان شماری از شهروندان را به اتهام همکاری با نیروهای حکومت پیشین و جبهه‌های نظامی مخالف طالبان، بازداشت کرده‌اند و در مورد وضعیت آنان اطلاع‌رسانی نمی‌کنند.  حکومت طالبان معیار روشنی در زمینه حقوق زندانیان ندارد، اما با توجه به سوابق تاریخی و دیدگاه‌های این گروه، بدیهی است که حقوق این بخش از شهروندان نیز رعایت نمی‌شود. 

بیش از دو سال از حکومت طالبان در افغانستان می‌گذرد و هنوز هیچ کشوری، حتی متحدان اصلی این گروه، حکومت آنان را به رسمیت نشناخته است. طالبان به ‌دلیل تصاحب قدرت از طریق گزینه نظامی، تشکیل ندادن حکومت فراگیر با حضور همه اقوام و صدور فرمان‌های متعدد علیه حقوق بشر، حقوق و آزادی‌های شهروندی و نیز نقض شدید حقوق و آزادی‌های زنان، تحت تحریم‌های جامعه جهانی، به‌ویژه کشورهای غربی، قرار دارند.  

دستور طالبان مبنی بر ممنوعیت کار زنان در نهادهای امدادرسان به‌شمول دفترهای سازمان ملل متحد در افغانستان، باعث کاهش کمک‌های بشردوستانه به این کشور شده است، اما طالبان کاری برای لغو این محدودیت‌ها نکرده‌اند. زیر سایه حکومت طالبان، با گذشت هر روز فقر و بیکاری در جامعه افزایش می‌یابد و بسیاری از شهروندان افغانستان برای فرار از سلطه‌ طالبان، می‌کوشند از هر طریق ممکن، به کشورهای همسایه و اروپایی مهاجرت کنند.