پس از گسترده‌تر شدن موج مهاجرت پرستاران ایرانی به دلیل مشکلات عمده معیشتی و همچنین برگزاری چندین تجمع اعتراضی در شهرهای مختلف در روزهای اخیر، اکنون شماری از پرستاران شاغل در ایران در گفت‌وگو با خبرگزاری ایلنا با نشان دادن فیش‌های حقوقی خود، به «ناعادلانه بودن رقم‌های پرداختی» و همچنین «خستگی مفرط به دلیل اجبار دولتی برای اضافه‌کاری» به منظور جبران کمبود نیرو اعتراض کردند.
یکی از این پرستاران از حق‌الزحمه کم این شغل با عنوان «مزد بیگاری» یاد می‌کند و می‌گوید: «بعد از پایان شیفت اصلی که خود به تنهایی طولانی است و جان انسان را تحلیل می‌برد، باز مجبوریم ساعاتی طولانی اضافه‌کار داشته باشیم. در ساعات اضافه‌کار هم همان فعالیت‌های جان‌فرسای شیفت اصلی را با همان کیفیت باید انجام دهیم، اما پولی که بابت آن می‌گیریم، از یک‌چهارم حق‌الزحمه ساعتی شیفت اصلی کار نیز کمتر است.»
در برگه حقوق مالی این پرستار، برای ۱۳۰ ساعت اضافه‌کار و پس از چندماه تاخیر، تنها یک میلیون و ۹۰۰ هزار تومان واریز شده است، درحالی‌که ساعات اضافه‌کاری او تقریبا به اندازه یک شیفت کامل کاری در ماه رسیده است.
پیش از این محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار ایران، روز ۲۱ آبان، در گفت‌وگو با وب‌سایت خبرآنلاین افشا کرده بود که معضل کمبود پرستار در بیمارستان‌های ایران به قدری حادی شده است که بسیاری از بیماران به دلیل کمبود یا نبود پرستار جانشان را از دست می‌دهند.
یک روز قبل‌تر نیز عباس عبادی، معاون پرستاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران، در توضیح علت کمبود پرستار به خبرگزاری دولتی ایرنا گفته بود: «یکی از دلایل کمبود نیروی انسانی جابه‌جایی پرستارها از کشورهای کمتر توسعه‌یافته به کشورهایی است که درآمد بالاتری دارند و کشور ما نیز از این موضوع مستثنا نیست.»
اکنون پرستاران معترض در گفت‌وگو با ایلنا، اضافه‌کار اجباری کادر درمان و پرسنل بیمارستانی را یکی از رفتارهای غیرقانونی مدیران دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور می‌دانند، «این رفتار خلاف تمام قوانین و مقررات داخلی و بین‌المللی است و با هیچ معیاری همخوانی ندارد. اگر به کار ما نیاز دارند و نیرو کم دارند، باید برای ساعات اضافه‌کار که از قضا اجباری هم است، بیشتر از ساعات عادی کار به ما بپردازند! نمی‌شود هم کار ما را بخواهند هم از ما برخلاف قانون بیگاری بکشند. بی‌ارزش بودن کار پرستاران برای سیستمی که بیشترین بار را بر دوش همین گروه زحمتکش می‌اندازد، تاسف‌آور است.»
میزان اجرت اضافه‌کار پرستاران در ایران ساعتی حدود ۱۶ هزار تومان تا ۲۰ هزار تومان است. محمدی، دیگر پرستار معترض در پایتخت، می‌گوید: «اضافه‌کار در ساعات سخت نیمه‌شب و در اوج کار پرستار نیز همین قیمت است. در واقع پرستار با ۱۰۰ ساعت اضافه کار در ماه، دو میلیون تومان هم اجرت نمی‌گیرد.»
نسرین هزاره‌مقدم، خبرنگار خبرگزاری ایلنا، نوشته است که با احتساب رقم ۱۶ هزار تومان برای هرساعت اضافه‌کاری، قیمت یک کیلو گوشت برابر با ۳۵ ساعت اضافه‌کار پرستاری خواهد بود؛ یعنی یک پرستار باید ۳۵ ساعت اضافه‌کار بایستد تا تنها بتواند یک کیلو گوشت قرمز بخرد.»
در روزهای میانه آذرماه امسال، قیمت هر کیلو گوشت قرمز در بازار ایران حدود ۵۰۰ هزار تومان و قیمت هر کیلو سردست گوسفندی ممتاز نیز ۵۷۹ هزار تومان بوده است؛ همین مثال ساده، وضعیت بغرنج معیشتی پرستاران ایرانی را به تصویر می‌کشد و به همین دلیل نیز روز هفتم آذرماه امسال، پرستاران پیش‌بیمارستانی در مشهد به‌صورت دسته‌جمعی از اضافه‌کار اجباری انصراف دادند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
یکی از همین پرستاران معترض به ایلنا گفته است: «ما می‌گوییم اگر حق‌الزحمه واقعی دادید، اگر غذای خوب و شرایط مناسب برایمان فراهم کردید، آن‌وقت اضافه‌کار می‌آییم، وگرنه بروید نیرو بگیرید و کمبودها را جبران کنید. قرار نیست من پرستار ساعت ۷ شب، خسته و کوفته یک شیفت اضافه دیگر در شرایط نامناسب و سخت کار کنم و بعد از چند ماه، یک پول غیرواقعی که شبیه پول خرد است را به حسابم واریز کنید.»
دبیرکل خانه پرستار ایران نیز درباره افزایش اعتراضات صنفی پرستاران می‌گوید: «اضافه‌کار اجباری و با حق‌الزحمه بسیار ناچیز، فقط یکی از بی‌عدالتی‌ها در حق پرستاران کشور است. مدتهاست که شاهد موج سنگین مهاجرت پرستاران هستیم و سالی به‌طور متوسط ۳۰۰۰ پرستار از کشور می‌روند. درد اینجاست که بسیاری از این‌ها پرستارانی با سابقه ۱۰ یا ۱۵ ساله و در سال‌های اوج توانایی هستند، ولی می‌روند و دردناک‌تر این است که پرستاران باسابقه ما به هر کشوری که فکرش را بکنید مهاجرت می‌کنند؛ از کشورهای حاشیه خلیج فارس گرفته تا اروپا و استرالیا، چون همه‌جا دستمزدها خیلی بیشتر از اینجاست.»
پرستاران معترض ایرانی، روز چهارشنبه هشتم آذرماه، نیز در شهرهایی همچون تهران، مشهد و اهواز، به تعریف نشدن بسته خدمتی برای خدمات پرستاران پیش بیمارستانی، اجرا نشدن صحیح قانون تعرفه‌گذاری در حوزه پیش بیمارستانی، پرداخت مبالغ بسیار پایین و ناچیز تحت‌عنوان تعرفه پرستاری و پایین بودن مبلغ اضافه کار و اجباری بودن آن اعتراض کرده بودند.
پرستاران معترض همچنین معتقدند پرداخت بخش کوچکی از درآمد حاصل از تعرفه‌گذاری پرستاران بیمارستان تحت عنوان ۳ درصد به پرستاران پیش بیمارستانی که بیش از ۱۰ درصد پرستاران کشور را تشکیل می‌دهند، به‌هیچ‌وجه عادلانه نیست و خودشان باید بسته خدمتی مستقل داشته باشند تا ارزش واقعی خدماتشان مشخص شود.
ده‌ها نفر از پرستاران دانشگاه علوم پزشکی تهران و کادر درمان بیمارستان «امام خمینی» نیز، روز یکشنبه پنجم آذرماه، با برگزاری تجمعی اعتراضی، خواستار رسیدگی به مطالبات خود شده بودند.
در همین حال، محسن خالقیان، رئیس بیمارستان فیروزگر، روز ۷ آبان در همایش طب تسکینی با اشاره به مشکلات بیمارستان‌های دولتی، در مورد خطر ورشکستگی و تعطیلی این بیمارستان‌ها هشدار داده و گفته بود: «تعرفه‌های غیرواقعی باعث شده تا ۵۸ پرستار از بیمارستان ما بروند.»
رئیس بیمارستان فیروزگر همچنین از خروج پزشکان متخصص و اعضای هیئت‌علمی بیمارستان‌های دولتی ابراز نگرانی کرد و هشدار داد که ادامه این روند به بحرانی شدن وضع بیمارستان‌های دولتی در ایران خواهد انجامید.
رصدخانه مهاجرت ایران نیز پیش‌تر با استناد به نتایج یک کار مطالعاتی اعلام کرده بود که «بی‌ثباتی اقتصادی، شیوه حکمرانی و مملکت‌داری، ناامیدی از آینده، امید به زندگی بهتر در خارج از کشور، وضعیت آزادی‌های فردی و اجتماعی و کیفیت بهتر زندگی در خارج از کشور»، از مهم‌ترین عوامل موثر بر میل و اقدام به مهاجرت متخصصان و شاغلان ایرانی، ازجمله پرستاران و پزشکان است.
