رنگینکمان افغانستان، سازمان اجتماعی حامی دگرباشان جنسی کشور افغانستان، در یک نامه سرگشاده به سازمان ملل متحد و سازمانهای حقوق بشری جهان، از وضعیت وخیم دگرباشان جنسی در این کشور خبر داده و گفته است که شماری از دگرباشان جنسی افغان در زندانهای خصوصی طالبان نگهداری میشوند.
این سازمان از کشورها و سازمانهای حقوق بشری جهان بهدلیل سکوت در برابر جنایات طالبان علیه دگرباشان انتقاد کرده است.
در این نامه آمده است که از زمان تسلط طالبان، شمار زیادی از اعضای جامعه دگرباشان جنسی افغانستان به اشکال مختلف بازداشت، شکنجه و حتی کشته شدهاند، بسیاری دیگر نیز از ترس طالبان به کشورهای همسایه فرار و برخی هم با از دست دادن امید به آینده، اقدام به خودکشی کردهاند.
این سازمان که در دو سال گذشته برای دفاع از حقوق دگرباشان جنسی در افغانستان فعالیت میکند، اعلام کرده که درپی جستوجوهای مداوم، موارد زیادی از خشونتهای شدید علیه دگرباشان جنسی در افغانستان را مستند کرده است.
در این نامه آمده است: «گزارشهای مستند ما نشان میدهد که حداقل ۱۰ عضو جامعه رنگینکمان افغانستان در حال حاضر در بازداشت طالباناند و در زندانهای شخصی تحت شکنجه و تجاوز جنسی قرار دارند.»
این گروه ادعا کرد که هماکنون برخی از زنان ترنس و لزبین برخلاف میل خود مجبور به ازدواج شدهاند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
این سازمان حامی دگرباشان جنسی مدعی شده است که که جهان در برابر این جنایت بشری گسترده و سازمانیافته در افغانستان سکوت کرده است. در این نامه آمده است: «ما فعالان دگرباش جنسی افغانستان بارها تلاش کردهایم صدای ساکتترین نقاط افغانستان و دیگر معترضان علیه طالبان شویم، اما به نظر میرسد که چشم و گوش جهانیان حاضر به دیدن و شنیدن نیست.»
زندگی دگرباشان جنسی در افغانستان در دوره پیش از طالبان نیز بهصورت عادی و آزادانه نبود، بلکه این گروه همواره در این کشور در خفا و ترس زندگی کردهاند. بافت فرهنگی جنسیتزده و سنتهای قبیلهای افغانستان از یک سو و جرمانگاری همجنسگرایی در قانون این کشور از سوی دیگر، فضای زندگی را برای این گروه همواره تنگ و نفسگیر کرده بود.
با این حال، میزان خشونت و بدرفتاری با دگرباشان جنسی در دو سال اخیر و پس از سلطه طالبان بر افغانستان، بهشدت افزایش یافته است، زیرا طالبان با تفسیر افراطیتر از دین، حضور دگرباشان جنسی در جامعه را بههیچوجه برنمیتابند.
سازمان رنگینکمان افغانستان در نامه به سازمان ملل متحد نوشته است که پس از سلطه طالبان بر افغانستان، سه گروه بهصورت عمده هدف حمله و سرکوب امارت اسلامی قرار گرفتهاند: فعالان حقوق بشر، کارمندان ملکی (غیرنظامی) و نظامی دولت پیشین و جامعه دگرباشان جنسی افغانستان.
مهره بارکزی، یک فعال تراجنسیتی اهل افغانستان، ماه گذشته، با برپایی تحصن و اعتصاب غذای ۱۱ روزه در شهر مالموی سوئد، خواستار بهرسمیتشناختن آپارتاید جنسیتی در افغانستان و اقدام موثر حقوقی و قضایی علیه آن شد.
مهره بارکزی در آغازین روزهای اعتصاب غذا در شهر مالموی سوئد - ایندیپندنت فارسیمهره که تاکنون به تحصن خود ادامه داده است، به ایندیپندنت فارسی گفت جامعه دگرباشان جنسی همانند زنان و اقلیتهای مذهبی در افغانستان هدف ستم و خشونت ساختاری قرار دارند و کشورهای جهان باید دراینباره به اتفاق نظر برسند تا علیه طالبان و این سیستم خودکامه بایستند و از تعامل با آنان دست بردارند.
در نامه سازمان رنگینکمان افغانستان از سازمان ملل متحد، سازمانهای حقوق بشری و دولتهای غربی درخواست شده است که سکوت خود را بشکنند و از جامعه دگرباشان جنسی در این کشور حمایت کنند.
در این نامه آمده است: «ما میخواهیم جنایات بیشمار طالبان علیه جامعه دگرباشان جنسی در افغانستان بررسی و مستند شود و عاملان آن در دادگاههای مستقل پاسخگو باشند و حقوق بشر همانطور که در منشور آن آمده است، نباید به مرزهای جغرافیایی، هویت جنسی و گروههای اجتماعی خاص محدود شود.»
فعالان جامعه دگرباشان جنسی افغانستان بر این باورند که آنچه در این کشور علیه دگرباشان جنسی اتفاق میافتد، مصداق بارز «جنایت علیه بشریت و آپارتاید جنسیتی» است و جهان نباید در برابر آن سکوت کند.